raif efendi, bir tren garında üşürken sohbet etmek isterim sizinle.

belediyenin çalışmasına vatandaşın pozitif tepki vermesi kaynaklı gibi görünen durum. şahsımı sevindirdi yalan yok.

sevgilim, günün belli saatlerinde seni unutmayı deniyorum.

mektup

(bkz: pareto kuralı) 'nı uygulayan kişilerdir. çabanın %20'sinin başarının %80'ine sebep olduğunun farkındalardır.

moralimi bozan, canımı sıkan, kendimi sorgulamamı sağlayıp psikolojimi alt üst eden başlıktır. şaka şaka koca bir dilim pasta yiyorum şuan eeheheheh.

herkes verdiği kiloyu yazmış. benim yazacağım kilo aldığımdır.
25 evet evet yanlış duymadınız. kademeli olarak seneler içinde almış olduğum kilodur. pandemiyle beraber 15 kilo aldım. 2 ay önce verdiğim 5 kiloyu bu ay geri almışım. net bir kilo verip canımı sıkmak istemiyorum ömrümde ulaştığım en yüksek kilo şuan ki kilom öhööhöhöhöhö.

bana bir gaz lazım. gazı aldım mı eski halime geri dönüyorum. ama o gaz aylardır yakınıma yaklaşmıyor. yine moralim sinirlendi püfff.

2006 iran yapımı asghar farhadi filmi.

film iran'daki toplumsal, sınıfsal çatışmalar üzerine kurulu. bu hikayeyi bir kadının üst tabakadaki bir ailenin evine temizlikçi olarak işe başlaması ve kendini epey gergin bir aile kavgası içinde bulması ile başlatıyor. kadının, eşini aldatmakla suçlaması ve bunun devamında gelişen kavgalarla birlikte, iran'da kadın olmak, aile yapısı, eşitlik ve sınıf farklılığı gibi temaları haklı haksız aramadan* sorguluyoruz.

iran filmlerinden görmeye alışık olduğumuz taraneh alidoosti bu filmde oldukça çocuksu bir ifadeyle karşımıza çıkıyor. şöyle bi googlelayınca bu filmde 22 yaşında rol aldığını gördüm. özellikle gelinlik denediği sahne ve aynada kendine baktığı ifade uzun süre insanın aklına bir gülümsemeyle kalıyor.

film, gerilim ve tansiyonun yüksek olmadığı sahnelerde dahi insanın üzerine bir tedirginlik yüklüyor garip bir şekilde. bu yüzden filmden sıkılmak ya da bir an için kopmak pek de mümkün değil bence. insanı ekrana kilitliyor ve her an bir şeyler patlayacakmış hissi veriyor. ayrıca filmin açılış sekansını da bir başka sevdim. aslında iran yapımlarından da o romantik tatlılığı yeterli bir şekilde alabileceğimizi net bir şekilde gösteriyor. bence iyi film.

arteryel damarın en uç kısmıdır.
prekapiller sfinkterlerle kanın kapillerlere geçişini kontrol ederler.

''şair didem madak'ı kaybettik'' manşetinin hiç yakışmadığı güzel kadın. ölüp de kurtulangillerin en güzellerinden. kelimelerle değil gerçekten de hüzünle uğraşmıştır. ben bundan daha fazla anmıyorum kendisini. benden daha fazla anacaklar renkli kağıttan çiçekler ve atlar yapsın ona.

