sözlük yazarlarının en tuhaf korkuları

bir ara uyumak öyle bir korkutuyordu ki sanki bir şeyi kaçırıcakmışım gibj geliyordu.ne garip bir zamandı, bütün algılarımı mahvetmişti.

bir mekanda osururken kameraların ısı sensörü olmasından korkuyorum
sonra düşünüyorum;
ısı sensörlü kamera pahalıdır almazlar heralde diye.

gemilerin altından korkuyorum. hani filmlerde gemi tabanini su altından gösterirler ya bu kadar korkunç bir görüntü olamaz tüylerim diken diken oluyor.

kendimden korkuyorum, yapabileceklerimden.

babam trafikte biriyle kavga eder diye çok korkuyorum.
babam, yanlış park edene, yanlış yerde durup dörtlü yakana, dörtlü yakmayana filan çok sinir olur ve hep der ki, "bir şey desen, sana ne?" der...

evet baba, türkiye burası. sana ne? der. karışma.
çünkü o an, ben babamın yanında değilim. gerçi bunu diyecek adam mert değil. bunu diyecek adam anası merdbaz. büyüğünü bilmez, bu yaptığım yanlış mı ki demez. oç bir şey bu. sokakta bundan çok var.
şimdi ben yanında olsam bunu kafasını cama vura vura katil olacağım. al işte. en karınca incitmez adamdım, katil oldum.

bu ülkede trafiğe çıkılmaz. bu ülkede, olmaz, yaşanmaz. en başta senin haklarına tecavüz var. kamusal alan ihlali var. kamusal alan hakkı yok.

toplumsal bir çıkmaz bu.
ölmek en güzeli.
hiçbir şeye bulaşmadan derhal ölmek.

cicekleri ezme korkusu

globofobi olarak bilinen* balon korkusu. balonun kendinden ziyade, patlamasından ve çıkacak o sesten korkuyorum.

inat gibi saçma sapan yerlerde de buluyor bu beni.
en son hastanede muayene sıramı beklerken çocuğun biri hemen dibimde bir balonla oynuyordu, yetmedi geldi balonu elinde yanıma oturdu. nasıl tedirgin olduğumu anlatamam. tam kalkıp yer değiştireyim, hatta koridorun sonuna kaçayım derken, "paaatt!"

şansımı seveyim.

teneke kutularin saksi olarak kullanildigi yan apartmanin en ust katindaki evin penceresinden birileri ile goz goze gelme ihtimali.

nakit taşıma alışkanlığım olmadığı için, pos cihazlarına bir şey olur da kasada kalırım korkum var. ama bu korkuyu aşmak için önlem alma alışkanlığım yok.

ermolettin'in radarına girmek.

araba fobim var.

korkunun üzerine gideyim derken iyice korkacağım korkusu. valla yeminle kendi kendine korku doğuran makine olma korkusu da olabilir bu.

90'lı yılların sabunluğu. ahan da şu:

görünce bile ürperdim mk. dokunduğum ilk kadın eli bu olabilir.
içim ürperiyor neredesin sen

büyük ve geniş olan şeylerden korkarım.

50-60 yaş aralığına gelip lise/üniversite arkadaşlarımızla falan yıllar sonra bir araya gelerek "ne güzeldi o günler" muhabbeti yapmak. insana bu kadar yaşlı, bu kadar "ömür bitmiş" hissettirecek başka şey zor bulunur.

balık tutanların arkasından geçerken beni fark etmeyip oltalarını geriye doğru atarlar da olta yüzüme gözüme denk gelir diye korkuyorum.

hayat bu.

telafisiz hatalar. korktuğum başımda.

leylâ öldü diye çok korkuyorum. ve ağlıyorum. çünkü bulurdu beni. bir şarkı beni harap ediyor da, böylesi düşünceler çok daha dayanılmaz.
neredeyse yıl oldu. gelir, bulurdu beni.

bidaha gazoz icememe korkusu. evet.

otel odasında tek başıma ölmek. bonus olarak otelde depreme yakalanmaktan da korkuyorum.