ülkemizin en önemli meselesi

maslow "insanın hayatındaki en büyük ihtiyacı nedir?" sorusuna cevap olarak ihtiyaçlar hiyerarşisini oluşturmuştur. bu piramit kişisel ve kitlesel olarak düşünülebilir. en temel ihtiyaçlar fizyolojik ihtiyaçlardır. yani yemek yeme, su barınma ve güvenliktir. ülkemizin bu basamaktaki ihtiyaçlarımızı karşılayamadığını düşündüğümden ülkemizin en önemli meselesi budur. (bkz: maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi)

yönetenlere sorar isek anayasa yada başka bir deyişle koltuk sevdası yönetilenlere sorar isek yöneticilerin yalan,böyle bir şey yok diyeceği gerçekler .(ekonomi,adalet,düşünce özgürlüğü ...vs.)

eğitim diyerek çok net bir şekilde diğer yazarlara katılıyorum. ekonomi, adalet gibi kavramlar zaten eğitimin eksikliğinden kaynaklanır. bu eksiklik yalnız sistemin sorunu değildir. z kuşağı, telefona, televizyona, bilgisayara bağlandı. 13-20 yaş grubunun klasik bir günü ınstagram - lol - pubg - twitter gibi ortamlarda geçiyor. bu gruba en âlâ profesörü de versen ondan bir şeyler kapmaya uğraşmayacakları gibi ders bitse de cs atsak kafasına girmeleri muhtemel. internetin olumlu yanlarından faydalanma isteği 0, ders çalışma isteği 0, kitap okuma desen zaten çocukluktan beri 0. tabii ki bu sorunun nedenlerinin büyük payı yine eğitim sisteminin. eğitim sistemi düzgün olsa, araştırmayı teşvik etse bu yaş grubu da teknolojik aletlere çakılı kalmayacaktır.

ülkemizin en önemli sorunu, önemli sorunlar üzerinde konuşup çözüm üretmeden ne kadar önemsiz şey varsa konuşup hiçbir şey yapmamaktır.

liyakat.

iş ahlakı ve etiği eksikliği
koyduğun kuralı uygulamayıp ona uymayanı dolaylı olarak ödüllendirmek, uyanı cezalandırmak
liyakatsizlik de var (liyakat=bir şeye layık olmak)

(bkz: kadına yönelik şiddet)

düşünememek. herkes ansızın düşünmeyi bıraktı ve buna alıştı.

bence ülkede en önemli mesele diye birşey yok bütün meseleler önemli. çünkü hepsi birbirine bağlı yani adalet sorun diyelim adaletin düzgün olması için eğitim düzgün olmalı eğitimin düzgün olması için ekonominin düzgün olması gerek...
yani herşey makinanın çarkları gibi hepsi çok iyi çalışsa bile biri düzgün çalışmazsa makina kullanılamaz.
yani ülkemizin en önemli sorunu değil önemli sorunları var ve bunların hepsi görmezden gelindikçe çığ gibi büyüyecektir.

tek cümleyle işsizlik ve düşük ücret.

kimse kivirmasin, türkiye'de bir çok sorunun temelinde de bu sorun yatar. kürt'lerin hak ve hürriyetleri sorunu.
eğer ekonomi diyorsak; en küçük nedenlerinden doğudaki koruculuk ve muhbirlik sistemine akıtılan paranın haddi hesabının olmaması, gelistirilen ve üretilen savaş makinalarının pahalı ve tükettikleri yakıtın çok olması.uzman askerlik sisteminin masraflı olması.
ekonominin kötü olmasının büyük nedeni ise yabancı yatırımcının türkiye'yi güvenli bir liman olarak görmemesi.
ahlaksızlık sorunu; doğuda uyuşturucu kullanımının neden seksenlerden sonra artışa geçtiğine bakılması lazım. bunun sebebini dogudakilerin birçoğu bilir.
kutuplaşma sorunu; bu ülkede bu sorun çözülmediği sürece bunu kendi lehine kullanmak isteyen birçok parti çıkar. devlet değil partiler bu sorunun bitmesini istemezler. sağcısı düşmanca tavır takınarak vatan millet edebiyatı yaparak tüm sağ kesimin oylarını almayı hedefler, sol kesim daha yakın gozukerek mağdur kesimin başka seçeneği kalmadığını düşünerek bu kesimin oylarını almaya çalışırlar.
daha yazmak isterdim ama hangisini yazayım. başlıca sorunlara değindim.
devlet bu sorunu ya kendisi çözer ya da kıyamete kadar mücadele eder. bu olay her yönüyle her siyasi partinin işine geliyor. türkiye'de ise siyasetci olmak kendini kurtarmaya yetiyor. halk aklını başına almazsa ezilmeye devam ederiz.

adaletsizliği ve fırsat eşitsizliği. ülkenin bir kısmı hak etmediği kadar zenginliğe sahip 5 maaş alanı var veya maaşından fazla mülke mala sahip olanı. bir kısmı da açlık sınırının altında yaşıyor. biz emekliyiz biz de açlık sınırının altındayız. yoksul bile değiliz. bir şeyler almak için artık bir tarafımızı yırtıyoruz. evi arabayı geçtim. telefon beyaz eşya ev kirası ve hatta bizim aidat bile bir kaşık suda boğuyor. bir kısmı bunu görmeyecek ve inanmayacak kadar zengin. doyamadılar. kadına çocuğa hayvana zorbalığa hukuk aramak sosyal medyaya kaldı. ışler hep ağır aksak. çoğu zaman yanlış. kadın sığınma evi berbat bir oluşum. onun yerine o şiddeti uygulayan erkek bir kaçak gibi yaşasın bakalım onları kapatalım renksiz soğuk binalara. kimsenin kimseye güveni inancı kalmadı. elini çarptığın ya dolandırıcı ya çıkarcı.

sistem en basindada okul sistemi

orucu ne bozar. tek derdimiz bu gibi gözüküyor.

toplumsal ahlak seviyesinin düşüklüğüdür. insanlar kendinden başlayarak adil, hakyemez, çalışkan, onurlu ve prensipli olsalar çok şey değişecek ülkede. gerçekten de nasılsak öyle yönetiliyoruz. siyasetçilere kızılıyor ancak maya bu. olan aradaki düzgün azınlığa oluyor.

kendinden sonraki nesillere hayal edilebilir bir şeyler birakamamak...
y kuşağı x kuşağına ne bırakabildi ki? şimdi z kuşağını eleştiriyoruz mesela, he illa ki bir çok eleştirilecek yanları var o ayrı mesele. lakin biz bu kuşağa ne bırakabildik?
ülkedeki gençlerin en büyük iki hayali ya devlet memuru olabilmek ya da yurt dışına gitmek. bunda bir önceki kuşak olarak ağır sorumluluk hissediyorum. bizden önceki kuşağın da bize karşı aynı mahcubiyeti hissetmesini umuyorum.

meseleleri, mesele yapmadıkça, ortada mesele kalmaz.

ekonomi, insan hakları ,

yönetim.

maddiyatın maneviyatın önüne geçmesi.