yazarların yaşadığı en büyük şanssızlık

minibüste ayakta gidiyordum. cama sırtımı dayamıştım. minibüsçü nasıl başardığını anlamadığım bir şekilde yanından geçmeye çalıştığı otobüse sert bir şekilde çarptı. çarpmanın etkisiyle sırtımı dayadığım cam patladı. sırtımda hala cam kesiklerinin izleri var.

(bkz: doğum)

dünyaya gelmek ölmeden gelmiş olmak. binbir ihtimal içinde gel sen sapasağlam doğ, hayreti mucip doğrusu!

8 yıldır görüşmediğim bir arkadaşımla görüşmüştüm dolmuşluğun verdiği gazla bir çırpıda varımı yoğumu anlattım ve arkasından sövüp küfürler ettiğim kız onun en yakın arkadaşı çıktı... oradan ayrıldık bir daha birbirimizi aramadık :(((

baştan sona hayatımı anlatmam gereken başlıktır. o kadar şanssızlığın içerisinde hangisi en büyük hangisi en küçük ayırt edemiyorum.

üniversite sınavının değişmesine de, kpss’nin değişmesine de denk gelmiş nesilleriz. neyin şanssızlığından bahsediyoruz.

ömrümüzün en güzel zamanlarının bitmeyen pandemi dönemine denk gelmesidir. evet biliyorum yalnız değilim.

tedavisi olmayan, ağır bir görme kaybıyla dünyaya gelmektir.

bugün de yaşadım ve bu üçüncü yaşayışım. taksi gibi arabalara 2-3 kişi bindiğimizde ben en son biniyorsam şöför beni görmüyor ve ben tam binerken arabayı sürmeye başlıyor. iffet gibi kapıdan sarkıyorum.

bir gün okul bahçesinde arkadaşlarla oturuyoruz. sohbet makara vs... daha sonra arkadaşlarımın bölüm arkadaşları geldi, tanıştok ettik. gruptaki kızlardan birine de bayıldım. çok çabuk arkadaş olduk. benim de aklımda takılan bir soru vardı. kıza dedim ki "ya sana bir şey soracağım. ben sizin bölümden birini beğeniyorum. çocukla yaklaşık bir senedir bakışıyoruz öyle bakışıyoruz şöyle bakışıyoruz ama ikimiz de hiçbirbirimizle konuşmadık. sizin bölümde olduğu dışında hiçbir şey bilmiyorum. boyu şöyle, saçı böyle, durmadan yeşil converse giyiniyor vs.. " kız da "aa bir dakika" dedi telefondan instagrama girdi bir instagram hesabı açtı ve "yoksa bu mu?" dedi. ben de "ah evet o" dedim. kız da "o benim dört yıllık sevgilim" dedi.... keşke "pervol siyah sihirle yıkandı" deseydi...

üniversite yıllarının pandemiye denk gelmesidir.

türkiye' de doğmuş olmak.

o kadar spermin içinden yarışı benim kazanmam.

lise sonun ve üni başlangıcının koronaya denk gelmesi..

annem bana hamileyken kontrole gittiği doktor annemin karnında öldüğümü ve beni aldırmaları gerektiğini söylemiş. annem de tabi dinlememiş başka doktorlara gitmiş. neticesinde doğmuşum. keşke ilkini dinleseymiş zira bedenim yaşıyor olsa da zihinsel olarak öleli çok vakit geçti...

üniversite senelerimin korona ile yok olması. seneye de açılmazsa 1 senelik üniversite okuduğumu söyleyeceğim mezun olunca.

yanlış insanları sevmek, güvenmek. çok sakat semtlerde yaşadım, inanılmaz insanlarla tanıştım ama sevdiğim ve güvendiğim insanlar kadar beni şanssız hissettiren hiçbir şey olmadı. hele o sevmek fiili var ya, o öyle iğrenç bir fiil ki, kendinden tiksindirmek için sadece bir anı bekliyor, bulduğu fırsatı asla kaçırmıyor.

çallıyım.

4+4+4 sistemi bizim döneme gelmişti. yeni sınav sistemi bizim senemizden 2 sene önce çıkmıştı tyt ve ayt de o şekilde. bir de liseye geçerken darbe oldu tam lise bitiriyorum korona geldi. evet evet yaşım çoğunuzdan küçük.

benim için; yaşıyor olmak.

sürekli yeni bir şanssızlık, bahtsızlık yakama yapıştığı için çetelesini tutmuyorum.