zor zamanlarını tek başına atlatan insan

ne vakit yanımızda biri oldu? biz hep zor zamanları kendimiz atlattık. koymaz o yüzden.

zor zamanlarında yardım istediği insanlar ne yazık ki ona destek değil köstek olmuş, kimseden destek alamamış, içine kapanmış, sorunlarını artık paylaşamaz olmuş olan insandır.

daha kötüsü güzel zamanlarında bi başına olan insandır bence

haha sonra iyi zamanlarınızda yanınızda kim olursa olsun o günlerin etkisi bir şekilde geçip gitmiyor kazınıyor benliğinize.

zor zaman dediği çayının kahvesinin bitmesi.
allah bi duzenli maaş bide sağlık versin sokarım zor zamana kafamı.

kaç gece hunharca ağlayıp sabahına hiçbir şey olmamış gibi devam ettiğim nice olaylar geçirdim.
tek başına atlatıyorsan ‘kimseye ihtiyacım yok’ hissi çok başka oluyor. kendi kendine düşünüyorsun ulan bunun da üstesinden geldim helal bana diye.
bazen de neden hep tek başıma atlatıyorum diye hüzünlenip depresyona da girebiliyorsun da o ayrı mesele..

zor zamanlarımda tek başınaydım ama atlatamadım.

süper insandır. minnet edince, sonradan başa kakarlar. hep öyle olmuştur.

herhalde defalarca hastanede tek başına yatmak bu olayın zirvesi. yalnızlığa atılmış insandır.

sonrasında kimseye ihtiyacı olmayacak olan insandır. sağlıklı bir şey mi? kesinlikle hayır.

bence tanrı'dan ne istediğiniz ve nasıl istediğiniz ile alakalı olan bir durumdur. tanrı, size her zaman istediğinizi verir fakat bu sizin talep ettiğiniz yol ile olmayabilir. yolun farklı olması, size istediğinizin verilmediği anlamına gelmiyor.

bu girişin, konu ile ne alakası var ? diyeceksiniz. aslında çok alakası var. biraz perspektifi değiştirdiğinizde, okunabilir olan portre çok değişiyor.

ben hayatım boyunca hep " çok güçlü ve saygın bir kadın olabilmek için" dua ettim ve dileğim bu oldu. arkadaşlık bağlarına ve aşk'a inanılmaz değer veren bir kız çocuguydum ve hep yanımda ne olursa olsun, cok güvenebileceğim arkadaşlar biriktirmenin hayalini kurardım. böyle olmadı tabi..

bir noktada, geriye dönüp söyle bir baktığımda; aslında bütün sorunlu zamanlarımı tek başıma aştığımı fark ettim. nazını- gazını cektiğim arkadaşlarım ne hikmetse benim ihtiyacımın olduğu noktada hiç yanımda olmazlardı ama kendileri benzer durumlarda olduklarında, %100 sevgi verirdim. tek taraflı yürüyen bir dostluk mekanizması vardı hayatımda yani. ailem'e hiç duygusal süreçlerimden bahsetmezdim çünkü telaşlı insanlardır. telaşları beni aşırı boğar, bu yüzden onlara gerekmedikce hiç bir şeyi yansıtmam. neyse efendim, gelelim sonuca;

geriye dönüp baktığımda, hep en zor zamanlarımda tek olduğumu gördüm sonra sosyal medyada gezerken, size ilk paragrafta bahsettiğim olayın açılımını dümdüz sağlayan videolara denk gelmeye başladım ve izledikçe farkındalığım daha da arttı. hemen dinlediğim şeyleri kendi hayatıma uyarladım. aslında algoritma çok basitti;

tanrıdan çok güçlü saygın bir kadın olmayı diledim. güçlenebilmem için, beni zor zamanlarımda tek başıma konumlandırdı. başkalarının seçimlerine bağlı bir kaderim olmasına izin vermedi aksine ben nereye çekersem, coğunlukla oraya götürdüğüm bir hayatım oldu. bana öyle güçlü bir "gurur ve onur" algısı verdi ki, bir gün olsa bile ihlal edemedim. kendi başımın dikliğinden vazgeçmedim ve saygınlığım hasar almadı. bütün arkadaşlarımı çıkarcı ve bencil oldukları için hayatımdan çıkarttım. yerine sadece güvenebileceğim insanlar aldım ve hayatımda tutmaya başladım. günün sonunda neredeyim biliyor musunuz? - yıllar önce, uğruna gelebilmek için dua ettiğim yerde. pürüzlerim var ama kendi hatalarımdan türeyen şeyler. bu sonuçta duamın geri çevrilmediğini görmemi sağladı. sadece benim düşündüğüm şekli ile cevap alamadım yoksa o cevap bana zaten verildi.

kısacası; tanrı'dan ne istediğiniz önemlidir. yaşadığınız her şeyin bir nedeni var. doğru anlamlandırma için önce bunu bulmak gerekiyor.

zor zamanlarımda yanımda hiç biri olmadı

herkesin kendine göre atlatma hâli vardır.. kimisi dinine göre ibadet ederek, kimisi şarkı dinleyerek vs vs... bence insan kendine yetebilmeli..

zor zaman derken zihnen olanları kastediyoruz sanırım. eğer kafa olarak zor zaman diyorsak evet zor zamanlarda genelde tek başımızayız. tamamen tercih tabii.

bu dönemde en çok zamanın bir ilaç olup olmadığını sorgulama hali içindesinizdir.tek başına değilsinizdir belki de ama bu zor zamanları sizinle atlatmaya çalışanları da düşünüyorsunuzdur. ahmet hamdi tanpınar;
"ne kadar yakınınız olursa olsun, bir başkasının içinden geçenler daima bir meçhul olarak kalacaktır. bir yastıkta uyuyanlar bile birbirlerinin rüyalarını bilmezler''derken zor zamanları bırakın uykunun en güzel yerinde gördüğünüz o rüyada bile tek başınasınız demek istemiş galiba.

öyle bir bağışıklık kazanır ki; "gölge etme başka ihsan istemem" mottosuyla yaşar.

"bazı insanlar kendi kendine iyileşmek zorundadır. kimseye yardıma ihtiyaçları olduğunu anlatmazlar, belli etmezler." *