yaşadığın hayattan mutlu musun sorunsalı

hastanede hem testis hem de akciğer kanseri olan bir yaşıtımı gördüm ve umut doluydu.

evet daha refah bir hayatım olsun isterdim. mutsuz olmak için bir sürü sebep var ama istediğim kadar düşünsem deüiştiremeyeceğim şeyler.

lilium ile memento pek değil galiba canları sıkıldıkça el ele bana girişiyorlar. ve bu çok acınası.
özellikle liliumun yancıları ak partili troll gibi hayır maaş almıyorsanız yapmayın boşuna yüz yüze gelsek konuşamayacağınız insanlara klavye delikanlılığı çok banal kusura bakmayın. yemiyor çoğunuzun gelip konuşması buradan ahkam kesmekle geminiz yürüyor mu?
he yancılar yürüyor mu deyin bi bakayım
ohoo kime ne laf anlatıyorum..

adın bile geçmiyor değil mi yancı seni? kuyruğunu kıstıra kıstıra geldin dibime kadar.

yaşadığıma hayat denirse hayır mutsuzum.

hayat sürekli söylenmek için çok kısa, dolu dolu yaşamak için de çok uzun. aynı zamanda akışına bırakmak için fazla kıymetli, planlı ilerlemek için ise çok spontane. bunların arasında bir yerlerde mutlu oluyoruz.

benim kararımla başıma gelen her şeyden memnunum. diğerleri için üzgünüm. kader kader olalı böyle şerefsizlik görmedi...
ah be hayat ben daha çok gencim...

hayat değişir.

ben yaşadığım için mutluyum.

dün temizlik görevlisine yarın ikramiye çıkar.
önemli olan yaşamak.

mutluluk benim için bir ölçüt olmadığı için bunun üzerine düşünmediğimi farkettim. başlığı okuyup düşündüm, yine bir karara varamadım. sanırım mutluluk o kadar da üzerinde düşünülerek varılan bir husus değil. bir çıkarım, çıktı evet ancak mutlu muyum diye durup düşününce illaki bir pürüz bulunabilir gibi düşünüyorum.

yes i do.

no, ı doesnt.

mutlu değilim diyen zaten her türlü mutsuz olur. sağlıklıysak, ailen yanındaysa karnın doyuyorsa aslında mutluluk içimizde. yoksa ne olursa olsun eksik bir nokta bulunur. mutlu olmayı başarabilmek içten gelir. eksiklerle de olsa öncekiler ve hayata yüklediğimiz anlama göre bunu bulabiliriz.

değilim diye yanıtlayacağım sorunsaldır. mutlu olacağım bi hayat peşinde de değilim. ayıma sarılıp 300 sene uyumak istiyorum.

değilim, olmaya uğraşıyorum...

mutlu edecek hayat nedir ve ne için mutlu olmayı bekliyorum diye sorgular içinde kendimi boğduğum bir sorudur kendisi. böyle mutlu değilsem mutlu olmak için ne yapmalıyım. daha da kötüsü ömür boyu birinin emri altında çalışma fikri beni hiç mutlu etmiyor.

ben artık karavana bir hayat yaşadığımı kabullenip mutluluk beklentisinden çıkma çabası içindeyim, mutluluğa dair umudumun kalmadığı kadar mutsuzum. tabii her ay bu söylediğimi başarmak için psikiyatr a haraç vermem de bonusu. (bkz: swh)

nasıl yaşadığımızın farkına varıyor muyuz ki hayattaki mutluluğumuzu bilelim

(bkz: hamd olsun)

aç değilim açıkta değilim. sağlıklıyım. kedim var. kedim var demiş miydim.

idare ediyorum ya her zaman güllük gülistanlık olacak diye bir kaide yok sonuçta

ufak şeylerle mutlu olmaya çalışırken fark ettim. mutluyum, iyi ki ben benim. acılarımla, sevinçlerimle. bir sürü üzülecek şey bulunabilir hayatta, kazıyıp çıkarmak lazım bazen mutluluğu. ben o kuyuya indim, ve bulup çıkardım kendi mutluluğumu, arada tükeniyor, o karanlık kuyuya inmeden de çıkarılmıyor işte mutluluk dışarı.

yok.

yeni bir hayat inşa etme fikrim pek zamandır var. inziva başlığında da dediğim gibi, ben artık durulmak ve tanrı için yaşamak istiyorum.

bu yeni veya sarhoşum diye söylediğim şey değil.

32 yaşına geldim. hiçbir şey başaramadım. kız çocuğum yok. ve artık sabah 06:35'te filan uymamak istemiyorum.

yaylaya çıkmak istiyorum ben. belki çok komik bir birikimle. birkaç dönüm arsamız var evimiz var. biraz fasulye, salatalık filan eksem yetmez mi bana?

bunu etrafım, işim, ailemle konuşup çekip gitmeyi o kadar çok istiyorum ki.
ve bunu bugün görece 'en pahalı' şeylerle dolaşarak yaptım. o kadar eminim ki. pahalı ya. tişörtümde köpek balığı, ayakkabımda timsah filan var ya. ne kadar da her şeyin sahibiydim yine bugün gezerken, içerken.
utanmaz insan. bir de, ona buna üzülüyor yardım yapıyorsun göya. bir tişörtün 50 insana yemek olur. kendime şu an anneme konduramadığım küfürler ediyorum ve her şeyim sahte öyle ki, öyle belli ki.

ve yeni değil başka hayat istemem. olduramadım bu hayatı olmadı. denedim, olmak istedim, yer almak istedim, aslında hiç sevmedim böyle isimli misimli şeyleri ya. lanet olsun. bu ben değilim ki hiçbir zaman değildim.



32 yaşımdayım ve çok eminim ki 32 yılım daha yok. 15 senem bile yok belki.
deneyeyim. bir başka yaşam deneyeyim. olur mu? olursa bir gün yolunuz düşerse, çay içmeye gelirsiniz.

şükür, der gibi yaşamak.