yemek yapmak

planlama, hız ve düzenin anahtar sözcükler olduğu eylem. ne kadar az dağıtarak ne kadar kısa sürede ne kadar çok çeşit çıkartıyorsan yemek yapmayı o denli biliyorsundur.

yarının menüsü bu akşamdan belli olmalı ki kuru fasulyeyi ıslayıp buzluktaki eti çözülmesi için alt rafa alabilesin. hatta bazen haftanın menüsünün altyapısı bile hazırlanabilir kuru fasulye pişirilip buzluğa atılmak suretiyle. yoksa akşam işten geldikten sonra kuru fasulye yapacağım diye tutturup gece saat onda yarı pişmiş bir şeyi tabağa koymak değildir konu.

çılgınca dağıttığın o mutfağı, gece yarısına kadar toplamak hiç değildir. bilinen bir tabire göre: tencerenin kapağında doğrayıp içinde pişirmektir. soğan tencerede kavrulurken seyretmeyip toplamaktır çıkardığın bulaşığı. elin boşa çıktığı anda yıkamaktır kesme tahtasını. tezgahı şöyle bir silivermektir salça kavrulurken. yere dökülen bir şeyi, ocağı takip etmediğin ilk fırsatta paspaslamaktır.

geniş zamanlarda bilinçli bir şekilde hız kazanmaya çabalarsan dar vakitte hayran bırakırsın lezzetli yemeklerine. evdeki ergen kişisi, sadece yemek yapanı izleyerek birçok şey öğrenebilir yemek yapmak konusunda gizil öğrenme yoluyla. koy önüne sarımsağı, maydanozu ayıklasın bir yandan izlerken seni. ben ne kursa gittim ne dersini gördüm. mutfaktaki masada maydanoz ayıklarken hiç çabasız öğrendim halamın efsane yemeklerinin nasıl yapıldığını.

her insanın bilmesi gerek hayat sınavlarından birisidir. çevremde, yumurta dahi kırmasını bilmeyen erkeklerin var olduğunu gördükçe şaşırıyorum; üzülüyorum. yağ, salça, soğan üçlüsü, tencerede bir araya getirilmeli, sıfırdan başlangıç yaparak tüm yemekler yapılabilir.

terapi gibidir. hemen her yemeği yapabilirim. özellikle et marinesi üzerinde farklı şeyler denemeyi severim. hamur işlerinde biraz kabiliyetsiz olduğumu da kabul ederim.

öğrenci evindeyken tam bir eziyetti. zaten yemeği yapana kadar kokusuyla doyuyorduk.

benim için bir çeşit terapi eylemidir. bir yandan da müziğim açıktır ve plasebo etkisi bile olsa bir süreliğine kayıptır dünya dertleri. serotonin ve melatonini bazen arşa bile çıkarttığı olur vücudumda.

terapi yöntemlerinden biridir.

yemek yapmak son derece keyifli bi iş de iş çıkışı eve gidince değil. tatil olacak, yapacaksın güzelce alışverişini. karnın daha acıkmadan ufak ufak başlayacaksın hazırlıklara, yemek hazır olduğunda acıkmış olacaksın. misafirin olacak, ne kadar harika yemekler yaptığını söyleyecek...

hayattan zevk almamı sağlayan şeylerden biri

yemek yapmayı hiç sevmem ama herkes yaptığım yemekleri beğenir. işin matematiğini biliyorum. yapmak zorunda olmasam elimi sürmem ahahhaha

fantastik bir eylem. dünyadaki canlılar arasında yediğini pişiren tek tür insan. bunu da iyice macera haline getirmiş zaman içinde. çeşitli malzemeleri birbirine katarak, çeşitli usullerde pişirerek çok değişik tatlar ortaya çıkarmış. yalnızca beslenmek amaçlı değil yemek yapma ve yeme işi. değişik tatlar peşinde koşulan bitmek bilmez bir arayış.
gelinen noktada herkes yemek yapabilir. her yemeği videolu tarifi var. yapamamak imkansız. öte yandan yemek yaparken ortaya bir yığın bulaşık kap kacak çıkarmamak da imkansız. yemek ne kadar teferruatlıysa o kadar bulaşık çıkıyor ortaya. yemek yapmak, yemek yemek keyifli işler ve fakat sonrasında mutfağı eski haline getirmeye uğraşmak büyük angarya.

insanı sakinleştiren, düşüncelerini düzene sokan, stres seviyesini düşüren eylem.

sinirli olduğunuz kişiyi verev şekilde doğramak yerine havuçları itina ile jülyen doğradığınız için tamamen yasal, terapiden daha ucuz, üstelik sonunda karnınız da doyuyor.

ne kadar gerginseniz, o kadar aşamalı ve uzun süren bir yemek tercih edin. bittiğinde pammık gibi olduğunuzu göreceksiniz.

yazın ocak başında sıcacık, kan ter içinde kalmaya sebep olan eylem. yemek yapmayı sevmiyorum. kışın bi nebze ama yazın hayır.

bedava psikoterapi gibi bir şey. sonucunda hem karın doyuruyor, hem de bol bol yapıp eşe dosta iş arkadaşlarına falan dağıtınca bonus övgü points olarak geri dönüyor *. bayılıyorum yemek yapmaya. keşke sürekli misafirim olsa da bütün hünerlerimi döksem, gelenlerin aklını alsam * * *

zevkle ve kendi isteğiyle yapıyorsa müthiş kafa dağıtan eylemdir.

hele salata yapmak, domatesleri ince ince doğramak, böyle rahatlatıcı bir şey yok !

hastası olduğum iştir. aşırı zevk alıyorum.

çok ciddi bir şekilde cinsiyetçi olduğum konudur.

yemek yapmak erkek işidir mutfakta kadının işi yoktur.

dünyanın en iyi 20 şefinden 19 unun erkek olması bunun kanıtıdır.

ne zaman bir kadın mutfağıma girse batırıp çıkıyor.
yapmayın arkadaşım olmuyor.

üsteki tanıma katılıyorum bence de erkek işi.
enişteniz beyi bu konuda ikna edip ilerde her bayram yaprak sardırıp baklava açtırcam.
bende afiyetle yiyeceğim yaptığı yemekleri*

mesleğim olmasına rağmen sevmediğim bir iştir. çünkü çocukluktan üzerime yapıştı. o onu yemez bu bunu sevmez, o başka türlü ister yok şekeri tansiyonu... sınırlandırılırsanız hevesiniz kalmaz. ayrıca yemek yapmak basit bir eylemdir. her birey yapabilir. yapın lütfen.

kendi içimden geldiği sürece, kendi isteğimle gerçekleştirdiğim sürece bayıldığım eylemdir.
arkadan 90lar pop ya da 45lik veyahut ruh halime göre serdar ortaç'tan tutun sagopa kajmer'e kadar olan şarkı zevki yelpazesinden kopmuş nadide parçalar çalması gerekiyor.
zira dans ederek yapılmıyorsa o yemek tatsız tuzsuz ve yavandır!

sadece kendime yaptigimda duzgun yapabildigim olay. bunun tatlisi var carti var curtu var. ama bu mereti baskasina ozellikle de begendirmek istedigim birine yapiyosam kotu bisey olup cikiyo. icim de rahat etmiyo. beklentisiz yaptigimda biseyleri daha iyi sonuc aliyorum. neyse konu yemek yapmak ama yemek yapmakla alakali degil bu. oyle iste