sevilen kişiden vazgeçme eşiği

frida kahlo, diego'dan vazgeçme eşiğini şöyle açıklamıştır;
"kötü günümde olmadığın zaman vazgeçtim.canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacaksam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim. sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden "sen" olduğun için vazgeçtim. bencil olduğun için vazgeçtim.bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi çünkü sevgim yüceydi. ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.bu yüzden ben de senden vazgeçtim."

umut yoruyor insanı aslında, yada sendeki istek karşıda olmayınca. en ufak bir laf bile kırıcı gelebiliyor, böyle anlarda da insan vazgeçiyor, yoruluyor çünkü. 1 ay 2 ay, 3. ayda artık diyorsun ben napıyorum ve çekiliyorsun.

güven sorunları. bir kez anlaşılan yalan her şeyi mahvetmek için yeterli bir neden.

gerçekten sevdiğimiz kişiden vazgeçebildiğimize inanmıyorum ben. bırakılabilir, geride kalabilir ama gerçekten sevdiysek o kişiyi bir parçamız, aklımızın bir köşesi, ruhumuzun bir kısmı her zaman onda kalıyor maalesef.

seviyoruz diye sürüm sürüm sürünelim mi yoksa? sevgine layık olmadığını fark ettiğiniz an, eşikten geçersiniz. zaten şip şak olmaz öncesinde çok kez şans vermişsinizdir. değmez otobanına girmiştir artık be, bırakın gitsin.

gençler akıllarının bir köşesinde kalabileceğini düşünüyorlar. olabilir tabi, eğer araya mesafe girdi ise, beklenmedik bir ayrılık oldu ise ya da karşılıklı iki tarafta birbirini severken ayrıldı iseler bu bir parça eski türk filmlerinde ya da kitaplardaki romantik hikayelerde olduğu gibi kalabiliyor..
ve fakat günümüz ilişkilerinde bir kişi ilişkinin içinde olmak istemiyorsa ve bunu karşı tarafa net bir şekilde de bildirmek istiyorsa o kadar sert yöntemler kullanabiliyor ki o aklınızın köşesi aman aklımda kalmasın diye bilinçaltının derinliklerine itmek için çabalayabiliyor..
*

kendinden başka kimseyi - seni dahil- umursamadığını fark ettiğin an kırılan eşiktir.

artık vazgeçmenizin kaçınılmaz olduğu farkındalık anıdır. gemi yan yatmıştır ve kaptan siz değilsinizdir.

vazgeçtiğin an genelde ilgilendiğin başkası vardır.

bana asla yaramayan bi ilişkim olmuştu. 1.5 yıl falan sürdü. bazen çok güzel severdi sonra görüşmeyi bırak mesajlara tek kelime cevap vermezdi. bi yakın bi uzaktı. haklı haksız tüm kavgalarda nasıl anlamıyordum ama bi şekilde ben özür diliyordum. tepkileri hep beklenmedikti. hayatımın en özgüvensiz zamanlarıydı daha toxic hiçbir şey yaşamadım.

arkadaşlarıma ben vazgeçmek istemiyorum diye ağladığım zamanların aptallığına hala yanarım. neyse bi şekilde unuttuk gitti. yine peşinde kuyruk olacağını düşündüğü bi zaman ayrıldı benden. sonra pişman oldu herhalde ya da benim yalvarmamam egosunu zedeledi. 3 ay her gün yazdı, aradı, bana ulaşmaya çalıştı. sabır taşı olsa çatlar bi kere konuşurdu. konuşmadım ve bir gram pişman değilim.

o öyle kolay değildir. yok artık sevemem bir daha görüşmeyeceğim laflarıyla boşa kürek çekersiniz.
sevdiğinizden vazgeçme eşiği çok sancılı bir süreçtir. bir kırılma anı olur. hisler körelir. artık eskisi gibi hissedemezsiniz. seversiniz ama kokusu bile cezbedemez, bedenine yabancılaşırsınız. ya çok kırmıştır ya da çok kızdırmıştır sizi. bir şekilde diplere iniverir ilişki.
ya tekrar canlandırmak isteseniz olmaz ya da öyle sürer gider bir süre daha ama zorladıkça daha beter bi hal alır. yapmayın.

