yazarların kimseye söyleyemediği dertleri

ben bunu kimseye söyleyemiyorum ya. kimseye anlatamıyorum bu derdimi. insanların bana acımasından korkuyorum belki de. aşamıyorum 22 senelik yaşantımda bir kız çocuğu olarak baba sevgisini görememeyi. bir insan içki içmeden, kumar oynamadan, dayak atmadan da kötü baba olabiliyormuş. 7 yaşında anne babanın boşanması travmasıyla 22 yaşıma kadar her gün ama her gün içime akıtmak zorunda kaldım gözyaşlarımı. neden diyorum yahu şu an 10 12 yaşlarında bir kızı daha var. babam benim için bir kez olsun doğum günümü kutlamadı. şimdiki kızı için boy boy fotoğraflar paylaşmış. * insanın zoruna gitmesin de ne olsun? kızıyla geziyor, kızıyla tatil yapıyor kısacası her şey. benim ne eksiğim vardı ki? bir baba nasıl olur da çocuğunu annesine benzediği için sevmez! aşamıyorum arkadaşlar, aşamıyorum. belki 60 yaşıma gelsem yine aşamayacağım. şimdi de anlatamadım ki gerçekten içimdeki hislerimi. yine de anlatamıyorum bu benim içimde kanser hücresi gibi hiç geçmeyen bir acısı var. bu acıyla yaşamanın ne kadar zor olduğunu yaşayan anlar ancak.

kimseye söylemediysem buraya da yazmam herhalde düşüncesi uyandıran başlıktır.

bitane var. ucundan buraya bile citlatamiyorum. beni bitirdi. kemirdi beni. sagligimdan oldum bu dert yuzunden.

bu derdin sorumlusu ben değilim ama söylersem olacakların sorumlusu ben olabilirim. en iyisi dursun durduğu yerde..

benim değil de bir arkadaşın derdi var diye başlıyorum o zaman.

yok ki. genel geçer şeyler var. lüzumsuz. ama çok dertliyim. ama derdimi bilmiyorum ki. ama konuşmak da isterim. ama anlatasım yok. işte böyle. var mı dertleşmek isteyen? konuşmayacağız ama.

buraya kafa dağıtıp eğlenmeye gelmiştim ama ne mümkün...

yıllar önce sosyal medyada birisiyle tanıştım, heyecan arıyorum ya tanıştık reelde. buradaki yazdığım aşk şeyi mi? o dalgasına şeyler be. neyse. öyle güzel zamanlar geçiriyoruz ki, aşık olmaya başladım ben buna. normalde yolda görsem bakmam ama deli gibi aşığım.

sonra bu beni sürekli ekmeye başladı, her buluşmayı erteliyor da erteliyor ve buluşamıyoruz. en son kavga ettik, iletişimi kestik ikimiz de. çok uzun zaman sonra bugün yazdı. iyi olmadığını söyledi. evini biliyorum, atlayayım arabaya dedim. 1 saat gösteriyor trafikte, motora bindim ama nasıl kullanıyorum. 1 saat olan yolu belki 15 dakikada gitmişimdir.

kapıyı açtı, zayıfca sarıldı. sıkıca sardım kollarımla, gücü yok sarılmaya. saçlarını kokladım, hâlâ aynı kokuyor ve ben içimde hiç bitmeyen aşkı hissettim. güney kore'ye de ondan sonra gitmiştim. şehri değil ülkeyi terk ettim ben aşkımdan.
uzun uzun konuştuk. daha doğrusu uzun uzun sustuk, tek tek konuştuk. benim tanıdığım adam ölmüş sanki, onun yerine duygusuz bir ruh var karşımda. öyle yıkıldım ki... eve gelir gelmez yaptığım ilk şey elimdeki kaskı fırlatmak oldu. sinirden kudurmuş köpek gibiydim. neden dedim, neden beni bıraktı. neden ya neden?

