yalnızlığın anlaşıldığı anlar

şu an kafa sözlüğe girmiş ve tanım girmişsem şükür kendime kalmışım demektir. arada yalnız kalmak güzel uzamadıkça

başına iyi bir olay geliyor, seni kaale alıp dinleyecek biri yok. başına kötü bir olay geliyor, seni anlayıp yardımcı olacak biri yok. tabutum yere düşmez belki ama canım çıkmadan kimse benden bir yük almaz.

hastalık durumunda kendi kendine toparlamaya çalışırken iliklerime dek yaşadığım anlardandır. hele de o vaziyette hastaneye gitmişsem tadından yenmez.

yalnızlığın korkulacak bir şey olmadığını insanın kendini anlamaya çalıştığı, kendi ile güç savaşına girdiği an olarak kabullenip bir de zaferle çıkılırsa çok kıymetli zaman olduğunu düşünüyorum. konu başlığında anlaşılan his yalnızlık değil birine ihtiyaç duyulduğunun anlaşılması. kendi başınıza savaşamayacağınızın hissi. çok önemli bir dönüm noktası çok az kişi bu aşamayı geçebiliyor.

masalar tek kişilik yapılmalı artık, moralim bozuluyor.

geceleri böyle kalbin sıkışır ya. yüzünü yıkarsın fayda etmez pencereyi açıp temiz hava alırsın fayda etmez. o anlar yanımızda bize sarılıp sakinleştiren birisi olsaydı bu hale gelmezdik. bizi yalnız ve çaresiz geçirdiğimiz geceler mahvetti.

akşam yemeğini yalnız başına yerken birden anlatmak, paylaşmak istediğin binlerce cümle olduğunu ve bu cümlelerin boğazına dizildiğini anladığın an...

bugun anladim. hem de yanimda esim, kizim, kardesim de vardi. derinden uzuldugum zamanlar silsilesinden geciyorum. uzun zamandir icinden cikamadigim bir sıkıntıyla uğraşıyorum. üstelik sağlığım da sekteye ugradi. kendimi baska dertlere hazirlarken, bambaska bir sikinti icimi yakti. tüm bunlara gogus gerebilirim, dayanabilirim, cunku guclu durmak zorundayim. destek olmak zorundayim, küllerinden doğurmak zorundayim, onlar icin icim yansa da bu savasta taraf olmamaliyim dedim. derken dusman cephane acti. ben savasin somurgecisi, azmettiricisi, en onde kosan komutani, ilk silahtan atilan kursunu oldum. bu iftira canimi daha da cok yakti. insanlar sacmalama diyor, bunun icin uzulmeye değmez diyor, sikayetci olmam icin israr ediyor.hangisine uzulecegimi sasirdim zaten ama sebep gösterilmek beni daha da yaraladi. anlamıyorlar.

anlasalardi uzulme diyemezlerdi.
anlasalardi hukuken hakkini ara, yanina birakma diyemezlerdi.
anlasalardi bu iftirayi atmak yerine, o dugumu çözmek icin yardim isteyebilirlerdi.
anlasalardi bu kadar icine sokmazlardi.
anlasilmaya mi aglamaya mi daha cok ihtiyacim var bilmiyorum. anlattigimda, zehrimi akitmak istedigimde, ne alakasi var, bunun icin uzulme diye susturulmak, yalniz birakilmak zor.
yeter artik, kendinizi rahatlatirken beni de dibe cekiyorsunuz diye çığlık atmamak zor.
atlas'im.. guzel melegim.. umarim sen buyudugunde beni anlayacaksin.. bu yasananlarin hesabi verildiginde, senin gozlerine utanmadan bakabilmek icin mucadelem. sen yalnız kalma diye mucadelem. senin yaninda olabilmek icin mucadelem. varsin bugun yalniz olayim.. varsin bugun senden ayri olayim..ilahi adalet diye birsey var...

seni kinine kurban eden annene bugunlerin hesabini sordugunda, seni oz evladindan asla ayirmayan ben yaninda olacagim. sana o yalnizligi bir saniye hissettirirsem, sen bir saniye bile benim oz evladimdan farkli oldugunu hissedersen, ben en derin yalnizliklarda yok olayim...

sana kayip anilarini yasatamayacagim icin tek üzüntüm. bu pisligin icindeki tek guzel sey sensin ve ben sana doya doya sarildigim gun bu yalnizliga degdi diyecegim biliyorum.

gecenin bilmem kaçı kafandaki düşünceler beynini yemeye başladığı sırada anlatacak kimsenin olmadığı andır.

seni çok etkileyen gördüğün rüyanı anlatacak kimsenin olmaması

co-op oynanan bir oyunu oynayamaman

herkesin yanında birilerinin olduğunu gördüğün, duyduğun, bildiğin zamandır.

telefonuma iş dışında arama veya mesaj gelmemesi.

büyüdüğün an.

covid geçirirken temaslı olan kimsenin bulunmaması...

saatlerde oyun oynadıktan sonra telefonuna bakınca 0(sıfır) bilirdim olması


...

herkes ders arasında arkadaşlarıyla dışarı çıkarken, acaba ne yapsam, çıksam mı bende? çıksam ne yapacağım ki, dışarıda yalnız? diye düşünülen zamanlar..
grup ödevlerinde de sıkça hissedilir bu durum.

"bir bardak su alabilir miyim" dersin. su gelmez.

kalabalık ortamlarda bulunulan anlardır.
insan tekken de yalnız hissediyor da kalabalıkta bir ayrı hissediliyor bu meret. üstteki arkadaşa katılıyorum, grup etkinliklerinde boş boş çevrene baktığında da hissedilir ve bu yüzden hep nefret edilir grupça yapılan etkinliklerden. bunun bir de bile bile yalnız kalınan türü vardır, çok üzüyor ama verdiği huzur da bir türlü bırakılmıyor.

bazen insan birine ihtiyaç duyar. arkasında dağ gibi dursun diye, bir yanlışı olduğunda bir şeyler öğretsin diye, içi dolup taştığında omzunu ona yaslasın diye. bazen insan birine ihtiyaç duyar sadece sevilmek için değil, bir olup tamamlanmak için.

ihtiyaç duyduğunuz biri yanınızda olmadığı zaman yalnızlığı en acı haliyle anladığınız an oluyor...