yazarların en yaşlı özelliği

yağmurun ne zaman yağacağını tahmin etmem zor olmuyor.

gürültüyü kafamın kaldırmaması...

yanlarım ağrıyor.
elimin, ayağımın tutmayası geliyor bazen.
şu genç yaşımda saçlarım bile ağarmaya başladı.
bunlar yetmezmiş gibi bir de bir şeyler izlerken uyuyakalıyorum.

22 yaşında mıyım, 52 mi belli değil.
bence 64 falan gibi ama emin olamadım.

sen gönlünü ferah tut.
her şey olacağına varır..
sabreyle, mükafatı vardır.

şu sözlerden sonrası kelimeişehadet artık.
mukadderat..

gözlüğü gözümde unutmak.

konser bileti alırken konserin düzenleneceği etkinlik alanının adını görünce “ulan yine ayaktayız” diye söyleniyorum. dizim belim ağrıyor arkadaşlar müziğe odaklanmakta güçlük çekiyorum elde değil

televizyondaki haberlere bakıp ne olacak bu ülkenin hali diyorum.

ziyan olan şeylere çok kafa takıyorum.
bakıyorum ağaçların meyveleri yerlere serilmiş içim cız ediyor. içimden millet bunca yokluk çekerken, devlet/belediye (kısaca yetkili merciler) bunca meyveyi neden ziyan ediyor pestil, meyve kurusu ya da bunlardan meyveli çörek, meyve suyu falan yapıp okullarda dağıtsa olmaz mı, diye düşünüyorum.
ağaçların dallarında bakımsız meyveler ya da hasta yapraklar görünce ağacın toprağına, etrafındaki peyzaj taşlarına falan kafa yoruyorum. ağaç su almıyor zaten gübre falan da veren yok. kendi yaprağının gazelleri de nasip olmuyor bu taşlar yüzünden, diye düşüne düşüne kafam bir milyon eve geliyorum. köylü dayılar gibi tek elim arkada bitişik değil o kadar.

artık genç yakışıklı dizi ve film karakterleri ilgimi çekmiyor. gözyaşım pıt.

kafam artık gürültülü müzik kaldırmıyor. ve evet müzik tarzı için "gürültülü" kelimesini kullanıyorum.

cümle içinde ''gençler'', ''yeni nesil'' gibi kelimeler kullanıyorum. başka da yok.

taş gibiyim ulan,
var mı itirazı olan?

uykuyu kayıp zamandan saymak.

çoğu şeye bizden geçmiş artık gözüyle bakıyorum, bence bu özellikten öte alamete döndü.

kafam kaldırmıyor.
dışarı çıkınca eve gideyim çay içeyim derdindeyim sürekli.
markete ya da bir yere girdiğimde bunlar hep sağlıksız hormonlu diye söyleniyorum.

sabahları erken kalkmakta zorlanıyorum, bazı şeyleri hatırlamakta güçlük çekiyorum.

bastonum var.

iki üç senedir otobüste gençler yer versin de oturayım diye bekler oldum. vermiyorlar. gerçi verseler üzülürüm be.

alzheimer derecesinde unutkanlık, dalgınlık. saçımdaki tarağı bile aradığım oluyor. cebinde tarak taşıyan bir dayıyım evet.

arabayı çok sakin kullanmaya başladım.