üniversiteyi şehir dışında okumak

hiçbir boka yaramaz. gençlerin rahatça sevişmek için tercih ettikleri bir yoldur. onun dışında aileye ne denli bir maddi yük oluşturduklarının farkında bile değillerdir aliminyum çocukları.

geçen sene üniversite için tercih yaparken hep şehir dışındaki üniversiteleri yazdım, ikinci tercih yapsaydım tutuyordu da çünkü gitmek istediğim çoğu yer benim puanımdan düşüktü ama o bir ayda şehir dışına gitmekten vazgeçtim. ben daha çok kendi ayaklarımın üstünde durmaya odaklıydım; hiç tanımadığım insanlarla aynı odanın içinde yaşayarak tahammül seviyemi yükseltmek istiyordum, bazı şeylere gerçekçi yaklaşmam gerektiğinin farkındaydım çünkü ben on sekiz yıllık hayatım boyunca ailem tarafından hiç sıkılmadım, zorluk çekmedim, her istediğim geç olsa da oluyordu ve artık bu durumun değişmesi gerektiğini düşünüyordum o yüzden şehir dışında okumak benim için fırsattı ama yapamayacağımı çok sonradan fark ettim çünkü ben hiç tanımadığım insanların içinde yaşayabilecek biri değilmişim, özel hayatıma müdahale edilmesinden hiç hoşlanmam ve bu durumu yurttayken sık sık yaşayacaktım.

istanbul ne kadar nefret ettiğim bir şehir de olsa burada okumanın verdiği zevki hiçbir şehrin vermeyeceğini de biliyordum çünkü istanbul'dan bahsediyoruz, en iyi üniversiteler burada ve ben de buradan bir yer kazanabilirim. geçen sene yolun sonundayken bunları düşünmüş ve ikinci tercihleri yapmaktan vazgeçmiştim üstelik tercihlerim tutmadığı için de çok mutlu olmuştum. o zamandan bu zamana istanbul'da okumak için çabalıyorum ve bence farklı şehirde okumak eve çıkmadığınız sürece iyi bir şey değil. ailem beni her yere göndermeye razıydı ama ben bunu istemiyorum ve sanırım biraz da hata yapıyorum çünkü insanlar bu fırsata sahip olmak için çok şey yapıyor. yine de sıkıntı değil, istanbul'da okursam birkaç seneye en sevdiğim semtlerden birine taşınır mis gibi hayat kurarım. edebiyat okuyacağım ama intihar etmeyeceğimden emin olabilirsiniz, özel derslerde çok para var.

eskiden de zordu ama bu dönemde çok zor ve hatta birçok insan için imkansız hale geldi.

bir gencin kesinlikle yaşaması gereken deneyimdir. ailesi olmadan ayakta durabildiigini farketmek kendine güveninin gelmesi karakterinin oturması hayatı insanları tanıması için gereken tek şey belki. ancak handikaplari da var sıcak yemek özlemi parasız kalmak kendini kaybetmek vb gibi.

ikisini birden deneyimlemiş birisi olarak şehir dışında okumanın çok zorlayıcı olduğunu söyleyebilirim . bütün sorumluluk sizde , bazen yetişmeyen işler sizi zırıl zırıl ağlatabilir bile ..

şehrinizdeki üniversiteden daha iyi bir yere gitmeyecekseniz anlamsız hededir. üniversite okumak zannedildiği gibi pek keyifli bir şey değil çoğu insan için. hiç konuşmayan insanlar falan var, bir de vizeler finaller var.

diplomalı gurbetçi olmaktır.

(bkz: allah sabır versin)

olması gerekendir ama her ilde olmaz. ben akdeniz üniversitesinde okudum mesela, antalya’da, müthişti. bir arkadaşım kocaeli’nde, kandıra’da okudu, aga böyle bir okul olamaz. şehir diye bir şey yok zaten, köydesin. köy evleri, tarlalar.. tarlalarda kenevir yetiştirenler vardı. okul yolu üzerinde çingen mahallesi olduğundan herkes yanında emanetle gidiyordu okula.* sürekli tehlike. en kötü bıçak taşımak zorundaydın. akşamları sıkıntı var diye okulda sabahlayan kızlar gördü bu gözler.
ama “pembe kayalar” diye güzel yanı vardı inanılmaz..

biz arkadaşla içmeye giderdik buraya.

yaptığım aptalca seçim. kırklareli'de okumak. üniversite güzel ve şehir de güzel. ama uzunköprü'den ayrılmak bir hata gibi geldi bana. bir de ailemin yanından.

küçük şehirde yaşayan arkadaşlar için özellikle herhangi bir şehir olsun demeyin. önemli olan imkanı daha çok olan, büyük şehirde okumak. evet evden ayrılırsınız ama çok büyük bir etkisi olmaz.

imkanı çok olan şehirde yaşarsınız hem öğrenciliği hem hayatı kavrarsınız. iyi şehirlerde iyi üniversiteler tercih etmek önemli.

üniversiteyi şehir dışında okudum. günlerim hep dolu dolu geçti. yapmadığım bir şey, içimde kalan hiçbir şey olmadı. şu anda o günleri çok özlüyorum.
o yurt odası, yurttan kaçmalar, vizeler, finaller, kavgalar, her gece gelen ambulans, her gün şikayet yemek....
hiçbirini hiçbir şeyle değişmem.
keşke o günlere dönsem...

yeniden doğmuş gibi olursunuz. özellikle aile ile geçtiyse tüm hayatınız bam başka biri olarak bitirirsiniz okulu.

güzel bir yerde güzel arkadaşlıklarla güzel. ya da güzel arkadaşların olduğu her yer güzel. aile evinden uzaklaşmak kafayı o kadar rahatlatıyor ki ilaçsız doktorsuz yeniden var oluyorsun. zorlukları var tabii herkese her şeyi anlatmama herkesle samimi olmaya çalışmamak ve herkese güvenmemekte fayda var. her ortama da girmek zorunda değilsiniz.

okul kapalıyken açılsın diye kendini yırtarsın sonra açılıp da giderken sanki kendini yırtan sen değilmişsin gibi salya sümük ağlarsın. garip bir durum
anlık

80'lerin sonu, 90'ların başına kadar ankara'da oturup da odtü, bilkent ve hacettepe'de okuyanlar da öyleydi. mesela ben. sonra buralar hep şehir içinde kaldı.