"esnek çalışma" saatleri yöneticiler tarafından suistimal edilmeyecekse elbette çok güzel bir karar.

ama gecenin 2'sine kadar insanın canını çıkaran işkolik müdürler, yalnız yaşayıp canı sıkıldıkça zoom dan toplantı gönderen direktörler insanı ürkütmüyor değil. bazı insanlar için işi, kendini yegane var etme şekli nihayetinde.

bu iğrençlikler ne ilk ne de son. büşra sanay-kardeşini doğurmak: türkiye'de ensest gerçeği kitabını okurken kanım donmuştu. keşke ciddi ceza yaptırımlarıyla azalarak yok olsalar.

eskici gibiyim ben, eski ne bulursam saklar biriktiririm. bu da olur mu?

telefonda kitap okurken ekran ışığının size sunduğu gündüz etkisinden dolayı uykunuz gelmez.

kitaptaki gibi sayfa çevirme ve satırlarda geniş göz gezdirme gibi bir durum olmayacağından daha hızlı okursunuz.

kütüphanenizde yer kaplamasına gerek olmayan kitapları okuyup silebilirsiniz.

kişide miyop veya astigmat zemini hazırlar, varsa ilerletir.

altını çizmek istediğiniz yerlerde ekran fotoğrafı alabilirsiniz. hatta sosyal medyada da altını çizdiğiniz yeri insanlarla paylaşma imkânınız olur.

kitaplar elbette ki kitap haliyle okunmalı mümkün mertebe. telefonlardan ayrı kalınabilirse tabi...

bakkalı aldattığını hisseder insan

kampa gitmeyi çok seviyoruz ama bir hafta on gün kampta kaldıktan sonra eve dönünce "ohh bee dünya varmış, evim gibisi yok" diyorum. oğlum bile evi özlüyor, hatta evdeyken kıymetini bilmediğimiz şeyler için şükretmeyi öğrendik. bir gün kamptan döndüğümüzde "anne evde kombi var ya banyomuzu özlemişim" dedi. *

annemi öpüyorum. hem bedava. hemde paha biçilemez.
latte içiyorum. 1 lira.

içindeki insanı tanımıştır. normalde insanların başkalarıyla yaptığı bir şeyi bu kişi tek başına yapar ve daha mutlu olur.
ailemizle, arkadaşlarımızla kısaca sevdiğimiz insanlarla vakit geçirmek elbette güzel. ama ben bazen kendimi özlüyorum. şarkı söylemek, dans etmek, şiir yazmak, müzik dinlemek, kitap okumak ve daha sayamadığım yüzlerce aktiviteyi ben tek başıma yapınca daha çok eğleniyorum.
her insan biraz yalnız kalmalı diye düşünüyorum. çünkü yalnız kalınca kendimizle tanışıyoruz. öbür türlü diğer insanlardan kendimize sıra gelmiyor. zaten kendimizi tanıdıktan sonra tek başımıza mutlu olmak kolay.

ekmek almakla kutsanmış bir kedisever.

tarih ve sosyoloji kitaplarının 20. yüzyıl süresince vurgu yaptıkları, kitleleri sürükleyen iki büyük eğlence, iki büyük tutku.

bana şunu anımsatandır aynı zamanda

"güzelim, biricik aşkım, yaram benim
yaralı bir kuş gibi taşırım seni
bilmeden bakıp geçenler
tekrarlar ardımdan ördüğüm sözcükleri
ve ölüverirler uğruna iri gözlerinin
mutlu aşk yoktur

yaşamayı öğrenmenin vakti geçti artık
birleşen yüreklerimiz ağlasın gecede
en küçük şarkı için nice mutluluk gerek
nice pişmanlık bir titreyişi ödemeye
bir gitar ezgisine nice hıçkırık
mutlu aşk yoktur. "

seyit yakut’un 13 yıl önce yapmış olduğu şarkı. geçen arkadaşımın biri e5 hakkında konuştu üstüne bir de şaka patlattı ve direkt bilinçaltımdan fırladı şarkı. neydi neydi diyorum arkadaşlara soruyorum bir yandan “ya portakal var e5 var şarkıda” diyorum ve üç kişi google/youtube’u bu cümle ile meşgul ediyoruz. “hayır klibi görsem direkt basıp açıcam bak hatırlıyorum az buçuk” hayal mi kuruyosun sudoku diyolar. öyle şarkı mı olur portakallı e-5 li?

olmuştu, yeminle bak, tv de falan çıkıyodu ya denk gelmediniz mi hiç? ben hergün duyuyodum.

bilinçaltımın en derin, en arkadaki tozlu rafından gündemime düşen o ayıplı ama duyarlı şarkıyı araştırmalar sonucu bulduk efendim.



sözleri:

adım ahmet evliyim 5 çocuk sahibiyim haftada 95 saat işçiyim asgari ücrete talimim tanrım yetmiyor ne yapmalıyım?

