diğer bir meşhuru "-dır" eki ve de bakınız kelimesi.

işte herkes hayırsız, bir kişi de dememiş ki merdumgiriz' e bir mesaj gondereyim. amaaa ben herkesin bayramını buradan kutluyorum. iyi bayramlar canım dostlarım.

gogol'un bir delinin güncesi isimli eserinde yer alan 3 öyküden biridir.

dostoyevski, bu öyküye dair rus edebiyatının yazarları adına hepimiz gogol'un palto'sundan çıktık demiştir.

çok güzel bir akgün akova şiiridir;

çok uzun zaman önceydi.
gözlerim gülerek uyanıyordum ve dünyada değil gibiydim.
yalnızlığımla oyun oynamayı öğrenmiştim.
her şey durgun ve berraktı, bu bana huzur veriyordu.
kendimden başka hiç bir kaygım yoktu.
neye elimi atsam çiçeklendirebilecek kadar sabrım ve neşem vardı.
sadece bir deli an geldi, o deli anda kendime deli bir güven...
sonrası sarhoş sofrasından kalkan kafası güzelin sendeleyerek kaldırımda attığı adımlar gibi anlık ve şuursuz...
yıllar geçti ve ben, hala, o deli andayım...

18 yıllık serüveninde onun en çok yanında olan beceriksiz muhalefet ve padişah sever halktır. kendisini suçlamayı bırakalım lütfen. bende düne kadar kızıyordum. eleştiri yapacak olsanız muhalefet asla arkanızda durmaz. neden dursun ki abi adamlar maaşını alıyor neden ülke yönetmek istesin neden sorumluluk alsın ki. rte halkın yarısını yönetiyor. kalan ona oy vermeyecek kısmın ise oylarını böldürüyor. halkın yarısını yönetmek tamamını yönetmekten daha çok işine geliyor. siyaset işinde başarılı diyebilirim. ayrıca siyasal islamcılar ve sonradan görmeler altın varak sever.

bir tren hattı. aynı isimde iki hat vardır.
ankara-kars arası olan ve bir de agatha christie’nin doğu ekspresinde cinayet kitabına ilham vermiş orient express. bu hat ise eskiden fransa-istanbul, sirkeci garı arasındaymış.

bunu kim uydurduysa gerçekten empati duygusu yok olmuştur.
ağlamak gerçekten zor başarabildiğim bir olaydır ama yüreği hafifletir, sanki gönülden kopardıklarını gözlerinden damla damla atmak gibi hissettirir.
yalnızken sığındığım bir liman gibidir ağlamak, keşke kimse ağlamasa ama olmuyor işte. dolayısıyla ağlamanın cinsiyeti olamaz.
ağlamayı becerebilen erkeğe de selam olsun benden.

vaktiyle bir atsız varmış... var olsun!

hakkında hiçbir şey bilmeden yadırgayanlar hariç, edebi olarak, düşünce olarak türk tarihindeki en önemli yere sahip değerlerimizdendir.

ad gününde saygı, sevgi ve minnetle anıyoruz.

marvel çizgi romanlarından daha dayanaksız bir masala akli melekelerini kazanmış insanların inanmasının acı vericiliği bir yana, başka insanların da bu masalın dayatmalarına göre yaşamalar bekleniyor.

bütün gaipten gelen seslere veya masallara inanan insanlar bütün bunları kendi vicdanlarının içinde yaşayacaklarsa en azından benim için hiçbir sıkıntı yok. herkes istediğine inanmakta özgür. ama çevresindeki dünyayı hezeyanlara ve sanrılara göre şekillendirmek isterlerse bu her zaman tepki görecek.

haberlerde okuduğuma göre yangının termik santrale de ulaşabileceği önceden hep uyarılmış, bildirilmiş. gerekli önlemler neden alınmıyor. ülke göz göre göre yanıyor günlerce.
yetkili kişilerin veya yetkiyi verenin ülkeyi ne hale çevirmek istediğini anlayamıyorum.

atık kağıtları biriktirir sonra onları delgeçle delip saklarmış. ne yapacaksın bunları, diye sorulduğunda :
- vakıftaki çocuklar mezun olduğunda ya da evlendiğinde üstlerine konfeti diye atacağım,dermiş.

vakıf hakkında evernevergreen çok güzel bir yazı yazmış zaten
(bkz: #162463)
****
kitaplarını öyle severdim ki küçük bir çocukken, evdekiler gece ışığı yakmamı istemiyorlar diye fenerle yorganın altında okurdum.bazen sesli sesli gülmemek için çok zorlardım kendimi.
hepsi kara mizah tarzında yazılmış yüzlerce öykü, biz insanların ne kadar yapmacık ve iki yüzlü olduğuna değinir ;durumu idare etmek için kırk takla atanları, din sömürücülerini, siyasi çıkarlar adına yapılanları, geri kalmışlığımızın ardındaki sebepleri kahramanları aracılığıyla anlatır.
beklenmedik durumları karşınıza çıkarır: bir kadın eşinin hıçkırmasına aşık olmuştur, artık bunu yapmayınca boşanmak için mahkemeye başvurur.
bir başka öyküsünde amerikalı bir turist kulağında radyosu aya yolculuk yapan yakınının durumunu takip ederken istanbul’da bir semtten ötekine gitmeye çalışır ama başlarına gelmedik kalmaz. turist kadını gezdirenler olmadık yaratıcı kılıflar bularak bu aksilikleri açıklamaya çalıştıkça daha da komik duruma düşerler.
bir diğerinde, kendisine yaklaşan kurdun kokusunu aldığı halde kendini kandırmaya çalışan eşeğin, kurt ta burnunun ucuna kadar gelse de en sonunda, ona yem oluşuyla biten duyarsızlığını anlatır.( burada biraz da tehlikeyi gördüğümüz halde onlara duyarsız kalan , tam ensesine geldiğinde durumun ciddiyetini anlayan halimize dem vurur.
paranın, ekonomik ve sosyal statünün, sınıf atmanın insan hayatına getirmiş olduklarını, doymak bilmez hırsların kişileri içine soktukları durumları mizahi bir dille anlatır.
kısacası insanca kusurlarımızı abartı ve süslemelerle karşımıza koyarak yapabilene bir özeleştiri, görebilene geniş ve eleştirel bir bakış açısı sağlar.