bir sabah uyanıp kendisinin hastaneye kaldırıldığını öğrendiğinizde onu görebilmek için hiç bir şeyinizin kalmadığını fark etmek.

hayata karşı sabırlı ama ilişkilerim konusunda sabırsız bir insanım. gerekeni hatta bazen fazlasını yapar sonra izlerin. ben emek verip o vermezse bitiririm. son ilişkim haksızlığa uğrayarak bitti. şu sıralar çok zorlanıyorum. anılar çok fazla yormaya başladı beni. nereye gitsem hep onu arıyorum yanımda. tatsız tuttuz bir dönemdeyim ama bunlar sonsuza kadar devam etmeyecek. diğerleri gibi bu insan da unutulacak. yeni birisi elbet karşıma çıkacak tekrar. acınızı çekin ve hayatınıza devam edin. ne olursa olsun geçmişe takılıp kalmayın. sevseniz bile vazgeçme gücünüz olmalı. yoksa üzülen hep siz olursunuz.

çok sevmiş bir hanfendi vardı. o kadar güzel sevdi ki karşılık veremediğim için eşek gibi suçlanmıştım. aşkı ilk defa müşahede etmiştim onda.

yıllarca sakin, derinden ve sabırla sevmeye devam etti.

yıllar sonra bir gün yanıma geldi, telefon numarasını ezbere bilip bilmediğimi sordu. soruya anlam veremedim ve utancımdan (çünkü o benim her şeyimi ezbere biliyordu) ezbere bilmediğimi ama zaten hiç numara ezberleyemediğim mazeretini söyleyiverdim.

hiç oralı olmadı. zira ezbere bilip bilmediğimi sormasındaki amaç farklı idi. gözlerinden yağmur gibi göz yaşı inerken telefonumu istedi, çıkardım verdim.

aldı, rehberi açtı. adını buldu. sildi. yağmur yağmaya devam ediyordu.

kendince dünyanın en kararlı şekliyle, ki bence de öyleydi, vedasını yaptı.

ezildim, dev saygım daha da büyüdü… o gün içindeki bana veda etmişti. benden geçmişti.

sevgimi veremedim belki ama bana dibine kadar saygı duyma hissini yaşatmıştı.

genelde gerçekten sevmediğin sevemedigin kişiye karşı hissedilen karmaşık duygu.

insan sevdiklerinden vazgeçmez. insan heves ettiklerinden vazgeçer.

siz tadıp bırakabildiklerinizi sevgi olarak tanımlama cüretini nereden bulabiliyorsunuz? sevgisi olan kırmaz, kandırmaz, aşağılamaz; ne ele geçirmeye çalışır, ne de elde olmaktan çekinir. sakindir sevgi, sencildir, çıkarsızdır.

kıyas yoktur ki içinde azı çoğu, berisi başkası olsun. anneyi anne gibi, çocuğu çocuk gibi, dostu dost, sevgiliyi sevgili gibi seversin. sevgi şahsiyetlidir. benzemez kimselere. dalaveresi olmaz. akla mantığa daim baskındır. çünkü kaynağını ruhtan alır.

bir insandan vazgeçme eşiği, ancak sevginin ötesinde bir başka duygu hakimse mümkündür. insan her şeyden vazgeçer. ama sevdiğinden asla vazgeçmez.

kendinizden fazlasıyla fedakarlık ettiğiniz o an.

kırılınca geçiyor,
kızınca da geçiyor,
ama soğuyunca çaresi yok.
dedikleri...

kişiden kişiye değişen eşiktir.
kimi bir hatasını görmekle vazgeçerken, kimi beş çocuklu bir dul olsa bile yine de vazgeçemeyebilir.

anlayışsız hoşgörüsüz saygısız bencil bir insan olduğunu gördüğün an buz gibi soğuyorsun