adım aysun bir oğlum var dulum, kocam öldü günahkar bir kulum çarem yoktu herkesle oldum yavrum aç kalmasın diye evimi sundum.

adım kerim esrarkeşim vız gelir anam kardeşim eşim, bir toz için hepsini silerim o yola sokarım özür dilerim.

adım jale zengindir babam hergün alem yaparım, takmam. makyajsız dışarı adım atmam bu gece bardan çıkardım benle 3 adam.

adım tayyar düşmanım kumar servetimi elimden aldı basit bi zar pişmanım kurtar beni bu alışkanlıktan diyecek kalmadı güvendiğim bir insan.

adım sedat idi şimdi semra oldu sedat öldü kalbime gömdüm soldu fazlalığı aldırdım portakal taktırdım tangayı taktım ve e5 te başladım.

adım müslüm kaderime küstüm kendimi bıraktım kirli elim yüzüm pasaklı üstüm, yüz sene üzgün. sevenim olmadı hiç doğru düzgün.

adım huriye köyden kaçtım şehire deniz benzemez falan dediler nehire salak kafam kandı bahanelere şehre gelir gelmez düştüm kerhanelere

adım veli babam aşırı dinci benim tersim ben bi junkey. kaşım ağzım dilim burnum kulağım küpeli nöron bitti hayat funky

adım burcu yaşım 30 u buldu evde kaldım valla bastı korku. kastı bu dert galiba yandık hadi baba etme beni ver artık.

adım osman işim gücüm yalan söylemek lakabım hasmitoma kendi yalanlarıma kendimde inanıyorum. hayret bundan zevk alıyorum.

adım ceyda millet bıçak altına yata yata estetik yapa yapa her tarafıma silikonu basa basa basa en sonunda döndüm ma ma maymuna.

adım naim 10 yıldır da dahayım mapustayım cezamı yarısındayım masumum bedavadan 20 yıl verdiler vurmadığım yere vurdun dediler.

adım leman yok sizle alakam fiziğim sağolsun çatlasın düşman assolist oldum çıktı 2.solom 3 ledi gibiyim ama çok terledi oram.

adım emin tımarhanedeyim 6lıyı tutturdum ama yatırmadım beyim intihara kalkıştım kurtardılar gerçi beter ettiler buraya attılar.

adım yeşim 55 yaşım vatan uğruna oğlumu şehit verdim bayrağımız sağolsun yavruma hasretim. aştı beni üzüntüm acım kederim.

adım kadir allah birdir geriye kalanın hepsi bahanedir sade bi insanım dinime düşkünüm burdan çok öteki tarafı düşünürüm.

adım seyit rapimdedir beyin. sevmediysen dinleme bas git bu kadar basit doğrular lazım. rap hayatıma lazım.

baykuş: bilim insanı
kuş: pilot
balık: dalgıç
çıta: sporcu

sevgilim, bir günün...

"sevgilim, bir günün ortası şimdi
taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
uzat bana uzat ellerini
izinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
istanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
güvercinler güneşten bir sessizliği biriktiriyor

ben seni düşünüyorum seni
hani tıpkı o ilk günlerdeki gibi
kalbim diyorum kalbim
daha dün tezgâhtan çıkmış bir su sayacı gibi
aşkı anılar besliyor düşler kadar
bu yüzden diyorum ki aşk eskidikçe aşktır
sevgi eskidikçe sevgi.

günümüz ekmeğimiz, türkümüz
çoluğumuz çocuğumuz
binalar yan yana yükselip gidiyor
vapurların ağzı köpük içinde
uzaklarda ne kapılar açılıyor
tirenin biri bir istasyona varıyor
ordan çıkıyor biri.

her şey biliyor her şey
sen biliyor musun bakalım
seni nice sevdiğimi?
üstüne titrrediğimi?

geldiğimi?
gittiğimi?

hadi!"

ikinci yeni şairlerindendir. birçok güzel sözü de vardır. aslında hepsini yazsam yetmez bile. ama en sevdiğimi* eklemesem olmaz.
"mesafeler birleştirdi bizi. bir de sözler. razı olma hiçbir sessizliğe. biliyorsun, seni seviyorum."

anne ve babanın yaşlandığı gerçeği.

bazen çalışmak zorunda kalan ve paraya ihtiyacı olan çalışandır.

herkes beyaz yakalı ya da memur değil. bir dönem fabrika işçiliği yaptım. (3 yıl kadar) emin olun paraya ihtiyacı olup da kimsenin yapmayacağı işleri yapan o kadar insan vardı ki. evli değiller. çocukları yok ama ailesine bakmak zorunda kalan kaç kişi vardı. hemen kötülemeyin insanları.

oraları bize bi anlatsa dediğim yazar.
göremiyoruz bari dinleyelim.

hoş gelmiştir, ben de hoş gelmişimdir.

vikipedi’deki bilgiye göre, pompei ve herculaneum dışında bir de stabia kentini haritadan silen yanardağdır.