sosyal fobi

aile ve çocukluk travmalarının neden olduğu özgüven eksikliği. bu dertten muzdarip olanları yadırgamamak gerekir. bir panik atak hastası ne hissederse sosyal fobikler kalabalıklar önünde aynı şeyleri hissederler. üstesinden gelmek isteyen gençler tiyatro ve grup sporlarına yönelmelidir.

liebowitz abinin testini açın.

her hafta bu testi kendinize yapın. gelişme kaydetmeye çalışın. dürüst olun ve bu puanların toplamından oluşan bir hedef belirleyin.

iradenizi koruyabilirseniz bir süre sonra yenmeye başlarsınız.

yıllarca çektiğim hastalık ..
ama çözümsüz değil bu gibi sorunları olan birisi varsa mutlaka işini bilen bir psikiyatriste gitsin .ilaç kullanmam yok bilemem ne tırı bırı ilaç +terapi kesin çözüm
isteyenlere doktor önerebilirim. yaşadığım değişime ben bile inanamıyorum .. eski ben olsa asla buralara yazı yazacak adam değildi

sosyal medyanin daha çok güçlendirdiği fobidir.

sadece yaşayanın bileceği çok büyük bir sıkıntıdır. hayatta isteneni elde edememek ve görünmez olmaktır.

hayat standardını çok düşürür. hayat izlemekle geçer, yılların bomboş geçer ve bunu yaşamayan kimse anlamaz. hak ettiğin değeri asla göremezsin, dışlanan olursun. sevgili sadece bir hayaldir, arkadaşlık ve dostluk da öyle. tüm hayat böyle geçer, yalnız olarak ve başkalarını izleyerek.

seneler geçtikçe sosyal fobinin sende doğurduğu hislerden, tepkilerden ve davranışlardan dolayı, zaten hayatın vurduğu yetmezmiş gibi baskılanır ve dışlanırsın. bunu hayatını çalan, mutlu olmanı engelleyen, sosyal fobik olmayan insanlar yapar.

her zaman bunlar olur ve her defasında baştan başlarsın, sosyal fobik olmak böyledir.

sosyal anksiyete toplumun “gizli” problemidir. toplum bize her zaman girişken olmamızı ve sosyal olmamızı emreder. bu döngüyü tamamlayabilmek ve hayatta kalabilmek için bireysellik anlayışıyla hareket edilir. fakat bazıları bu yolda mutsuzluğa kapılır. azımsanmayacak kadar bu aksiyete türünü yaşayan insanlar var.
her insan bazı ortamlarda ve belirli insanlar karşısında bir derece heyecan ya da huzursuzluk duyabilir.bu gayet normaldir ve beyninizin yeni ve tanıdık olmayan çevreye uyum gösterme çabasının bir işaretidir. ancak bu durum çok sık yaşanıyorsa, kaygı düzeyi bozukluğuna anksiyete'ye kadar gider. iyileşmek için doktora başvursanız bile tanımadığınız birine kendinizi açmak çok zor olacaktır. kişi'nin tedavi olması için rahat bir ortam sağlanması şarttır. tedavi edilemeyenler yoğun yalnızlık ve çaresizlik duygusu altındadırlar. (bkz: spot ışığı etkisi)'ni herkes bana bakıyor hissiyatını çokça yaşarlar.

terapi, anti-depresan vs.lerin hikaye olduğu bozukluk. ama çözümünü ben de bilmiyorum.

yıllardır beraber yaşayıp artık garipsemekten fersah fersah uzaklaştığım korku. #13540 burada da denildiği gibi şu süreç sonunda artık çok yalnız olmayacağım gerçeği de var.

o zaman "varlığınız dışındaki her şeyden korkmaya hoşgeldiniz" diyebilirim.

