yemek yapmak

ne pişirsem düşüncesi zorlayan eylem.
bunu atlatınca gerisi olur yapılır.

ruhumu dinlendiren sey. 15 yillik sefim ama yemege hic is olarak bakmadim, daha cok ruhumu dinlendirme samati, 1 nevi tabiri caizse medite oldugum seydir yemek yapmak.

son üç yıldır majör depresyon ve anksiyete ile mücadele ediyorum. böyle yaşamak çok zor. tedavi oluyorum ama yer yer patlayan anksiyete krizlerim günlük hayatımı mahvediyor. bu ataklarla mücadele edip kafayı boşaltmanın yollarını ararken yemek yapmanın ve ocakta kaynayan bir yemeğin beni nasıl sakinleştirdiğini fark ettim. biber dolmasından balık buğulamaya daldan dala atlayıp pişirebileceğim her şeyi pişirmeyi denedim bu süreçte. eskiden yemek yapmaktan kaçardım. simdi ise varoluş sancılarım için biberlerin içine bir şeyler doldurup kişiliğimin çarpık taraflarını düzeltmeye çalışıyorum.

hiiç beceremem

protestan ekmegi;)

din kapatip din acmak dediler, burdayiz. ıhih