çünkü demiştir ki:

''yeniden doğmuş olurdum oysa,
öldüğümü sandıklarında,
yalnızca kağıtlarda iyi koşan bir at olarak.''

kesinlikle bu

benim de burcumm olur.
severim sayarım onu.
kimseyi yormayan kendi kendine söyleyen kendi kendine oynayan bir burçtur.
tertibi, düzeni, planı, programı sevmesi
zamanla kendi arasında ki ilişkiden kaynaklanır.
+#117219 nolu tanımda yazılanlar kadar bir burç.

her seferinde terörist çıktığım test.

buraya yazmam gerekiyor gibi hissettim , çünkü yıllar sonra birisi kalbimde karnımda kelebekler açtırdı. yurt dışına taşındığım 5 senelik bir ilişkim vardı, ilişkimizin son 1-2 senesi o kadar kötüydü ki. sürekli manipüle ediliyordum, bir sorunumu anlatmaya çekiniyordum, ne zaman ağlasam güçsüz olduğumu söyleyip beni güçlendirmeye çalışıyordu. her neyse geceleri ona bakıp ben bu adamı çok seviyorum bir gün biterse ne yaparım diye ağlayan bendeniz bir gün şak diye “ yeter bitsin “ diyip bitirdi. sonra hayatımın en parlak bekarlık zamanlarını yaşadım, öyle böyle değil. yurt dışında da yaşadığım için girmediğim ortam, tanışmadığım kişi kalmadı. farklı ırktan insanlar, partiler, elit buluşmalar vs derken kimseyi sevemediğimi anladım. sonra onunla tanıştım. benden tamamen zıt, görebileceğiniz en klasik kızıl saçları olan klasik bir ingiliz beyiydi kendisi. bense 23 yaşında dövme sanatçısı , türk, ingilizceyi 1 senedir öğrenmekte olan piercing dövme kaplı partilerde takılan bir kız. efendim ne mi oldu, biz bu arkadaşla tinderda tanıştık, amacım tamamen kısa flörtlerdi derken bir anda en yakın arkadaşım oldu. bana kimsenin yaklaşmasını gibi yaklaştı, bana koşulsuz sevgisini şefkatini sundu, aileme ne kadar değer veriyorsam aynı değeri verdi onlar için türkçe öğrenmeye başladı, telefonda bu hayatta en değer verdiğim kadınlardan birisi babaannem ile tanıştı ( ehehehe bu sene el öpmeye gelecek abileri ablaları ), en gergin hissettiğim hırçın olduğum zamanlarda bile içimde ki canavarı susturdu sakinleştirdi kedi gibi bir şey yaptı. şimdi bakıyorum da ben sanırım aşığım bu adama. iki farklı dünyayı birleştirdi bizim için, ve en önemlisi onunla evde otururken saçlarımı severken kocaman gülümsemesi çilli suratıyla “ aşkım” demesinin bağımlısı oldum. bunca sene kendi dilimi kültürümü paylaştığım insanlar beni anlamadı, mutsuzken ben beni dinleyecek, anlayacak birini ararken herkes çözüm aradığımı sandı. aşkın hep acı çekmek olduğunu sanarken aslında aşkın yaralarını sardığını , çocuklar gibi sokakta gecenin yarısı bir kilisenin bahçesinde yağmur yağarken dans etmek olduğunu öğretti.bir anda anlamadım belki aşık olduğumu ama çalışma masamda ki fotoğrafımıza her sabah gülümserken bulduğumda kendimi anladım aşık olduğumu.

muhtemelen şekerli şeyleri tüketmeyen insan.

maalesef ödüllendirileceğini bildiğindendir.

öyle bir serüvendir ki hayat,
karanlıkta polyanna'lar, ışıklarda palyaçolar dolaşır. dize'lerinin sahibi şair'dir.

adından da anlaşılacağı üzere mantar şeklinde olan ağızda dağılan leziz bi kurabiye, ben yaptim sizde yapın..

narlar olana kadar gelseydin bari...

dışardaki her türlü kötülükten uzaklaşmaya yarayan bir nevi sığınaktır.

ev önemlidir. içinde huzur ve mutluluk varsa en yaşanılası yerdir. korur, iyileştirir, yeniler ;insana direnme, ayakta kalma ve savaşma gücü verir.

bende artık bi alışkanlık haline gelmiş durumdur. artık alarmlara da direnmiyorum. alarm çalarken uyumaya da alıştık..