öldükten sonra ne olacak sorunsalı

hesap gelecek

beş gün önce arkadaşım hayatını kaybetti. dini ritüellerden sonra toprağın altına yatırdık. yakın dostumdu ve bende hâlâ süren bir travmaya sebep oldu. sıkça da bu soru aklıma takıldı. şimdi ona ne olacak? inançlı bir insan sayılmamam tutunacağım dalları kesiyor. cennette bekliyor, ruhlar diyarında vs. gibi argümanlar olmadan ortaya koca bir boşluk çıkıyor. bu sebeple inançlı insanlar daha şanslı. en azından bir kılıf uydurup, onun bir yerlerde olduğunu ve bir süre sonra kavuşacaklarını hayal edebiliyorlar. ben hiçbir şey hayal edemiyorum. sanırım ölüm koca bir hiçlikten başka bir şey değil.
yaşadı ve öldü. bundan sonrası bir hiç.
tıpkı yıllar önce ölen babam gibi bir hiç oldu.

belki de hiçler diyarı vardır. belki de orada buluşuruz. sonuçta hiçlik de bir yere ait olmak zorunda değil mi?

bir taştan farkımız var mı, yok mu öğreneceğiz.

bi 5 dakika verin, ölüp gelem de bu tanımı öyle yazam ?

akrepler sokuyormuş sizi.

öldükten sonra 2 ihtimal var;

1- ya bundan sonra başka derdiniz olmayacak.
2- ya da dertler sizin için yeni başlıyor olacak.

iki seçenek var:
ya bir şey olacak ya hiçbir şey olmayacak. ikisi de birbirinden korkunç.

hiçlik. iyi anılarımız da, yaptığımız kötü şeyler de yok olup gidecek. hiç yaşamamış gibi olacağız. her halükarda ben huzur bulacağımı düşünüyorum. insanın yaşamındaki dertlerinden kurtulmasının tek yolu ölümdür çünkü. o hiçliğin olması her gün dertlerle boğuşmaktan çok daha güzel olacak bence. dolayısıyla ölümden ve sonrasından korkmayı da anlamsız buluyorum

5 dakika oksijensiz kalan bir beyinde nöronlar ölmeye başlar... sonrası? sizi siz yapan şeyler ölüyorsa siz nasıl var olabilirsiniz?

“eskiden gökyüzüne bakıp yıldızlar arasındaki yerimizi düşünürdük. şimdi ise aşağı bakıp topraktaki yerimizi düşünüyoruz.”
akıllara gelen replik.

bizi gerçekten seven insanlar bizi özleyecekler.

öldükten yaklaşık 3-4 saat sonra rigor mortis denilen ölüm sertliği başlar. yer çekimi dolayısı ile sırtında, toplumlarında ve kafanın arkasında kan birikmeye başlar ve morarmalar oluşur. yüzünde kan çekildiği için beyaz bir ten rengine kavuşursun.
deri de çekilmeler başlar saçların ve tırnakların uzadığı yanılgısı oluşur bu yüzden. yani vücut kendi içinde çürümeye onay verdiği andır. giderek hücreler imha eder kendini.
büyük reaksiyonlar gömülmeden sonra başlar. bir zamanlar seni yaşatmaya çalışan hücrelerinin yerini çürümeyi başlatan enzimler alır ve hem içerden hemde topraktaki bakterilerle çürümeyi hızlandırıp ortadan kaldirarak mümkün olduğunca kısa sürede azot döngüsüne karıştırır.

sonrası giderek azalan gozyasiyla ıslanan mezarının zamanla unutulup yok olması...

bildiğiniz bütün dolandırılıcık hikayelerini unutun. galata'yı pazarlayan sümbülzade, amerikan borsa simsarları, saadet zincirleri, yetmez ama evet hareketi... hepsini unutun, ölümden sonrası masalları hepsinden beter ve ezeli.

o değersiz hayatı sonsuzluğa varacak diye cennet, huriler vs masallarıyla efsunlanan milyarları kontrol altında tutmaya yarayacak bir dolandırıcılık bu.

düşünsenize, bir kutu var kimsenin açamadığı ve içinde ne olduğunu kimse bilmiyor. bir adam çıktı ortaya (kadın da olabilir) ve dedi ki "bu kutu 2023'te açılacak. içinde lozan'ın gizli maddeleri var." bütün milleti kendine inandırdı ve statüsünü bilinmeyeni bilen(gaybı gören) ulu kişiye yükseltti. tabi eninde sonunda 2023 olacak ve kutu açılmayınca yalan söylediği anlaşılacak. o zamana kadar bizim bu ulu kişimiz heybesini doldurmuş ve yolunacak başka koyunlar aramak üzere yola düşmüş olacak.

bu hikâyenin ölümden sonrası versiyonu daha garanti. ölene kadar doğruluğunu test edemiyorsun. bir dolandırıcı için bundan alâ konfor var mı? ne güzel dünya...

muhtemelen simülasyonunuz sona ermiştir, yeni bir simülasyon için lütfen ödeme talimatı veriniz sesli mesajını duyacağız.

