öz güveni zedeleyen öğretmen

(bkz: ilkokul öğretmenim)
bana yaşattığı travma yüzünden toplum içinde özgüvensizliğime neden olmuştu.

ilkokulda ya da ortaokulda yaşandıysa sayesinde küçük* bir travma ve uzun süre özgüven kaybı yaşayacağınız durum. terapi seanslarının uzama sebebi de olabilir.

çocuğunuzun öğretmeni ise elinden derhal çocuğunuzu alın. yok yeni okula uyum sağlayamaz, evin önündeki okul dururken başka okula mı gidilirmiş, aman çocuktur unutur demeyin. benim ailem dedi; 2 üniversite bitirdim, 15 sertifika aldım, en ufak yeni şeyde onun pis suratı aklıma geliyor ve "ben bunu nasıl yapacağım? beceremem" diye krizlere giriyorum.

vardı öyle aşağılık bir biyoloji hocası lisede. "siz iyi birer öğrenci değilsiniz siz iyi eğitimli öğrenciler olsaydınız burada değil fen lisesinde öğretmen liselerinde olurdunuz" diyip dururdu. her dersin girişinde rutin olarak bunu yapardı. bi gün okulu gözden çıkarıp "sizde fen lisesinde öğretmen değilsiniz ama " dediğim için neredeyse bırakıyordu yavaş*k herif.

sizin özgüven sorunlarınızdan kesin o öğretmen sorumludur, kesin. doğduğunuz çevrenin, ailenin, yaşam tercihlerinizin hiç etkisi yoktur.

özgüven eksiliği teşhisini de psikolog koymuştur kesin. cehennemde yansın o öğretmen!

özgüven fazlalıklarından da o öğretmenler sorumludur.

ortaokulda ki matematik öğretmenim. alevi olduğum için öğrenci ayırt edip ayrımcılık yapardı. o gün bugündür matematik ile aramı düzeltemedim.

öğrencileri ciddi bir şekilde tartaklıyordu birisi. öyle böyle değil bildiğin psikolojisi bozuktu. arada bir kulakları çınlatılır o da "öğrencilerim beni anıyor" zanneder. o da bilmiyor ki küfür yediğini.

iğrenç insanlardır. hatta insan demek doğru mudur bilmiyorum. yaranmak da imkansız. ben 1. sınıftan beri hep “başarılı” bir öğrenciydim.babamın mesleğinden dolayı yaklaşık 2 yılda bir okul değiştirdim. yurt dışı tayini de gördüm. 1. sınıf öğretmenim okul hayatımın mahvolacağını söylemişti. ne olursa olsun her yere alıştım ve “iyi” bir öğrenci oldum. verilen görevleri hep zamanında tamamladım, hiçbir hocaya başkaldırmadım. kısacası “uslu” bir çocuktum. ama yine yaranamadım. daha ne bekliyorlar anlamıyorum. çoğu öğretmenimin bana hiçbir katkısı olmadı. bir yerlere gelebildiysem tamamen annem sayesinde. anca özgüvenimi mahvettiler. hakkımı helal etmem asla.

(kusura bakma sözlük bu konuda çok doluyum. belki bu tanımı silerim).

hayattan soğutur.

travmanızdır.ondan çok daha iyi yerlere gelmişsinizdir ama hiç hak etmediği halde bilinç altınızı işgal etmeye devam eder.

ilkokul 4.sınıf öğrencisiydim. söylemesi ayıp mideyi bozmuşum fena rahatsızlık geçiriyorum ve okul hayatında tuvalete gitmiş insan değilimdir. müzik dersi vardı gittim izin istedim hocadan. kitapla kafama vurdu aşufte karı. sürekli tuvatete gidiyormuşum. yalan lağn. teneffüste bile gidemezdim. büyük utanç duydum sınıfta. özgüven de sarsıldı tabi.

ikinci sınıfta el yazısına geçmiştik, b harfini yapamıyordum bir tokat patlatmıştı suratıma düzgün yaz diye. hala da yapamıyorum normal yazım da mis gibi çirkindir şu an.

orta sondaydim veli toplantisinda benim lise kazanamayacağimi düz liseye gideceğimi söylemiş. (en sevdiğim hocamdi birde kendisi) o zamanlarda anadolu liseleri vardı kazanmak için uğraştığımiz sinifdaki bir çocukta fen lisesi için kasıyordu. neyse öyle işte sonuçta özgüvenimi mı kırdı yoksa sevdiğim hocalara güvenimimi kırdı bilemedim.

bazıları gerçekten öğretir bazılarının sadece adı öğretmen. herkes öğretemez bu herkesin harcı değil.

