yılmaz güney

kendisi sokak serserisi/mahalle kabadayısı formunda bir arkadaş olduğu için oturup konuşsak muhtemelen beş dakika bile tahammül edemem kendisinin tavırlarına.

lakin sırf görüşümden dolayı köpek sürüsünün saldırısına uğrasam o köpeklere hoşt demeye ilk gelecek kişi de yine kendisi olur muhtemelen.

bu kadına şiddet falan gibi mevzulardan dolayı kendisine saldıranların allahının karısını vuran alaattin çakıcı olması da ayrı bir komedi tabii.

öldürdüğü hakimi ise adam görevi başındayken öldürmüş gibi anlatıyorlar ama meyhanede içerken çıkan bir tartışmada çekip vurmuş, sanki hakim değil de çöpçü öldürseydi bir sorun yokmuş gibi boş beleş vurgular. he yav hakim öldürmek büyük suç ama sade vatandaşı öldürürse sıkıntı yok.

neyse, ben kendisini insan olarak sevmem ama görüşlerini savunma konusundaki mangal gibi yüreği karşısında da saygımı eksik etmem. kendisine saldıranlar da aslında bu yönü yüzünden saldırıyorlar ama belden aşağı vurmak daha çok işlerine geliyor. en sevdiğiniz adamlar abdullah çatlı, muhsin yazıcıoğlu falan, en sevdiğiniz dizi de kurtlar vadisi ama şiddeti asla onaylamıyorsunuz he yavrum he.

- napıyor bunlar?
+ sefaletimizin resmini çekiyorlar
- o kadar tarihi güzel yerlerimiz varken burayı niye çekiyorlar mani olalım
+ biz sefaletimize mani olacağız.

ezilen bir ulusun ve ezilen bir sınıfın çocuğu olarak yaptığı filmler halkın geniş kitlelerince benimsenmiştir. babası zazadır anası kürttür. topraksız yoksul bir ailenin çocuğudur. o dönemde sinemada ünlü olanların çocukları özellikle istanbul çocuklarıydı. bunların yapıları, görünümleri çok yakışıklı adamlar güzel adamlar sokakta yürüseler bir yığın insanın dikkatini çekecek avrupai insanlardı. halbuki yılmaz güney sokakta yürüse kimse dönüp bakmazdı. o gün türkiyede yılmaz güney gibi o kadar çok insan vardı ki. burnu, saçı, zayıflığı, tavrı, duruşu... çok insanda ortaktır. diğer taraftan çok ünlü olmuş, çok yukarılara çıkmış olsa da asla şımarmamıştır. umut, yol, arkadaş .... halk, mücadelesini yansıtan bu filmlere sahip çıkmıştır. özellikle umut ve arkadaş 50 yıllık türk sinemasının dönem itibariyle en yüksek seyirci çeken sineması olmuştur. siyasi iktidarlar sınıf çıkarlarına ters düşen her hareketi baskılarla engelleyip halka ulaşmasını engellediği gibi yılmaz güney de sansür kurulunca yasaklanmıştır. yılmaz güney halkın kurtuluş mücadelesine kellesini koymuş şerefli bir adamdır.

club 12 de yumruk yumruğa kavgada sustalı ile milleti boğazından bıçaklamıştır. erkek gibi kavga bile edemiş.

adam sırf solcu diye örnek insan has devrimci oldu başımıza
hani bu solcular okumuş etmiş entelektüel insan olurdu?
bakınca sağcılardan çok bi farkları yok gibi.

solcular entelektüeldir, sağcılar örümcek kafalıdır diye gezen solperenlerin idollerinden biri diğeri de ahmet kaya.

bu herif çok süper ise ibrahim tatlıses'in suçu ne oğlum o zaman?

sevmem seveni de sevmem,çocuk katili,savcı katili,,kadın döven,,istihbarata muhbirlik yapan,lumpen,ayrıca mafyöz kişidir ayrıca yıl filminin asıl sahibi şerif görendir.atilla ilhana kızma nedenlerimden, ilgili şahısı ilk olarak yazar ve şair olarak parlatan sanat camiasına sokan isimdir atilla ilhan.

