roman okumayı marifet sanan tip

ülkede kitap okumaya ayrılan süre ve verilen değeri düşününce evet marifettir. şahsen ben bu aralar roman okumaya vakit bulamadığım için çok büyük bir üzüntü içindeyim

çok okuyan biri olarak hiç de öyle sanmadığım şey. en yakın arkadaşlarımdan biri hayatında bir roman bile okumamıştı ama gördüğüm en zeki insanlar arasına girer.

marifettir kardeşim. hatta ileri gidiyorum, en dandik en para etmez romanı, elif shafak'ı, murakami'yi, sevgi en güzel şey serisini okumak bile marifettir.

şu mesaj, twit, sözlük kültüründe dikkat kabiliyeti yerlere inmiş. kafasını on sayfa aynı konuda tutabilen kalmamış. 400 sayfayı bir şekilde bitirmiş insan, bitirmeyenden marifetlidir.

roman ne dostum sümerli misiniz don kihoteden bu yana 400 yılı aşkın bir süre geçti roman mı kaldı hala neden okuyorsunuz ne faydası var sadece vaktinizi çalıyor gidin çöp toplayın en azından vatana millete hayrınız dokunur hem siz şimdi bir de ormanlar katlediliyor falan diye duyar da kasıyorsunuzdur okumasınıza romanları bakayım romanlar ormandan yapılmıyor mu gerçekten bu ülkedeki bazı cenahların kafası tamamen bitik vaziyette ne olacak bu memlekete canım memleketim insanları memleketine küstürdünüz hala roman diyorlar.

elbette ki günümüzde bir bilgiye ulaşmanız 20 dakikadan fazla sürmeyecektir. fakat roman okumanın ana amacı bilgi edinmek değil düşünmek, başka hayatları deneyimleyebilmek, başka insanlar olabilmek, hayal etmek gibi pek çok olgudur. ve her kitap okuduğunuzu unutsanız da verimli bir okumanın sonucunda genellikle değişiriz. bu değişimler algılamamıza, davranışlarımıza etki eder çünkü okumak sürekli bir etkileşim gerektirir. en basitinden 300-400 sayfalık bir romanı 1-2 günde bitiriyorsanız 1-2 gün boyunca o evrenin içine batıp çıkarsınız. oysa internetten hızlıca edineceğimiz bilgiler o bilgiyi kolaylıkla tekrardan bulabileceğimiz için o kadar da iyi kaydolmazlar ana donanımız olan beyne. şöyle ki geçen bir taş aldım ismi aventurin ve adam bu ismi söyledi ben de şöyle bir hızlıca okudum taş hakkında bilgilendim. ama daha bir iki gün geçmedi ki ya bu taşın adı aquamarin miydi neydi diye soruyor oldum.

bu anlamda bugün gördüğüm hafıza sanatı (frances a. yates)adlı kitabı da okumayı çok istiyorum. kitabın hipotezi eskiden bilgilere kolaylıkla erişemediğimiz için bir şekilde kodlamamız gerektiği ve bunun incelikleri. anlamlı öğrenme şekillerini hayata geçirmeyi hedefliyorum.

roman okumak marifettir, tabi ki türüne göre.
wattpad okuyanla klasik okuyan bir değildir mesela.

türüne göre de dememek lazım. ne olursa olsun okuma önemli bir uğraş. wattpad’dekileri edebi eser olarak değerlendiremeyiz tabii ama sarah jio’da mesela çıtır çerez bile olsa bir okuma alışkanlığı kazandırır.

sözlüğün sponsoru kazıklı maria’nın * bok gibi book review’larından bile aslında anlaşılabileceği üzere o kitabı okumak bile tamamen vakit kaybı olmayabilir, eleştirel düşünürseniz. tamam o kitapları okuyan eleştirel düşünmüyor belki ama dediğim gibi bu bir kas. zamanla güçlenecek ve gelişecek.

ha ama roman okumak marifet değildir. olağan, rutin olan olmalıdır.

romanların verdiği mutluluğu veremeyen insanlarla dolu bir dünyada yaşadığımız için kendi adıma bunu bir marifet sayıyorum. insanların bir kısmına tahammülüm yok zira. adam öldürmektense roman okumak, mükemmel bir kaçış.

kendi yapamadığı olumlu her ne varsa, onu yapanları "marifet sanmakla suçlamayı, marifet sayan" tipten evladır.

spesifik olarak "roman" okumak marifet olmayabilir. oladabilir, ben de kesin kararımı vermedim bu konuda *

yazılanları okuduğumda görüyorum ki roman okumanın faydaları ve amaçları sıralanmış. ben aynı faydalara erişmenin (farklı yaşantılar deneyimlemek, empati geliştirmek, öğrenmek vs) belgesel ve film izlemekle de mümkün olabileceğine inanıyorum açıkçası. artık bir de sesli kitap diye bir şey var. dinleyerek kitabı bilmek de mümkün. burada müsaadenizle olaya faydacı yaklaşmaktan kaçınıyorum ve bunun keyif almakla ilişkili olduğundan bahsetmek istiyorum. bazılarımız karpuz severken bazılarımız şeftali tercih eder. roman okuru olmayı bu şekilde ele alıyorum bir süredir. bir şey öğrenme amacı gütmüyorum her şeyden önce, amacım buysa makale okuyorum. daha pratik. kendime "eee ne kazandım şimdi" diye de sormuyorum, temel motivasyonumun keyif almak olmasına özen göstermeye çalışıyorum.

kendini kitap okumak üzerinden tanımlayıp bunu fanatizme dönüştürerek diğer insanları darlamak gerçekten çok itici olabiliyor.

