bunun bir üstü kendinizi geliştirip arkanıza hiç bakmamanızdır. baskalari için degil, kendimiz için.

sigaram bittiği için pijamalarım ve avakadolu çoraplarımla koştum markete, sıfır şaka. inanmayanlar için görsel bırakıyorum *:

yahu neyi saklıyorsunuz arkadaş! sakladıkça bitmeyecek bu kabus bir tane iq seviyesi bunu anlayacak yetkili birey yok mu? kaybedip kaybedin bananee bananee saymam işte diye tepinen çocuk tavırlarını bir seneyi aşkın süredir devam ettirmenin manası nedir?

dört beş yaşlarında bir kuzenim var. ben de dayımın odasında yatıyorum. odada kapının karşısında venüs'ün doğuşu'ndan sadece venüs'ün yüzü var. benimde o zamanlar saçlarım bakır renginde.
her neyse, bir sabah benim ufaklık kuzenim geldi beni uyandırmaya çalışıyor. baktım gitmiyor gözlerimi açtım. "abla," dedi."senin niye orda resmin var?"
ufacık gözleriyle beni afrodith'e benzetmiş yavrum. hiç bilmeden bana büyük bir iltifat etmişti.

tezgahtarlar. 1994 yapımı siyah beyaz bir film. film dante'nin izin gününde çalıştığı markete çağrılmasıyla başlar. işte dakika bir gol bir. tezgahtarlık yapan her insan mutlaka bunu yaşamıştır. ve tabii çoğu düşük maaşlı diğer işlerde çalışanlar da. dante'yi acayip bir gün beklemektedir. başına gelen her felakette söylediği tek şey "bugün benim burda olmamam gerekiyordu". e sevgili dante ve sevgili sistem tarafından sömürülen sevgili ve çok sayın vatandaşlar bizi kim buna mecbur ediyor? film komedi ama daha çok güldürürken ağlatan cinsten. -mecazen efendim mecazen- film kendi içinde küçük alt başlıklara ayrılmış. bu da her absürt olayı daha iyi anlamamız için güzel düşünülmüş bir detay. ilginizi çekmesi açısından bir olayı şöyle spoiler şeklinde bırakıyorum.


filmde hayatımda duymadığım acayip küfürleri duydum. kültür şoku. tek beğenmediğim şey buydu. izlemeniz tavsiye edilir.

birsen tezer-bilsen

siyaset sahnesinde piyon bile değiliz sadece dekoruz, diye düşünüyorum. gündemi liseden beri takip ediyorum, yıllardır okuyorum, bir kaç yıl öncesine kadar konuşuyor yazıyordum da. fark ettim ki herkes kendi arasında konuşup tartışıyor. bağımsız hukuk, tarafsız medya, halkına değer veren bürokrasi çok önemli. hiç bir şey değişmediği gibi daha kötüye gidiyor. dibin dibine iniyoruz. hiç bir şeyi kontrol edebileceğimize inanmıyorum. hele de sedat peker'in açıklamalarından sonra iyice tiksindim. haaa, açıklamalardan sonra da bir şey değişmez. bizim dışımızda, kartlar sürekli yeniden dağıtılıyor, yeni oyunlar kuruluyor, yeni hesaplar yapılıyor. bu ülkenin lanetidir bilinçsizlik ve unutkanlık. kendi küçük, kontrol edebildiğim hayatıma odaklıyım, orada mutluyum.

ekleme: eskiler bilir, hatırlar, mehmet ağar'ın 18 yaşında kızı öldü 90'ların sonlarında. evlat acısı gibi acı yoktur. insanı delirtebilir. her şey bir yana, evlat acısı insanı çok olgunlaştırır, başka bir algılayış noktasına götürür. insanı değiştirir mutlaka. evlat acısının değiştiremediğini, kim nasıl değiştirebilir.

yaz mevsimi geldiğinde arkadaş grubumuzla falezlerden denize atlamak gibi ilginç bir hobimiz var. şuanda içinizden "siz manyak mısınız kardeşim?" diye sorular sorular geldiğinizi tahmin edebiliyorum. ama evet, söz konusu adrenalin olduğunda akıl ve mantık hep dışlanan arkadaş gibi kalıyor.