behçet aysan'ın kaleminden çıkmış en güzel şiirlerden biri. yoksulluğun şiiridir sesler ve küller; haksızlığın, eşit olmayan şartların, işçi sınıfının, ankara'nın şiiridir. sivas katliamında bir kibrit alevi ile yanıp kül olmuş bir şairin, insanların görmek istemediği karanlığa ışık tutmasıdır bir nevi. şiir aynı zamanda aysan'ın; "yüz yıldır ülkemizde güzel bir gelecek için seslere ve küllere, zincirlere ve ölümlere bütün acılara..." cümleleri ile başlayan şiir derlemesine de ismini vermiştir. ne zaman okusam onlarca jilet çiğniyormuşum gibi keskin bir kan tadı geliyor ağzıma. yanmış insan etinin kokusunu, geçmekten ürktüğümüz mahallerin rutubetini soluyorum. belki bilmeden ya da utanmadan parçası olduğumuz bu adaletsizliğin ağırlığı biniyor üzerime. suni ve anlık hatta belki tamamen ikiyüzlüce ama aysan'ın dediği gibi, yok başka cehennem yaşıyoruz işte.

buyursun gelsinler. ne yapalım ulan içeride hep aynı kişilerle mi kalalım. ayrıca tuhaf ne demek açsana biraz neye göre tuhaf.

yeni yazarlar gelince heyecan tavan yapıyor. 2023 yılı gibi bu sözlük panayıra dönecek.

küçücük bir zaman diliminde yaşamak için fırlatıldığın bu gezegende , evrenin ve akla gelebilecek her zor sorunun cevabını bulamadan pat diye ölecek olmak. bir daha hiçbir dizilimle tekrar doğmayacak olmak. ölmek ve sonunda ne olacaĝını bilmemek. 3000 yılını asla görememek. ömrün ölümsūzlüğü bulmak isterken son bulması.

yemin ederim bu gece gördüm bunu. iko yeni bir özellik getirmiş, sözlüğe canlı toplantı özelliği gelmiş. bissürü yazar böyle konuşuyor.
köylü yazardan ironiler, ıvanmilinski, uranüs filan hatırladıklarım. herkes böyle kafamda canlandırdığım gibi. acaip komikti.*

arkadaşlar toplaşın benim yine tespitim geldi.
kendi entrylerinizi silemiyor musunuz?
bu durumdan müzdarip misiniz?
kolayı var, silmek isteyipte silemediğiniz entryleri yeniden düzenleyip küfür ekliyorsunuz.
sonra entry numarasıyla modlara şikayet ediyorsunuz. onlar sizin yerinize patır patır entrylerinizi silecek siz de alttan alttan sırıtacaksınız.
ceza alma riskiniz var ama kendiniz teslim olduğunuz için iyi hal indirimi alırsınız diye düşünüyorum.

anne sevgisi...
annem hayattaydı ama hiç alakadar olduğunu bilmem. hastane zamanlarımda kardeşlerimi bahane eder günde bir saat de olsa yanıma gelmezdi. bahane çünkü, teyzem bizde kalıyordu istese pek tabii kardeslerimi ona bırakıp, babamla bir saatliğine de olsa gelebilirdi .herkesin annesi yanında olurdu. benim ise babam. o da işten izin alabildiği kadar...

....

-seni çöpün kenarında bulduk! gözlerim doldu, taştı taşacak;
+biliyorum. anneciğim geri atmazsınız degil mi? yüzünde sert bir ifadeyle;
-bilmem, belki atarım. o esnada korkudan yüreğim ağzımda;
+ama beni kopekler, kediler yeeer!
-yerler tabi... titreyen ellerimi karnıma koyup;
+karnımı yerler mi?
-yerler!!! korkuyla kollarima sarilip;
+ellerimi yerler mi?
-ellerini de yerler. ağlayarak ellerimi başıma koyup;
+kafamı bile yerler mi?!
-sorup durma ! her tarafini ,kemiklerini bile yerler! artik hıçkırıklara boğulurum;
-ama o zaman ölürüm ben!
+öööll bana ne? sen benim çocuğum değilsin.
-anneee...
+anne deme bana!
-....

ıkinci sinifa gidinceye kadar ,hastanede degilsem ve annemle evde yalnız kalmışsam her günüm böyle geçermiş. ben aglarken annem de bu duruma çok gülermiş. bunu eski günlerin muhabbeti acildiginda kahkahalarla anlatan annem diyor. aglaya ağlaya üzüntüden şekerim tavan yapar, sonra uyur kalırmışım. (tip 1 diyabetim ) çöpün kenarinda bulduklarindan midir nedir, beni kan çekiyor eski muhitten arkadaşlarımı pek bir özlüyorum. hergün mutlaka bizim çocuklarla buluşup mama su veriyorum...*