sevgili günlük

en son askerde girilir, ertesi gün de malum günlüğün rütbelilere kaptırılmasıyla final yapılır. tehlikelidir! kaptırdıktan sonra arkayı toplamak zordur.

"o dünyamdı bir tek benim için dönen. ben çiçektim. o elimden tutup beni açtıran güneş"

sevgili günlük; bugün mesaj kutumu tamamen kapatmayı düşündüm.
hala da düşünüyorum.

iyi geceler...

uğradığım ihaneti hala atlatamıyorum,eski çocuksu neşem kalmadı.zihnimdeki hayatıma geri döndüm.bu yaşadığım hayatın gerçekliklerini kaldıramıyorum,bitecek ama ne zaman?
hergün sessizce şarkı söylemekten,içimde birikenleri dışarı vuramamaktan,anlatsamda anlaşılmayacığımı bilmekten yoruldum.
gideceğim günü bekliyorum,mutlu olacağım,şarkı söyleyebileceğim günü...

zihnimi şiirlerle dolduruyorum günlük. günün en olmayacak anında, geçmişe bir türlü gömemediğim kötü yaşanmışlıklarla baş başa kalmayayım diye okuduğum şiirleri bir mırıltıda çevirip duruyorum. yine söylenme bana. biliyorum canımı en çok ben yaktım. biliyorum bu dikenli yola giren de bendim ayaklarımı kanatan da. ama ne yapayım günlük, ayaklarımı kanatan özgürlüğü seviyorum.

biliyorum günlük biliyorum. artık dışarıdan bakıldığında da bir enkazım. bir kere bir şeyler yıkılmaya başlayınca devamı geliyormuş günlük. nasıl da gelmiyor giden, nasıl da olmuyor istenilen... içimin yıkıntılarında sıkışıp kaldım günlük. bir allah kulu beni bulmaya çalışmadı. 'sesimi duyan var mı?' diye haykırışlarım arşı sallasa ne olur, benim çarem beni duymadı.

aklıma geleni yazıyorum diye sen de karıştın biliyorum günlük. ama ne yapayım, anlatacaklarım o kadar birikiyor ki elime... neyi hangi sırayla dökeceğimi şaşırıyorum.

canım günlük, o kadar çok şey yazmak istiyorum ki ama üşeniyorum ya da artık anlatmaktan yoruldum. keşke biri gözlerimden anlasa benim içimdekileri, beynimdekileri. böyle biri hayatımda yok ne yazık ki. belki de dünyada böyle biri yok, varsa da tanışmadık. konuşmak istemiyorum artık, öylece bakmak istiyorum, denize, gökyüzüne, ormana, hayvanlara, insanlara. kaygısızca, olduğu gibi bakmak. niçin ağzımızın içinde dilimiz var ki? keşke olmasaydı da gözlerimizle konuşsaydık. gözlerimizle konuşsaydık belki duygularımızı direkt karşımızdaki anlardı ya da yalan dolan olmazdı. o zaman eminim daha az yorulurduk, daha fazla hissederdik. böyle bir şey olmasını istiyorum ama yok.

içimde niçin aşk-ı memnu dizisinin fon müziği çalıyor bilmiyorum. bugün biraz fazla izledim bölümlerini . kısa kısa izliyorum, final beni etkiledi galiba.
çok şey var içimde aman allah ım. yazarsam çok uzun yazmazsam da içimde yara. en iyisi ben onu esir edeyim. yazınca onun esiri olabilirim. kendi kendime konuşup halledeceğim artık. sakin oluyoruz, düşünüyoruz ve hayata devam ediyoruz istesek de istemesek de. nefes alıncaya kadar devam edecek bu döngü.

en son "bugün gitar aldıııııııım" yazmışım sonrası yok. hevesim sevincim bile 2 3 gün sürmüş. ne zaman şöyle uzun uzun mutlu olacağım acaba.

sevgili günlük,

hayat denilen acayipligin ortasında, milyarlarca insanının arasından sana yazıyorum. ne için nerede ve ne zaman yaşadığımın bir önemi olmadığı kanaatine vardım bu gün. halbuki ne kadar çok bagimliyim hayata. merak ettiğim bu bağımlılık doğuştan mı yoksa sonradan mı? ona göre suçlayacağım ya kendimi yada anamı babamı. olurya günlük bir şey duyarsan söyle. kendine de iyi bak. mazallah hasta filân olursun birde seninle uğraşmayalım hayatın şu lanet bağımlılığı içinde.

sevgili günlük,
kendine artık iyi bakman ve uyanışa geçmen gerekiyor. görmeni istedikleri şeyleri görmeyi bırak! kör ebe oynama yaşını çoktan geçtin. göz bandı çıkar at!
uyan artık uyan!

sevgili günlük,
bazen gitmek istemeyecek kadar aşık, kalmak istemeyecek kadar da kırgın olabiliyormuş insan.

yine gökyüzü karardı ve yorgunluk çöktü. yeni bir güne başlamak için havanın aydınlanmasını bekliycez. nasıl bi döngünün içindeyiz. ben yatıyorum. baş baş.

sevgili günlük,
bu gün yine düşündüm. ben çok düşünmem günlük nadiren olur o yüzden yazıyorum. düşünmediğim zamanlarda da beklerim ben günlük. bir şey olsun diye beklerim. bazen bir şey olur. sonra o şey geçsin diye beklerim. ha dedim ya ben bu gün düşündüm beklerken bir şeyler yapmalıyım. yarın yine sigarayı bırakmayı deneyeceğim. onu bırakırsam belki hayat bağımlılığından da kurtulurum bir gün. hayat da bağımlılık yapıcı bir şey günlük. ortalama 70-75 yıl sürüyormuş bırakması başlayınca. bırakanlar öyle diyor. bazen bu süre kısalıyormuş. bakalım biz ne zaman bırakacağız. neyse günlük lafı uzatmayayım. yarın yine bir şeyler bekleyeceğim işim çok. sende kendine iyi bak.

sevgili günlük
ne için yaşıyorum, hayalini kurduğum şeyleri gerçekten istiyor muyum diye düşünüyorum.
gerçekten kendimi buldum mu yoksa kendimi mi kandırıyorum? sevdiğim şeyleri gerçekten seviyor muyum yoksa gösteriş için mi tüm bunlar? inan kafam o kadar karışık ki

çoğu şey gibi nedenini bile bilmeden küçükken yazılarımızın başında geçirdiğimiz, klişe bir cümle.

ilkokul da günlük yazarken tam olarak böyle başlıyordum ama yıllar geçtikçe bu alışkanlık da gitti.

günlüğe isyandır.

sevgili günlük ara sıra çok sıkılıyorum.

günlüğü canlı bir varlık yerine koymaktır.

neşeyle başladığım gün yine zehir zemberek devam ediyor
teşekkürler hayat teşekkürler değersiz insanlar ve yine kendini göstermediğin için sana da teşekkürler gün yüzü.

(bkz: kafa itiraf köşesi)