neyse işte, ben de genelde balıklama atlıyorum suya ve aslında bu şekilde herhangi bir sıkıntı yaşamadım hiç. ama bir gün sevdiğim kişiye artistlik olsun diye (şuan birlikteyiz) takla atarak atlamayı deneyeyim dedim. çok akıllıca bir fikir değildi tabii ki ve ilk deneyişimde 15 metreden göbek üstü şaaappp sesiyle suya çakıldım. çevremdeki herkes gülmekten kudurmaya başladı tabii. ama ben orada acıdan geberiyorum, suratım ve vücudumun ön tarafı yanıyor ve sesimi de çıkaramıyorum. neyse ki onlar da tahmin ediyordu canımın çok yandığını ve hemen sudan çıkardılar beni. bir yandan korkuyorlardı bir şey oldu mu diye, diğer bir yandan da haykıra haykıra gülüyorlardı ama olayın aniliğiyle. neyse ki bana bir şey olmadı ve bir yarım saat sonra kafam yerine geldi. salakça bir anı olarak aklımda kaldı ve kulağıma ufak bir küpe oldu.

bu arkadaşa ne çok yüklendiler yahu!
hem de bizim gibi bir ülkede.
kitap okuma oranı yerlerde olan ülkemizde. açıkçası bu arkadaş benim umrumda bile değil. hem umrumda olsa ne olacak en fazla ne söyleyebilirim ki.
hah buldum ne söyleyeceğimi:
aç abi oradan bi şarkı keyfimiz yerine gelsin, kitap kitap yeter daa sanki herkes ayaklı kütüphane...

kamu spotunu unutmayalım: ne kitapsız ne kedisiz.

bi de bulvar vardı hala var mı bilmiyorum. yazlıkta yaşlı amcaların fazla olduğu bi mahallede bu ikisi sabahın erken saatlerinde biter rafları boş kalırdı.

t: eski türkçe kın veya kıın veya kıyn veya kıny köküne dayanan kelimedir.
kın sözcüğü "ceza" anlamındadır. kıyın şeklinde de geçer. kıymak fiili ile kökdeş olması muhtemeldir.
kelimenin ilginç bir anlam daralması serüveni var. nişanyan'ın aktardığı örneklere göre şu aşamalardan geçmektedir: *
1000'li yıllardan önce ve daha sonrasına kadar olan anlamı "işkence etmek",
1300'lerden sonra "cezalandırmak",
osmanlı döneminde "alay etmek ve ayıplamak",
günümüzde ise yalnızca "ayıplamak"

şiddetle kınamalarıyla meşhur olan bir devlet yöneticisinden cümle içinde kullanım örneği:

kapıcıların gazıyla çöpçülerin kızların "üstüne çıkmaması" gerektiğini,
eskiden marlboro içmenin nasıl suç, lüks olduğunu... gösteren en güzel filmlerden biridir.

(bkz: yanlış anlamayın dilenci değiliz ama gönlünüzden birkaç portakal koparsa da hayır demeyiz)

(bkz: kişi kendinden bilir işi)

siz öylesiniz diye herkesi ezik büzük tipler sanmayın.

şimdi olay şöyle gelişiyor, paydos edilmiş iş yerinden çıkılmıştır.
personellerin hepsi sırayla güzargahında iner. geriye bizim gibi son durakta inen kemik tayfa kalır.
şoför özellikle bu anı kolluyordur, çünkü bazı pimpirikli kıl kuyruklar hemen gidip şikayet eder. o yüzden bunun vakti mühimdir.
şoför uygun anı yakaladığına emin olduktan sonra teybin sesini kökler, renkareng ışıkları yakar ve yoluna devam eder.
her zaman olmasa da bazen güzel geliyor, misal az önce güzel gelmedi çünkü uyuyordum.
ankaralı namığın böğürmesiyle uyanmak hiç hoş değil.

çok tuhaf hayvanlardır. renk değiştirmesinden tutun da gözlerini oynatışlarına kadar.

"soğuk ve karlı havayı seven kişi" anlamına gelir.

3,5 saatlik yayın ne be kardeşim emeğe bak.

benjo*, sesinle evlenebiliyor muyuz?