gururundan ölse yazmazdı bana. kafasında bir şeyler olduğuna öyle eminim ki... bu buluşma sanki bi vedaydı çünkü uzun uzun beni öptü. öpmeyi de sevmez. ah... veda olduğuna öyle eminim ki, bunu bahis yapıp canımı ortaya koyabilirim.
korkudan deliriyorum şimdi. ya kendisine bir şey yaparsa? ah minik kelebeğim, sakın gitme. ben senin yokluğunu başka kollarda unutmayı denedim ama bir bok olmadı.

psikiyatrik tedavi almaya karar vermiş ama yanında olmamı istemiyor. en çok da buna sinir oluyorum.

cehennem ateşine son sür'at giden dünyevi meselelere ve zevklere gark olmuş sevdiklerim için elimden bir şey gelmemesi...

onlara doğru yolu anlatamamak, onları allah yoluna sokamamak...

o kadar çok dert var ki hangisini anlatayım? hadi anlattım diyelim buraya içimi dökmeye değer mi? ya da bi derdi anlatmaya değer mi? insanların anlayışsızlıkları arttığından beri dertlerim kimseye anlatamadığım değil kimseye anlatmadıklarım oldu.

hayatım boyunca hep düzensiz oldum güçlü görünmek için kimseye derdimi problemimi yansıtmadım kimsenin fikrine danışmadım ama bazı şeyler ağır geliyor artık başımı koyacağım bir omuz bile yok . yok işte.

yapayalnız olmak. beş kişilik bir ailede anne babanın sevgisinin bir tek sana yetmemesi. biraz ergen gibi sanki. ama öyle biliyorum bunu herkes bilir. anlar. bazı fedakarlıklarin sonucunda nankörlük olur tek göreceğimiz. yapmasaydın oluyor. bir şey demek istemiyorum. ben size böyle yapmamıştım diyorum içimden. siz zor durumdayken böyle değildi. bir gün uçup gideceğim. o zaman belli olacak her şey.

dertler derya olmuş, ben de bir sandal. sandal olmak da ayrıca bir dert. onu kimseye söyleyemedim.

uzun boylu geniş omuzlu fit ve kaslı olmadığım için üzgünüm ama bunu dışarıya vurmuyorum. ben de isterdim böyle özelliklerim olsun. böyle biri olduğumda acaba nasıl bir hayatım olacaktı merak ediyorum. ya asker olup vatan millet derdine düşecektim ya da kız peşine.

platon demiş sanırım "sınanmamış erdem erdem değildir." diye. işte şu gün savunduğum / inandığım ahlaki ilkeleri öyle bir insan olsam savunmaya devam eder miydim merak ediyorum. mesela supernatural'ın bir bölümünde şeytanın çocuklarından birinin insanları ikna etme özelliği vardı. bunu şunun için yazdım. böyle james bond gibi kadınların cazibesine karşı koyamadığı bir erkek olmakla süper gücü ile her istediği kadını etkileyip yatağa atabilme gücü olan bir insan sonuçta aynı noktaya geliyor ama bir açıdan da iradesini aldığınız insanın seçme şansı da kalmıyor. peki çok yakışıklı olan erkeğin de kadının iradesini aldığını söylemek mümkün mü. bu elbette süper güç kadar kesin bir ikna değil ama mesela brad pitt gelse yok diyecek kaç kadın vardır eğer günah vs olayları olmasa.
(bkz: aklımda deli sorular)
(bkz: derdini seveyim butonu)

şu an otobüsün en arkasındayım ve iki gündür asla yapmayacağım hatayı yapıp motorun yanına oturuyorum mabadım şu an proton hızlandırıcı olarak kullanılabilir çok kötüyüm..

uslanmaz bir enayiyim.

(bkz: bir derdim var bin dermana değişmem)

kimseye söyleyemeyip burada herkese söyledikleri dertleridir.

şu küçücük bedende iki ruh taşıyorum. bir yanım kahkaha atarken diğer yanım sürekli bu gülüşlerimin solacağını söylüyor.. her şeyin en olumsuz yanını görüyor ve üşenmeden sürekli bana hatırlatıyor. seviyorum olmaz diyor, gidiyorum gitme diyor, ağlıyorum sus diyor. kafayı yemek üzereyim.

kimseye söyleyemediğim şeyi burada neden yazayım ki?