yazarların dedelerinin mesleği

forum başlıklarına yöneltilecek en saçma soru bu olabilir ama bundan daha saçma bi forum başlığı da görmediğim için sormak zorundayım; bu veri bizim ne işimize yarayacak?

iki dedem de sizin "dedem zamanında şurayı satmasaydı" keşkelerinizin sebebi. ikisi de büyük tüccar ve mülk sahibiymiş.

çevirmenlik de yapmış kapı kapı elektrik süpürgesi de satmış. ben doğduğumda bir firmada ithalat ihracat müdürlüğü yapıyordu. sonra da emekli oldu.
diğer dedem de memurmuş. hep memurluk yapmış. ben doğduğumda emekliymiş ama.

bir dedem marangoz idi diğeri ise banka müdürü.

ismail dedem fabrika iscisiydi musa dedem ise köyümde ciftciydi.

dedem kaldırım mühendisi idi.
torunu olarak ben, onun diktiği çıtayı biraz üste taşıdım: yüksek kaldırım mühendisi oldum.

biri çiftçiydi.
diğeri de yurtdışında fabrikada çalışıyordu.

biri marangozdu.

biri astsubay diğeri çiftçiydi.

biri madenci , ötekisi çiftçiydi .

biri işçiydi biri de hazıryiyen
malum dağ dayanmadı...

annemin babası işletmeci. birçok gece kulübü, bar, restoran işletmiş ya da kurmuş ve devretmiş. ellilerinin ortalarında sanırım. çok bir bilgim yok. sağlıksız yaşayan şımarık biriydi. fakat dediğim gibi erken ölmüş. ben neredeyse hiç görmedim onu. üç dört yaşlarımdayken ölmüş. fotoğraflarımızın tümünde ben çok küçüğüm. çok fiyakalı bir tipmiş. şimdi işini türkiye'de dayım, yurtdışında teyzem devam ettiriyor. teyzemin kızı da aynı sistemi devam ettiriyor ama o annesinden daha bağımsız daha yenilikçi bir tarzda sürdürüyor. daha herkese açık bir sistemi benimsemiş. eğlence sektörü yani. saçma işler.

gerçek dedemse birçok iş yapmış. kitap çevirmenliğinden mağazacılığa kadar. inanılmaz bir hikayesi var. inanılmaz çalışkan bir adam. güneşten önce uyanan, babasından kalan hiçbir şeyi kabul etmeyen, o çocukken ölmüş olmasına rağmen annesizliğin acısını çok derinden hisseden bir adamdı. inanılmaz yalnızdı. inanılmaz. kökünden öyle sertçe koparılmıştı ki başka bir hikaye yazmaya mecbur kaldı. çok erken yaşlarında üstelik. çok sıkıntılı zamanlarda. böyle bir şefkat, böyle bir inanç, böyle bir yaşamak yok. böyle bir şıklık, böyle bir hayatı sevme becerisi yok. öyle güzel yaşadı ki. bütün kardeşlerine babalık etmiş bir adamdı. dedem büyüdükçe kız kardeşlerini tek tek babasının egemenliğinden çekti. tek tek. öyle zeki biriydi ki. bir kurt. resmen bir kurt. kız kardeşlerinin tümünün aklınıza gelebilecek her sorumluluğunu ölünceye kadar aldı. bir kere, ben şahidim ne yakındı ne sızlandı ne şikayet etti. kocaman bir kalp. devasa bir sevgi. torunlarının çocuklarına kadar bütün sorumluluğu üstlendi. torunlarının oturacakları evden kuracakları işe kadar her şeye eli değdi. babası o çok gençken evlenmiş ve dedem evden ayrılmak zorunda kalmış. birçok şey denemiş. tam bir alfa. başka bir alfayla evlendi. eşi, itaatkar ve sadık bir kadındı. öyle hayrandım ki dedeme. her seçimi, her hamlesi, her planı öyle ustacaydı ki. ama riya değildi. kimsenin ayağını kaydırmadı. bağlantıları sebebiyle yaşarken ve ölümünden sonra kimden; "onun torunu musun?" sorusu duysam, kimden, peşisıra onun ne kadar iyi biri olduğuna dair müthiş hikayeler gelir. çok merhametli, çok temiz, çok gerçek bir insandı.

ölümüyle ben ilk dostumu kaybettim. aşıktım resmen. bayılırdık birbirimize. "dedemin insanları" diye bir film var ya, o filmin her izleyişimde çok yaralanıyorum. bir çocukla dedesi arasındaki bağ da bambaşka olabiliyor. sadece anne baba ya da kardeş değil dede de iz bırakabiliyor.

2 si de generaldi.

birini hiç görmedim çok genç yaşta vefat etmiş. diğeri sıradan bir karadenizli olarak illegal ilerlemiş şimdi tüccar.

o da business man sayılır.

biri köy muhtarı biri de denizci olucakken birden ve bi sebepten şarapçı oluvermiş. o güzelim masmavi gözlerine bakıp değdi mi dede genlerimize şarapçılığı yüklemene diye sormam lazım bigün.

babamın babası tır şoförü annemin babası ise deri fabrikasında usta. tabii artık ikisi de emekli.

2 dedemi de görmek nasip olmadı.
annemin babası, kümesten horoz, sırtından ceket satmış tarla almış. tarla dediğim de öyle kaymak gibi toprak değil, torosların dibinden taşlık* yolu olmayan, insanın bile gidemeyeceği yerler almış,yani çiftçiymiş. köyden çıkıp şöyle 50 km öteden 10 metre kare alsaydı herşey bambaşka olabilirdi. bu dedem intihar etmiş, mesleğini geçtim yani.
babamın babası da çiftçi ama çok hırslı sinirli bir çiftçiymiş. tarla sınırından dolayı biri ile tartışıp adamın karısına küfür etmiş* adam da çıkarmış tüfeği dedemi öldürmüş.
benim dedeler ah dedeler ne diyeyim.

marangozdu. bizim oraya özgü "yemeni sandığı" yapardı. vefatından önce de hepimize birer tane çeyizlik yapmıştı. mekanı cennet olsun.

biri demir yollarında işçi diğeri klasik köylü tipi tarım hayvancılık