üniversitedeyken bir arkadaşımın elinde bir roman duruyordu. ders arasında çayıra çimene serilmiştik. başka bir arkadaşım "bunu okuyacağına daha nitelikli kitaplar okusaydın bari" gibi bir şey dedi küçümseyici bir tonda. "ne okumalıydı mesela?" diye sordum, "rus klasikleri olabilir mesela ya da stefan zweig." dedi. "anladım..." dedim ne diyeyim. ben dönem dönem sefil tarihi aşk romanları okurum. gerçekten, tutkum bu benim. sonra da onları bir güzel yerden yere çarparım. yani benim elimde o kızın elindekinden çok daha niteliksiz bir roman olmuş olabilirdi. guilty pleasurelarımı da sergilemekten hiç çekinmem çünkü. * ama çehov, dostoyevski filan da okurum arkadaşlar. stefan zweig'dan da hiç haz etmem. yani onun elinde bir zweig romanı görmüş olsam ve içimdeki edebiyat faşistini zaptetmiyor olsam ben de ona aynı tavırla "daha nitelikli şeyler okusan keşke" diyip kendi zevkimi dayatabilirdim. okumayı marifet sanmak okuma alışkanlığın ve okuma zevkin vesilesiyle ötekilerden üstün olduğunu düşünmek ve vurgulamak oluyor galiba. okumak marifet olsa da okuyor oluşu insanların suratına sıvamak marifet değil.

bildiği romanlar kobra murat ile tarık mengüç olanların dışladığı tiptir.

marifet mi o kısmı bilemem de, kendini ifade edebilme, hayal gücünü zenginleştirme gibi konularda roman okumak çok faydalıdır. bu dünyadan belli bir süre uzaklaşmak kötü bir şey olmasa gerek.

marifet tabi. oturup vaktini bir şeye harcamak hem de çağın en çabuk tüketilen şeyi zamanken. marifet değildir de, nedir? vakit ayırabilmek bile bir mucizedir. iyi nefes almaya vaktimiz oluyor diyoruz bazen.

t: bir tiptir. tipitip değildir.

marifet olsun diye okumuyoruz. yalnız marifet olsun diye okuyorsak bundan sizene?
sizi ilgilendiren kızmı pek anlayamadım?

roman okumak güzel aktivite fakat ben sevmiyorum. çok nadir olarak bir roman ilgimi çeker. sherlock holmes var evde. kitabın sonuna bakıp katil kim öğrenip geçicem sonunda o olacak. o uzun betimlemeler olmasa valla güzrlde ıhıh benlik değil.

oğlum bırakın okusun millet... romanlardan da insan çok şey öğreniyor hem insana hem hayata dair. hatta türüne göre değişir başka yerde bulamayacağınız bilgileri tek çatı altında toplanmış vaziyette bulabiliyorsunuz. zaten koskoca ülkede kişi başı 3-4 kitap okunuyor yılda maksimum ona bari laf etmeyin yahu. tamam cahilsiniz mutlusunuz da... neyse...

edebiyatın temelidir roman ,okumanın halka en kolay ulaşıldığı eser,ister çizgi roman oku ister fotoroman ister klasik ister aşk romanı ,itiraz edene tavsiyen fırıncının kızı romanı okusun yeter , biraz gelişir.

roman insanı içini çeker ,hiç bir sanat yapımı roman kadar insanı etkilemez, tabi bu lafım yanlış anlaşılabilir her sanatçı yüksek vasıflı insandır onu da ekleyeyim.

fakat şu var artık edebiyat piyasası büyük sermayeye geçti ne okutmak istiyorlarsa onu okutuyorlar ,bu yüzden son yıllarda iyi romancı çıkmıyor edebi sanattan.

ama hala eski romanlar basılıyor satılıyor insanlara ulaşıyor ,roman ve sinemanın (salonda izleme) verdiği zevki yaşayın ..

kitap okumak bir özveri işidir evet ama reklamı yapabilecek bir şey değildir; bu da doğru bir argüman. günümüzde çoğu insan kitapları dekor olarak kullanmaya başladı. herkesin çantasında veya elinde bir kitap var fakat okudukları için değil, entellektüel görünebilmek için. daha açıkca, bazılarımız kitabı bir aksesuar olarak kullanıyor.

bir edebiyatçı olarak, buna bende kızıyorum. kitaplar değerli olgulardır. reklam için kullanılmaları, onların temelinde ki değeri toplumsal açıdan törpülüyor. kolunda gün boyu taşıdığın kitabı nasıl okumazsın yahu? taşımaya üşenmiyorsunda okumaya mı üşeniyorsun? ikincisi daha zahmetsiz üstelik.