öldükten sonra ne olacak sorunsalı

merakımı uyandırandır.

her ne kadar bu dünyaya, bu hayata tekrar gelmek ürkütücü olsa da reenkarnasyonla bir daha geleceğiz. büyük ihtimalle daha önce de geldik.

eğer bir " hiç " isen, " hiç " olursun.

müslümanlara pamuk tıkayacaklar.

eğer toplum dilinde ruh diye tabir ettiğimiz şey varsa,
kendimizi bedenden ayrı görürsek, öldükten sonra toprağın altında olmayabiliriz.
nerede olacağımız ya da bir yerde olacak mıyız orası muamma ?
ama bedenimizin ne hâle geldiğini şu iki videodan birini izleyerek bir kanıya varabilirsiniz.

not: mideniz bulanabilir.
kıymanın zaman içinde çürümesi

bifteğin zaman içinde çürümesi


videoları izledikten sonra insan ister istemez şunları düşünüyor:

kendimizde bedensel özellik olarak noksan gördüğümüz şeylerin dert edilecek bir önemi var mı ?
ya da bir kişiyi sırf bedensel güzelliği için sevenler o kişi bu hâli aldığında ne düşünecek ?

sonuç olarak bedenimiz çürüyor ve toprağa karışıyor. diğer canlılar için bir besin görevi görüyor.

"ben öldükten sonra üzerimde otlar bitsin, çiçekler açsın. biten otlardan koyun yesin et olsun, kuzu yesin süt olsun, arı götürsün bal olsun. benim toprağım da milletime hizmet etsin." - aşık veysel

ölene kadar yaptıklarınızla orantılı olarak öldükten sonra arkanızdan ya küfür yiyorsunuz ya da sevgiyle anılıyorsunuz ki öldükten sonra da bu bir sorun olmaktan çıkıyor. ama geride kalan ve sizi seven birkaç kişiyi düşünüp ölene kadar faydalı, iyi bir insan olmakta yarar var ki arkanızdan ağlarken bile küfür etmesinler.

özellikle çocuklarınıza para, pul, ev, araba dışında öyle bir yaşam bırakın ki her hareketlerinde sizi sevgiyle ansınlar ve "iyi ki annemin-babamın çocuğu olmuşum" diyebilsinler.

inanlar için böyle bir sorunsal durum yok! bizim kafamız rahat, iki seçenek olduğunu biliyor affedilmeyi umuyoruz. ama inanmayanlar için var ya alllahh, büyük sorun...

hiç birşey. şöyle düşünün evren bilmem kaç milyar yıldır var ve çok ilginç bir şekilde evrende hiçbir şey yoktan var olmuyor ve vardan da bir şey yok olmuyor. yani herşey fifti:fifti. bu durumda insan denen kendini evrenden ayıran canlı, sadece evren içerisinde bir takım değişimlerin, bir şeylerin bir araya gelmesiyle oluşuyor sonra diyor ki ben evrenden ayrı bir şeyim ve hâliyle yok olmak benim gibi bir şeye yaraşmaz. ama aslında zaten evrende hiçbir şey yok olmuyor. sadece değişiyor dönüşüyor vesaire. bu yüzden insan da zaten yok olmuyor farklı bir şey oluyor. ama öldükten sonra olduğu şeyi bilmiyor hepsi bu.

404 not found.
bilinmezliğe açılan bir kapı var ve o kapıdan geçenin bile bundan haberi yok. allah bilir.

hiçbir şey.
birkaç gün önce komünist olan üni hocam* bana reenkarnasyona inandığını söyledi. ben bile ayıldım, o nerelere sapmış? üstelik mevlana derneği falan diyor. ölüm yaklaştıkça inanacak şey arıyor. belki de yiğitliğe leke sürdürmemek için bunu bulmuş da olabilir. *

hiçlik olmasında başka bişey istemem hiçliği düşünemiyorum*.

ancak öldükten sonra anlayabileceğimiz bir konu

ölmediğimiz belki de öldükten sonra bile bilemeyeceğimiz bir şey.

hiç bir şey.

inanılmaz bir hızla unutulacağız, cesedimiz çürümeden unutulacağız.

insanlar asla ulaşamayacağı şeyleri daha çok düşünüyor nedense. ölene kadar ne olacağını bilemiyorsun ve zamanını bunu düşünerek kullanıyorsun. zaten öldüğünde öğreneceksin ama yaşarken vaktini buna harcıyorsun. bırakın ölümden sonrasını şu ana odaklanın.

ben bir tur daha geleceğim. sizi bilmem.

gidip ardından geri dönebilip anlatan olmadığı için bilinemeyen sorunsalımsı. elbet öğreniriz singularity i yakalayamazsak.
acele etmeyin derim *.

toprağa karışmış bir miktar organik madde olacağız ve insan olarak doğaya fayda sağladığımız nadir anlardan biri bu olacak.

"ölüm, gerçekte dirilik; görünüşte yokluk; hakikatte ebediliktir." demiş mevlana. öldükten sonra bana ne olacak bilemem ama çevremde değer göreceğim kesin.