yazarların anlam veremediği olaylar

abi sırtta kılıç taşıyorlar ya bazen eski çağlarda veya animelerde filan...
abi insansın sonuçta bir gün olur kuluncun tutulur da savaşacak olursun onu nasıl alacaksın ya...

mesela ben şuam kılıçımı sırtımdan çekecek hamle yapmaya çalışıyorum kötürüm oldum. niye? çünkü kulunçlarım...

öyle ense arkasından sağ kulunç üstündeki kılıçı ben sol elimle nasıl çekeyim ya zaten canım acıyor.
al öldüm işte, hıhaaağğğ diye sapladılar bana.

elektrik bulunması yani nebilim hani bunu buldun da bunu neyde kullanırım diye nasıl düşündün batarya falanda yok doldurayım. elektrik oluşuyor tamam bitti garip.

bir şeyi çok isteyince neden olmaz da nedense hep vazgeçince olur?

anonim platformlarda bile kendi kimliğini bastırarak kendisi gibi olamama durumudur.

türk kahvesi fincanlarının kulplarının neden küçücük olduğu.
parmaklarım kapkalın bir şey de değil, sıradan insan parmağı ama ben bu fincanı neden tutamıyorum ulan o zaman?

sadece işaret parmak tırnağımın dörtte üçüne kadar sığıyor şu an. zorlayınca tırnağımın başlangıcına kadar da getirebiliyorum.
o da beni tedirgin ediyor.
çünkü her an dökebilirim.

dökmeyecek olsam bile dökebilme ihtimalimin var olması kahveden aldığım keyfi azaltıyor.

neyse ki kahvem soğudu da kulpunu tutmama gerek kalmadan fincanın tamamını alıp içebiliyorum.
yine de leydi bir hanımefendi gibi hissettirmiyor.
ha öyle biri de değilim zaten ama insan kendisini arada bir öyle hissetmek istiyor.

geçen bir kadın geldi.

işte böyle enerjik, konuşkan, belli ki hareketli bir hayatı var. ardından panik bozukluk belirtileri olduğunu da anlattı. velhasıl dinledim sonuna kadar, bu sefer ben konuşmaya başladım. işte güçlü gözükmek için biraz fazla uğraştığını ancak bazen bunun yeterli olamayabileceğini, kendisine eziyet etmemesi gerektiğini anlattım. derken bir anda gülen yüzü silindi, gözleri dopdolu oldu. biraz da olsa konuşabildiği için rahatladığını söyledi.

bize neden hep bu kadar güçlü olmamız gerektiği aşılanıyor anlamıyorum, o kadar büyük bir birikintiye rağmen başarıyorum hissi kaybolmasın diye hayata tutunmaya çalışırken elleri kanıyor insanların.

sevdiklerine az biraz bile manevi güç olamayan da bilek gücünden bahsetmesin.

nasıl bağladım ?! *

bir şeyi yaparken aniden bir his gelir 'ben bunu yaparken görmüştüm kendimi' ya da 'daha önce de yapmıştım'.

buna biraz takılır sonra unuturum gider.

ama buna anlam vermem. 'deja vu' ve tersi de tanımlanmış. bana ne tanımlanmışsa. bana anlamını söyle! yok.

ben ''bir şeyi daha önce aynı böyle yaparken kendimi görmüştüm'' hissime anlam veremiyorum.

similasyon diye uydurduğum çoktur ama 'at yalanı seveyim inananı' gibi bir şey bu...

anlam veremediğim hiçbir şey yok tşk ederm.

mesaj atıp kaybolmak. 17.44'te mesaj geliyor 17.45'te cevap yazıyorum, mesajım 5 saat sonra görülüyor.
artık konuşmak istemiyorum demek yerine iletişim kurmaktan aciz bir bireye dönüşmek.

sözlüğün kullanımıyla alakalı eleştirel entry yazan yazar arkadaşlara pek anlam veremiyorum. kimi birilerinin fotoğraf paylaşmasından rahatsız, kimi takipçisi çok olanları garipçe ithamlarla eleştirmiş, kimi bilgi yok der vs.
beğenmiyorsanız bildiğim kadarıyla hesabınızı silip gidebiliyorsunuz.
buradan önce farklı bir sözlükte 10 yıl yazarlık yapmış biri olarak, evet ortam ambiyans farklı biraz ama beni bozmadı şahsen. aksine daha samimi buldum.
ayrıca kimin ne paylaştığına bu kadar anlam yüklemek ne bileyim. beni zerre ırgalamıyor. henüz rahatsız olduğum da bir şey yok.
sosyalleşme dışında bir işe yaramaması hakkında bile başlık gördüm. ya lütfen sosyalleşme dediğimiz olguyu bir kez daha araştırın ve öğrenin.
ilginç.

insanların kaldırımda yürüme şekli.

kaldırımlar dar ve ekseriyetle bazı şeylerle işgal edilmiş durumda,insanların yan yana tüm kaldırımı kaplayarak yürümesi gerçekten can sıkıyor bazen diyorum ya ben yürümesini bilmiyorum ya da bu insanlar çok anlayışsız şekilde davranıyorlar.

bir insan, neden sevmediği birini onu seviyormuş gibi yapar ya da sevmediği biriyle beraber olur?

keloğlan çankırıliymiş. ne alakası var.

sevdiğim adamın ölmesine hiç anlam veremiyorum. sanki bunu yaşayan ben değilmişim gibi geliyor. çok ciddi bir yabancılaşma yaşıyorum.

erkeklerin arabada son ses müzik açıp üstüne kız tavlayabileceklerini anlamdıramıyorum.
hani biz hiç düşündüğünüz gibi düşünmüyoruz bilginiz olsun

cingöz insanlara anlam veremiyorum. herkes salak bir bu akıllı zanneden über zeka ürünü şahsiyetlerden kusmuk geldi artık bana. bir de bu cingözler toplum tarafından bıyık altından beğenircesine alkış tutuluyor ya ifrit oluyorum. herkes enayi bir bu akıllı sanki. inanın herkes çok akıllı, salak yerine koyduklarınız herşeyin farkında. sadece salağa yatıyorlar. bilin istedim.

genel kurallar dışında aykırı hareket eden ve davranan şahsı/şahısları kibar ve uygun dille uyarınca; (biz buraya para verdik kardeşim paramızla rezil olduk sizi şikayet edeceğim) gibi aciz ve düşük ahlak göstergesi sergileyenleri anlayamıyorum.