tek hoşuma giden ve delikanlıca bulduğum tavrı 68 kuşağı devrimcilerini evinde saklamasıdır, onun dışında ağır problemli bulduğum bir tip. yani bir insanın 1 iyi yanı var diye 10 yanlışı hoş görülemez diye düşünüyorum naçizane. kadınlara bakışı ibo'dan farklı değildir, hatta belki daha kötüdür.

savcı katili, kadın düşmanı, sefil.

ne tarık akan denen "güzel kral"a, ne de yılmaz güney denen "çirkin kral"a zerre sempatim yok.
napim ?

cannes film festivali'nde ödül kazanan ilk türk senarist-yönetmen. toplumcu gerçekçi filmleri ile tanınır.

umut, sürü, zavallılar, yol, duvar filmleri izlenilesidir. birçok kitabı da bulunmaktadır.

not: anayasanın ikinci maddesindeki türk tanımı.

nazım hikmet, cezaevinde koğuşunu paylaştığı bir seri katil-kabadayıya şöyle diyor : senin silahın ile yaptığını ben kalemim ile yapıyorum..

katil dayı, kötü insanları öldürdüğüne inanıyor, onlardan hesap soruyor..

nazım ve kaba katil arkadaş oluyorlar, nazım o'na neden cezaevinde olduğunu ve komünist olmanın nasıl bir şey olduğunu öğretiyor.

aslında nazım, seri katili cezaevinde linç etmeye çalışan mahkumlardan kurtarıyor, haksızlığa dayanamayıp..

yılmaz güney bir kabadayı. cezaevinde bile mahkumlara komünizm propagandası yapmış biri. pek çok filmi -üstelik sanatsal bir derinliğe sahip şekilde- sosyalizme adanmış gibi. yılmaz güney yazar, pek çok kitap yazmış. çok iyi silah kullanan biri.

babam şöyle derdi, yılmaz güney yolda tek başına yürüse, faşistler peşine düşüp saldıramasın diye, insanlar kahvelerden, sağdan soldan kalkıp ardından yürürdü..

dandik filmler çekerdi. (bkz: duvar)

kariyer planlamasını deccal ve şeytan arasında bir yerlere konumlandırmış; katil, terörist, keko, korkak, mafya yalakası, güç tutkunu, fantezik bir insanımsı.

bunun müritleri kırk yıllık sofiye taş çıkartır seviyede takılıyor. erdal kömürcü bile melek kalıyor bu herifin yanında ama yazılanlara bakarsan melllekmiş kendisi. kahkaha attım.
millet fazla fazla yazmış yediği haltları zaten, ben de eksikleri kapatayım. bu hayata gelmiş frankenstein, "kentliler gavattır" fikrini barzolara aşılamış şahıstır. vajinaya yılan sokmalı "fantezik" filmi ne edelim? bu tip sanatçı oluyorsa "açın kızlar arayı, saluyom kobrayı" sözlerinin yazarı şarkıcımız sanat güneşi sayılmalı. herifte mecaz bilgisi yok. mecaz bilmeyen sanatçı mı olur bremin? şarkıcımız en azından ima etmiş, yılmaz eyleme geçmiş.
koğuş arkadaşları aç aç otururken dışarıda kebap gömen devrimci değil mi bu lo? adam decalle kapışır vukuata sahip ama müritleri umarsızca palavra sıkmaya devam ediyor.
buna kral diyen arkadaşlar cüneyt arkın'a tanrı diye tapsa az gelir. gerçi cüneyt abi zamanında bu dengesizi madara etti diye sevmezler kendisini muhtemelen fakat olsun. kendisiyle ilgili tek şeref kırıntısı, başlığında cüneyt arkın'ın adının geçmesi.

konsepte aykırı olmasa aklımda çok hoş ve uyumlu tamlamalar vardı da işte... şartlara ayak uyduracağız. şükür sebebimsiniz baylar. derdim az değil de sizi görünce kendi durumumu yeğliyorum.