bolca mevcuttur.psikopat öğretmenlerle geçti öğrenim hayatım. bu yüzden öğretmenlik algısı ben de zayıftır.meslek kutsal olsa da bizim ülkemizde icra edenler idealist değillerdir.
ortaokulda derslerim çok iyyiydi.(okullarımı hep derece ile bitiren bir öğrenciydim.)
tuncay adında bir ingilizce öğretmenim vardı.
bir gün dedi ki " baso sen okulun en çalışkan öğrencisi imişsin dediler.hadi dersi sen anlat bugün. "
anlatamam ki dedim haliyle.ben öğretmen miyim?,öğrenmeye gelmiş bir çocuğum.
anlatamam deyince beni yaka paça herkesin içinde dövdü,ceketimden savurarak beni sınıf içinde döndürdü .dalga geçer gibi de gülerek "okulun en çalışkan öğrencisine bak,dersi anlatamıyor." diye alay etti benimle.bu dersten zor bela geçmiştim.bütün dersler ya 9 ya 10 ,ingilizce yazılılar 10 sözlü 1,ortalama düşük tabi.bu olayı yani mobbingi 2 sene boyunca uyguladı bana.küçücük çocuktan ne istersin be adam!adam değilsin de işte...
anadolu lisesinde okumama rağmen o saatten sonra ingilizce dersi dinlemez oldum,beni soğuttu pzvnk.resim çizerdim hep ingilizce derslerinde.anadolu lisesinde de öğrenci kayıran bi psikopat çıktı karşıma tam oldu.ingilizceyi amerika'da öğrendim halbuki bu kadar yoğun ingilizce gören biri ingilizceyi söküp atmalıydı zamanında.

ortaokulda öyle bir öğretmenim vardı. herif derse fırça sapıyla girerdi. her ders bana takardı. ne yaparsam yapayım yaranamazdım buna.

ama allah o kadar büyük ki. seneler sonra bir yerde denk geldim buna. öyle bir rencide ettim ki ağlamaktan mahfoldu. biraz karşı çıksa falan dövecektim, kafaya koymuştum. ama içimin yağları eridi resmen.

inşallah sürüne sürüne ölmüşsündür.

ortaokulda bir matematik öğretmenimiz vardı. kadın tam bir ruh hastasıydı. kendisi çirkin bir şey olduğu için, özellikle kız öğrencilere çok kötü davranırdı. saçmasapan nedenlerle sırayla hepimizi tahtanın önüne çağırıp kulağımızı çekerdi. bir keresinde sıra bana gelince tahtaya çıktım. 13 yaşlarındayım. saçlarımın arasından kulaklarımı bulamayıp daha da sinirlendi. tüm sınıfın önünde "senin kulakların nerede?" gibi dünyanın en aptalca sorusuna cevap vermek zorunda bıraktı beni. "benim kulaklarım biraz küçük de o yüzden." gibi salakça bir cevap vermiştim. neyse kulaklarımı bulup çekti. o da yetmedi, gözlerimden istemsizce yaşlar süzülürken, dudaklarımın kızarık olduğunu görünce* "sen dudağına ruj mu sürdün?" diyerek dudağımda olmayan ruju silmeye çalışmıştı tüm sınıfın önünde. doksanlarda öğrenci olmak çok kötüydü be! öz güveni zedelemeyi geçtim, şimdilerde meşhur olan bir kavram ile açıklarsak bu durum, "çocuk istismarı" değil de nedir?

bütün sınıfın ortasında öğrencisine tokat atan öğretmendir.
fiziksel veya sözel şiddet birer travma sebebidir ve izi kalır. hiçbir psikolog bunu silemez.

aslında sınav sonuçlarını herkesin içinde açıklamak bile öz güven zedelemektir. düşük alan öğrenci için dışlanma sebebidir.

ya benimde öğretmenlerim sorunlu oldu bazen ama hiçbiri ozguvenimi düşüremedi hatta okulda bütün sınıf üzerime gelmesine rağmen bir çok erkek mesela hep güçlü oldum hep kıskanılan biri oldum insanlar sizin gibi olamayınca sizi yok etmek ister ama o iş sıkar biraz.

22 yaşıma geldim hala unutmadığım bir öğretmen parçası var ilk okul 3.sınıf da çarpım tablosunu bir türlü ezberleyememiştim çünkü orta düzey bir disleksi'ye sahibim yaşıtlarımdan biraz geride kalırdım hep bu yüzden. bir gün gel bakalım tahtaya bir tek sen kaldın ezberlemeyen diye çıkardı beni takıla takıla okurken bir anda beni durdurdu sen matematiksiz hiç bir şey olamazsın dedi ne olmak istiyorsun söyle ... bende att olmak istiyorum dedim nerden bileyim bu rezil kadının beni zorbalayıp aşağılayacağını ondan sonra matematik çalışmayı bıraktım şuan bir şeyler oldum ama o öğretmen hala insan olamamıştır.