(bkz: simülasyon argümanı)

yaşayan her insanın merak ettiği ama dinsel eleştiriler düzeyindeki bilgiler ile ya düşünmemeyi tercih ettiği ya da toptan yok saydığı sorunsal..

dinsel yaklaşımlar açısından bakarsak dinlerin tam bir cennet* haline dair tasvirleri islamiyet ve hristiyanlık dinlerinde çok net şekilde mevcuttur. tevrat konuyla ilgili çok net tanımlar yapmamakla birlikte hinduizm, brahmanizm ve de şintoizm inançlarında öte dünyaya ait bir cennet cehennem sistemi mevcut değildir..

günümüz insanı bu bilgileri baz aldığında bilimin bugünkü düzeyinde bu eski bilgilerin yetersizliği konusunda çıkarımlar yapmaktadır ki dinsel öğretilerin içindeki problemli noktalar dolayısı ile haksız olduğu söylenemez..

fakat bu yaklaşım dinsel öğretilerin içindeki tüm bilgileri reddeden bir anlayışa sebep olmaktadır ki kurunun yanında yaşın yanması gibi de bir durumu ortaya çıkarmaktadır..

günümüz modern toplumu konuyla ilgili bilimsel verileri değerlendirerek özellikle kısa süreli kalbi durarak bir kaç dakika tıbbi olarak ölmüş olan kişilerin hayata döndükten sonra yaptıkları açıklamalardan yararlanmaktadır. bu tür deneyimler yaşamış insanların genel olarak verdikleri bilgiler birbirlerine çok benzemekle birlikte özellikle batı toplumunda yapılan bu araştırmalar sebebiyle biraz hristiyanlık sosu içerdiğini de kabul etmek gerekir..

nete nette ölümden sonra neler olacağına odaklanma yerine insanların önce buralardaki insani gelişimlerine odaklanmaları kendi yaşamsal dersleri açısından daha önemlidir, merak edenler için aşağıdaki tanımlar fikir verici olabilir:

ölmeden önce ölünüz:#1193844

vicdan: #1686685

müslüman olmayanların cennete gidemeyecek olması #1629394

kutsap kitabımızda belirtildiği üzere cennet/cehenneme gideceğiz.

aslında her şey ince detayıyla insanoğluna belirtilmiş durumda.reenkarnasyon ve türevleri durumlar yok.olsaydı, kutsal kitaplarda geçerdi.olsaydı, son din olan islam’da bildirilirdi.

yanlış şeylere inanıp, yoldan çıkmamak lazım çünkü yanlış bir şeyin peşine düştüğünüzde, onu didiklemeye başlarsınız bir bakmışsınız hiç alakası olmayan şeylerin peşinde koşuyorsunuz bknz: reenkarnasyon, bknz: spiritual koçluk bknz: deistlik bknz: agnostiklik bknz: ateistlik.

bunlara mensup insanları yargılamıyorum.insanların tercihlerine saygı duymalıyız ama yol yanlış, yolun ucu boşluk.doğruyu görmek bu kadar zor olmamalı.
dinin içerisinde yaşıyoruz, nefes alıyoruz.

rabbimizin varlığına inanmak inanılmaz bir duygu durumudur.asıl inanmamak için çaba harcamak gerekir.insan aklı her soruya cevap verecek sekilde yaratılmamıştır.tevekkül denilen şey dünyanın en büyük lüksüdür.

“ elinden geleni yap, gerisini yaradanına bırak.”

“yüce rabbin kusursuz ve mutlak olandır.kuşkusuz kullarını çok sevendir.”

bunun aksi bir düşünce nasıl var olabiliyor anlamıyorum çünkü şahsen her şey çok fazla boşluk doğurur.dediğim gibi yargılamam ama nasıl düşünüp, nasıl bakıyorlar bu gerçekten ilginç.mutlak ilah’ın olmadığı bir evrene inanmak fazla uçuk bir teori.( + uygunsuz)

oysaki ben toprak olacağız sanıyordum*

secde/11: de ki: "size vekil kılınan (görevlendirilen) ölüm meleği sizi vefat ettirecek, sonra rabbinize döndürüleceksiniz."

secde/12: o suçluların rableri huzurunda başlarını öne eğecekleri ve "rabbimiz! gördük, duyduk; bizi (dünyaya) geri gönder de iyi işler yapalım; artık kesin olarak inananlarız!" diyecekleri zamanı bir görsen!

akrabaların kaynaşma ve dedikodu seansına malzeme olup; hem yer hem de yemek yeme metaları olacaksın.haa öldükten sonra ne olacağını da allah bilir.

film bitiyor işte, ne olacak?
yemediğin tüm mısır patlağı taneleri ziyan oluyor.
içeceğin yarıda kalıyor...
gözlerinin önünde bir film oynandı onlarca yıl boyunca... sonra film bitti, birden ışıkları açtılar.
sen şok!
etrafında, aynı senin pozisyonundan olan onlarca insan...
biz nerdeyiz, ne olduk... demin ne izledik biz?