sobalı evde büyümek

sobanın hep güzel yanlarını yazmışsınız ama o kapkara is kokulu oda benim gözümde canlanıyor, çok çektik çok

ara sıra köye gidip soba başına oturduğumda çocukluğum gözümün önüne geliyor. sobadaki ateşin tavana yansıması , soba çayı ve en önemlisi de sıcak bir aile ortamı. özleniyor geçen zaman.

kolonya döküp aksiyon yaşarsın.

demlenen çayın kokusu sarar bütün odaya küzine soba fırına kartol tepsi ile sürülür radyoda çalan sarkı eşlik eder alevin dansına güğümde su kaynar portakal kabukları serilir tunc demire mistik bir koku yayılır.

yanan şişme montlar ve naylon kıyafetler demektir.

çok romantiktir muhakkak. bu yüzden maddi durumu iyi olmayanlar da bu romantizmi sürdürmek adına soba yakarlar halen.

odunuydu, kömürüydü, isiydi, pasıydı, temizliğiydi...

abi nostalji abi.

en fazla edebiyatı yapılan büyüme şeklidir.

bir oda sıcak beş oda soğuk yazınca üşüdüm

sadece soba olan odanın ısınması ve tüm ailenin o odada toplanması. sobanın üzerinde kestane, patates yapmak. yazın toplamak, kışık kurmak. içinde ki kuramın her yeri mahvetmesi. küçük çöplerin içine atılması, sıkılınca bir şeylerin yanışını izlemek güzeldi. şimdi ise sadece gülümseyerek hatırlanan anılar.

milliyet gazetesinin verdiiği ücretsiz tommikslerin sadece bir defa okunup yakılmaısı.kestane. mandalina kabukları.

bir çocukluğa sunulabilecek mucizevi huzur.

kaloriferli evde küçülmekten yeğdir. şakka canım, resmen fakirlik.

sobanın verdiği sıcaklığı hiçbir kaloriferde bulamayanlardır sobalı evde büyüyenler.

küçükken insanın şanslı büyüdüğünü gösteren nedenlerden biridir.

banyo sonrası babanne evindeki insan ölüsü o battaniyenin altına girer,tavana yansıyan sobanın ateşi ile içim ısınırdı. kemiklerine kadar ısıtan o soba yeri gelir bir kestanenin kokusuyla büyülerken yeri gelir elini yıkadıktan sonra suyu fışkırtır çıkan su baloncuklarinin sesi ve görüntüsüyle büyülenirdim. bazen portakal veya limon kabuğu kokusu huzur verirdi. sabah serinlikte okula gitmek için salonda kahvaltı yaparken en yakin arkadaşımdı o soba. ekmeğimi üstüne koyar ısıtır yerken bir yandan da muhabbet ederdik karşılıklı. şans eseri elim çarpmıştı bir kere. sağ elimin üstündeki soba yanığıni ne zaman görsem hep o zamanlara gider yoğun bir özlem çekerim.

şanslı çocuklardık bir zamanlar. sonra büyüdük işte falan.

belkide büyümenin en güzel yanı o sobanın duvara yaptığı gölgeyi izleyerek hayal kurarak ısınarak uyumak büyümek

bir bakıma köyde büyümektir.

portakal kabuğunun sobanın üzerinde yandığında ki kokusu.... herkes odasında üşüdüğü için salonda toplanıyor felan çok güzel ...

hiç güzel bir şey değil. kışın sabahın köründe yakılması gerekir. zor tutuşur. tütmesin diye ayrı uğraştırır. kömürü, odunu masraf.

3-5 like uğruna güzelleme yapmayın.

(bkz: fakir edebiyatı)

sobanın yakınında olduğun yerde yavaşça dönmek gerekir. ön taraf ısınırken arka tarafın buz kesmesini önlemek gerekir tabi.

ah o sobanın arkasına kıvrılıp uyumak yok mu..