azmine hayran kaldığım yazar beyanı. son çarem olsa dahi benim ''acımdan öleyim ağabey böyle iyi'' diyeceğim eylem.

bence bir insanın ailesiyle ilişkisi onun ruh sağlığını belirleyen en önemli şey. bunu gözlemlerimden dolayı da diyebilirim kendi yaşanmışlıklarımdan dolayı da. ailesiyle - özellikle babasıyla - her şeyini paylaşan insanlara hep özenmişimdir ve ben de öyle olmak istemişimdir, keşke anne ve babalar bu hissi kimseye yaşatmasa ve her bireyin sağlıklı bir temeli olsa.

yaşam mottom olan çok güzel bir zeki müren şarkısı.
ömür çiçek kadar narin
bir gün kadar kısa
ağlama değmez hayat
bu gözyaşlarına.

leyla erbil'e nasıl "kulluğum, divaneliğim, yarı canın" gibi sıfatları yakıştırdıysa aynı sıfatları kendime yakıştırırcasına sevdiğim tek şair..... gerçekten divaneliğim oldu kendisi.. bazı geceler sesinden birkaç şiirini dinleyip ruhumu dinlendiririm.. bana ilaç olur kendisi.. memleketimin en güzel temsilcisi.....

dinleyeceğim yayın olacaktır. açılış şampanyanız benden.

tekli koltuğumun üstündeki duvarda küçük bir manzara tablosu(sonbahar temalı),sol taraftaki geniş kısımda çok daha büyük bir manzara tablosu(bodrum evi ve deniz manzarası)mutfağımda ve salonumda bahçe temalı tablolar yer alıyor.

şimdi bu adama bakınca tepkisini dile getiriş biçiminden, giyim tarzında vs direkt onu eleştiriyoruz ama biz değil miyiz mini etek giyen görünce saldıranlara tepki gösteren bu adama sırf kıyafeti yüzünden tepki gösterenlere de aynı şekilde tepki göstermeliyiz.* yemek yemek bir şeyler içmek tamam artık ramazanda kabul edilir buna ben de katılıyorum ama arkadaşlar sigara bambaşka bir olay. sigara içen bir insanın bunu bilip buna göre saygılı olması gerekir bence. ha sigara içmeyip eleştirenleri anlarım çünkü durumun vehametini anlamayabilirler ama sigara içen biri bence oruç tutan birine saygı göstermeli hep medeniyetten bahsediyoruz bu da bir medeniyettir.

özellikle lise yıllarımda harçlık biriktirerek birçok kasetini satın aldığım sanatçıdır. türkü formundaki özgün besteleri ile 90'lı yıllarda haklı bir şöhret yakalamıştı. eşi haber spikeri şebnem hanım, ozan ve kaan isimli iki oğluyla örnek bir aile babasıdır.

- bu adam benim babam,
- bir kere sevdaya tutulmaya gör,
- güneşi biz uyandırdık,
- bekle küçüğüm,
- portakal çiçeği,
- haydi abbas,
- üzüm karası gözlerin vb.
onlarca daha güzel eseri dillere dolanmış sevdiğim takip ettiğim bir sanat adamdır.

evet oldu. doktorun " ölüm tehliken var " diyip beni yoğun bakıma almıştı.

ilk defa yakınınızı kaybettiğinizde nasıl bir boşluk hissettiniz ?

liste halinde yazmak gerekirse:

-en başta din adamları (bkz: nihat hatipoğlu)

-dini yanlış yorumlama ve insanların bunda diretmesi.
bir örnek vermek gerekirse kulaklıkla müzik dinlemek. müziğin sesini kısma muhabbeti ezanı engellememek için ortaya çıkmıştır. yani ezan okunurken bangır bangır müzik çalmak abestir ve kötü gözükür. ancak bazı sivri zekalılar kulaklıkla bile müzik dinlemeyi günah sayıyor. peh! yesinler!

-saçma hurafeler.
mesela tuvalette yemek yemek günah, tuvalete sağ ayakla girmek günah, uzun saç günah! ee bu mu din? geçiniz efenim.

-bazı insanları ötekileştirmek. mesela solakları*, yabancıları**, farklı partiyi tutanları...vb.

-günah işleyenleri manyakça uyarmak.
mesela şort giymek günah olduğu için bin beşyüz kez uyarılmalıdır şort giyen.* namaza gitmeyenler de,*** içki içenler de... ulan ayı, sanane. sana mı yazılıyor günahları?

hastaların kontrolsüz sesler çıkarmaları ve hareketler yapmaları ile kendini gösteren nöropsikiyatrik bir hastalık. motor ve vokal tikler olmak üzere ikiye ayrılan belirtileri vardır.

motor tikler, kas hareketleri nedeniyle ortaya çıkar. kafa sallamak, göz kırpmak, titremek gibi birçok değişik şekilde olabilir.
vokal tikler ise sesle ilgili olan istemsiz hareketlerdir. bağırmak, öksürmek, küfretmek gibi şekillerde ortaya çıkar.

hastalığın derecesine göre tedavi uygulanır. terapi öncelikli tercihtir ancak yetersiz kaldığı yerde ilaç tedavisi ile takviye yapılabilir.

reis sözlükte takılıyor

yemek yapmayı sevmememin nedenlerinin en başında yer alır. yemesi çok güzel oluyor da yaparken o kadar uğraşmak zor yaa*.

ve buna en güzel örnek yaprak sarması’dır.

herkesin başına gelmesi gereken durum.

ekşi'de eskiden mesela öyleydi, herhangi bir başlık pat diye patlardı, aynı gün google'da 1. sırada gündem olurdu. önemli bir özelliktir. gücü bir yüzüğün içinde sihirli şekilde taşımak gibidir.

uzun yorumlarını ve analizlerini çok sevdiğim niki gibi tatlı mı tatlı bi yazar.