çoğunlukla özgüvenli olup trafikte karşıdan karşıya geçerken yaşadığım durum. neden bilmiyorum özellikle dört yol ağızlarındaki ışıklarda karşıdan karşıya geçerken veya yeşil ışığın yanmasını beklerken yürüme kabiliyetimi kaybediyorum. sanki bekleyen tüm araçlar bana bakıyo hissi kanser :(

bakın bu öyle lanet bir şey ki mümkünse yok olmak istiyorsunuz.
insanların yanından geçerken nefesinizi tutuyor, toplu taşımada yutkunmakta dahi tereddüt ediyorsunuz.
buraya ait olmadığınıza inanıyor ve bu yüzden acı çekiyorsunuz.
ancak her şeyin çaresi var sakın ertelemeyin çünkü bu kurtulması mümkün olan ancak içindeyken ihtimal dahi vermediğiniz bir bataklık.

lisede okul çıkışı kimse bana değmesin diye herkes çıktıktan sonra çıkıyordum.

yıllarımın yetersizlik, aşağılık hissiyle boğularak geçmesine neden olan ateşten gömlek. profesyonel destekle beraber ilerleme sağlamak ve iyiye gitmek elbette mümkün.

kişi eğer savaşmazsa yürüyen ölüye döner. bunu alt etme çözümü olarak olabildiğince insanlarla haşır neşir olmayı buldum. tamamen geçirmese de ve çok zor olsa da hafiflettiği söylenebilir.

mücadeleye devam ama
ama işte

yalnızlığın ta kendisidir sosyal fobi. insan yalnız kalmak istemese bile kendi kendini yalnız bırakmak için elinden gelen her şeyi yapar. bir bakımdan istemeden kendine acı verme hali.

edit: aşağıdaki entry sahibine ithafen yazıyorum. psikolojik rahatsızlığı olan insanlara toplum olarak mal diyorsanız bu sizin toplum olarak mal olduğunuzu gösterir sevgili yazar kardeş.

buna sahip insanlara biz toplum olarak kısaca mal diyorduk. böyle söyleyince minik kalpleri daha mutlu olacaksa böyle söyleyelim. "sosyal fobi", vay be ne havalı.

(bkz: asosyallik durumu)

üst edit: sanırım bu entrynin sinirle girildiği gibi bir izlenim oluşmuş. hayır arkadaşlar bu entrydeki her bir kelime dikkatlice seçildi emin olun. dezavantajlı insanların boğazıma kadar haksızlığa battığı bir toplumda sesinizi çıkardığınız zaman yaşadıklarınızı anlamayan insanlar tarafından anormal olarak görülürsünüz; bu çok doğal. sonra da niye insanlardan uzaklaşıyorsun olur ve bu kısır döngü sonsuza kadar devam eder. insan doğasının gereği bu sanırım; yapacak bir şey yok.

psikolojik bir rahatsızlığı bulunan, zor durumdaki insanlara toplum tarafından "mal" dendiğini öğrendiğimiz başlık.

sosyal fobi = havalı görünme çabası
depresyon = şımarıklık
bipolar bozukluk desen, zaten bu insanlara edilmeyen hakaret kalmadı.
şizofreni kelimesinin kendisi bir hakaret olarak kullanılıyor zaten...

yakında sıra engellilere gelecek yemin ederim; ondan korkuyorum... a pardon, dalga geçtiğiniz insanlara özürlü diyordunuz zaten kısaca di mi? bu ne kepazelik lan? alın toplumumuz sizin olsun mq. sanki herkes toplumsal yaşamı sevmek zorundaymış gibi. yemin ederim insan çekilecek varlık değil de işte... az sayıdaki iyi ve güzel insanların hatırına katlanıyoruz be gülüm; nabarsın...

ee o zaman sevgili elliott'tan gelsin:

kimseyle sohbet etmek istememekte sosyal fobi oluyor mudur acaba dediğim başlık.

hakkında araştırma yaptığım ve okuduğum neredeyse her şeyi kendimde bulduğum ve aydınlanma yaşadığım bir kaygı bozukluğu.