öz saygın ve birine duyduğun sevgi arasında kalmak

öz saygının kazanması gereken yarıştır bence.
hayatımıza insanlar giriyor çıkıyor en sonunda kendimizle kalıyoruz diye düşünüyorum. o yüzden en önemlisi kendine haksızlık etmemek.

acı çekerek de olsa özsaygını koru ve terk et. bir kez kaybettin mi özsaygını folloş olursun. elalemin maskarası. anladın sen onu.

asla yaşamanıza izin vermemeniz gereken ikilemdir. bir insana olan sevginiz kendinize olan saygınızın üstüne çıkıyorsa o sevgi toksiktir ve hayatınızda olmaması gerekir.

kesinlikle özsaygım. sevgi duyduğum o kişi her kim ise, illa ki sevgili eş değil arkadaş aile bireyi ya da evlat o da buna hak vermelidir. aksi durumda kişi mutsuz olur ve maalesef mutsuzluktur asıl bulaşıcı olan.

bu ikilemi yaşıyorsanız siz karşınızdaki insanı seviyor olsanız bile o sizi sevmiyor demektir. bundan emin olabilirsiniz. vermek başka bir şey, kendinden vermek başka.

kaosdur. *

iki ucu da b*klu değnek olan ikilem.
bu ikilem arasında daha geçtiğimiz hafta kaldım. sevgiyi seçtim. umarım pişmanlık duymam. kendime ayıp etmemişimdir diye ümit ediyorum.

ilerleyen aylarda senelerde farkına varırım. belki ileride soran olursa cevaplarım doğru mu yanlış mı yaptığımı.

öz saygısı olan birey kararlıdır, arada kalmaz.

hiçbir sevgi özsaygıyı sorgulatmamalı. biri sizi sevginizle özsaygınız arasında bırakıyorsa sevginizi ve özsaygınızı da alıp uzaklaşın. özsaygınız bir süre sonra ağır basacaktır ve sevginizi de en müsait bir yerde bırakırsınız.
insan birçok şeyi, kişiyi sevebilir ama özsaygısını kolay kolay geri kazanamaz.

çok zor bir durum. kendinle savaşman gerekiyor. sevgin de sensin öz saygın da sensin. kaybedilen savaş.

eğer duyduğum sevgi, öz saygımı zedeliyorsa ve bu zedelenmeyi aşamıyorsam (yani hala o duruma maruz kalıyorsam) öz saygımı tercih ederim. çünkü hiç kimse kişide bıraktığı tecrübeyi, yaşanmışlığı silemez. bu yaşanmışlıklar olumsuz olunca bıraktığı duygular kişinin hayatını zora sokabiliyor. ne ruh hastası, narsist insanlar aramızda geziyor ve bu kişilere sevgi de duyuluyor. kimse seviyor olsa bile öz saygısına yapılan hiçbir haksızlığın, saygısızlığın altında kalmamalı. kimse size sizden alınan bedensel ve ruhsal sağlığınızı eskisi gibi, zarar görmeden geri veremez.

kaldığım durum. oldukça zor bir süreç .tek bir doğrusu yok .mühim olan doğru soruları sormak .soru şu :karşıdaki insan yapacağın şeye değer mi ?yapmadığın için ileride pişman olur musun ? sor ve harekete geç.

karaktersizse fedakarlık yapmaya değmiyorsa öz saygıyı zedelemiş olursun.
onun dışında eğer yüzde yüz eminsen her şeyden ki( insanoğlu emin mi her şeyden?) öz saygı denen şey zedelenmez bile.

emin olun değmiyorsa öz saygınız sizi daha güçlü hissettiriyor. ilerde daha sağlam karakter edinmiş oluyorsunuz.
bu yüzden hayat bir şey öğretti, bir kişiyi bir süre arkaplanda bir adım geriden seyret ve biraz tanımaya bak, sonra olanlara bak.

öz saygınız böyle hissetmenizi sağlayan birini sevmenize ne diyor. size hakaret eden sizi görmeyen birini sevmek sevgi midir yoksa bağımlılık mıdır. sevgi ve şehveti iyi ayırmak gerek.

öz saygıyı seçerim. diğeri bir seçenek bile değil. günün sonunda sadece ben ve kendim kalacağız ne de olsa.

esas olan kendimizdir. gerisi hikayedir. ben değer verdiğim için onlar değerlidir.

göz organımız esas itibariyle en kusurlu organımızdır. göz esasında basit bir mercektir. görme eylemi beyinde gerçekleşir ve tamamlanır. esas itibariyle oluşturulur. anlayacağınız çevremizde gördüğümüz her şey bir bütün değil küçük parçalardır. beyinde yanılsamalı bir bütün halini alır.

sanal ilişki olayı son otuz yılın en çok tartışılan konularından. esasında bütün ilişkiler, aşklar sanaldır. hepsi bir yanılsamaya dayanır. karşımızdaki insanın hakikatinden hiç bir zaman emin olamayız. belki bugünkü hakikatinden emin olabiliriz. belki yarınki en fazla. öbürgün ise asla. tüm ilişkiler bu biçem göze alınarak yaşanmalıdır.

öz saygı ise en azından kendimizin öbür günkü hakikatinden emin olabilmektir. kendimizle bu bağı koparttığımız an her şeyin dejenerisinin romanı olur hayat akışımız. hiç birimiz bunu hakketmeyiz. hakketmiyoruz. hayatımızın merkezine kendimizi tanıma çabasını koyarsak ilişkilerde herkesin hayatını kolaylaştırmış oluruz. benim bu yoldaki en büyük yardımcım iç ses disiplinimdir. bence siz de böyle bir disiplin edinmeye çalışın. zevkli ve faydalı bir entelektüel uğraştır.

mesela ilk olarak tarihin en aptal ezberi olan aşkın gözü kördür safsatasını kendinizle tartışın ilgili hususta. ben ne istiyorumu sorun? öz saygımı kaybetmek bana veya karşımdaki insana ne yarar getireceği sorgulayın.

arkadaşlar, mahvoluyorsunuz.burada neyi seçtiğinizden bağımsız mahvoluyorsunuz.
bir tarafınız keşke böyle olmasaydı diye çırpınıp duruyor. bu çırpınış, her iki durum içinde geçerli.

birçok kişinin başına gelen.

arada şehvetten gözü kapanıyor insanın. fakat bunu fark ettiğin an öz saygıyı seçiyorsun. sonradan pişman olacağın bir şey, şehvetini bastırmaktan daha çok can yakıyor.

öz saygısını seçmeyenleri müge anlı'da izliyoruz sonunda.

celali arkadaşımıza kesinlikle katıldığımı belirtmeden geçemeyeceğim. ben de vazgeçememe eşiğinin bağımlılıkla ilgili olduğunu düşünüyorum. birisi bana saygısız davranacak, alaycı konuşacak, git diyecek!?!? ben gerçekten 5 dak. durmam arkama bakmadan da giderim. herhangi bir şeyin bağımlılığı bence hastalıktır. ve böyle kişiler; yanlış yapmaya, zarar vermeye istemeseler de programlılardır.