ön yargı

bir dal bulmuştu kendine. sığınacak bir dal. dalın bundan haberi olmasa da o hep dala sığınmak istiyordu. daldan ise arada rüzgarın etkisiyle sesler gelse de ağzını çıt açmıyordu. (odunsu şey işte,ne bekliyoruz ki?)

canı sıkkın olduğunda dalın gölgesi altında ağlar,mutlu olduğunda kütüğüne sarılır, sevgisini güzel hissettirirdi minik. dalımız ne yapardı peki? dalına bir kuş konsa ve hareket etse yaprakları bizim küçük ilgi arsizimizin kafasına değip okşasa minik mutlu olurdu. dal,kolay kolay hareket etmezdi minik ilgi arsizina. o anca güneşe kucak açar, uçan kuşu alır koynuna, yağmuru bünyesine hapseder, diğer dalları selamlardı. sevgi ve ilgi arsizi miniğin bunlardan hiç haberi yoktu. hoş olsa da gözü görmezdi. sevgiden gözü kör olan minik "ölene kadar her gün uğrayacağım yanına",dedi dal parçasına. ılgi ve sevgi arsizi minik,hiç sıkılmadan anlattı dertlerini, mutluluklarını, yalnızlıklarını, sevgisini ve hislerini...

dağdan ses geldi de bizim dal parçasından ses gelmedi yine. bu kez de buna ağladı minik ilgi arsızı. sinirlendi. yükseldi ayak uçlarına ve dalı kopardı gövdesinden. ayaklarıyla ezdi,zıpladı üstünde. tüm sinirini çıkardı dal parçasından.

o sırada kirdigi dal parçalarının arasında,yer de gözüne çarpan bir papatya gördü. sevindi hemen ,yüzü güldü. siniri yok oldu. çünkü canını acittigi,kırdığı ve onu artık ölüme terkettigi daldan özür mahiyetinde bir hediye sandı. aldı papatyayı eline ve koştura koştura eve gitti. ilk çiçeğiydi bu daldan, ilk jestiydi dalın. hemen aldı bi küçük kaba koydu papatyayı. "her gün bakacağım sana, hiç solmayacaksın "dedi. (2 gün sonra olacaklardan habersiz...)

gelelim dal parçasına. günlerce ezilen parçaları yattı yerde. öylece kalakaldılar. yabani hayvanlar çiğnedi bazen üstünü, bazen sele kapıldı baziları. uçan kuşlar bile yüzüne bakmadı. ayni çatı altında yaşadığı diğer akran dalları bile görmezden geldi onu. ne vardi güzelce ve kolayca sevgisini hissettirebilseydi ilgi ve sevgi arsızı miniğe.

"sevgi her şeyin üstesinden gelirdi hani"? dedi dal parçası. o minik için elinden geleni yapmıştı. zor günlerinde yanında olmuştu, o mutluyken yapraklarını yeşile boyamıştı. "sen mutluysan ben de mutluyum" demişti. kötülüklerden koruyup gölgesinin altına almıştı onu. rüzgarı ikna etmeye çalışırdı ki, miniğin kafasını oksayabilsin ve ben "hep burdayım" diye bilsin ,diye. ama minik kız bunları hiç görememişti. kırmıştı dallarını, acıtmıştı canını. onu son gördüğünde elinde bi papatya ile uzaklaşmıştı yanından. en çok bu canını yapmıştı dal parçasının. (dal parçası dersin hamurunda odunluk yatıyor dersin,ama hiçbir şey göründüğü gibi değildir işte. zarifligine ve naifliğine, ince düşüncesine bakar mısınız?)

üstünden bir fil ordusu geçmeden önce son kez nefes aldı ve bakındı etrafına dal parçası. gözleri son kez miniği aradı. gördüğü tek şey canının acıdığıydı. minik bir fil geçti üstünden önce. sonra diğer büyük filler. toz gibi ufalandı. minik kızın saçlarını okşamak için rüşvet verdiği rüzgar öyle bir esti ki... kendisinden geriye sadece kurumuş tek tük yaprakları kaldı.

yoktur üstüne senin
güzeli çirkin yapmakta
suçu da dünyaya atmakta

bu karikatürde açık ürün yerleştirme vardır.

rutin hayatıma devam ediyorum. bunu ancak üzüntüyle kardeş olmuş insanlar anlar. kanıksamıştır artık üzüntü varken bile yoktur yokken bile vardır öyle karışık işler işte.