mesai sonrası yorgunluğumu ne yapsam da atsam dediğim anda kendimi burda buluyorum. işte ankara'nın en sevdiğim yanlarından biri. bu aralar dondurmalı irmik helvasına da fena sardım. şimdi de irish coffee deniyorum, hoşuma gitti gibi oldu. kendime küçük mutluluklar..

telefonu masanın üzerine koyduğumda masanın kenarlarıyla paralel olmasını sağlamak.

memlekette sorsan herkes sapyoseksüel zaten.

ne çok dikeni vardı ahlat ağacının tanrım,
ulaşılamazdı,
sen sarılmak istesen ona,
o sana sarılmazdı.
ne çok dikenin vardı tanrım!
ne çok isterdim,
sana sarılamazdım.
ve şöyle derdim o zaman:
ah!
didem madak

marx diyalektiği ile hegel diyalektiği arasındaki en önemli fark sadece idealizm ve mateyalizm tabanına dayanması değildir. diyalektik sürecin kendisi de farklıdır.

hegel de sentez oluşurken tez antitez birleşir, fakat marx'da tez antitez'le çatışır, bir farktır diyebiliriz. hegel'de sentez kümülatifken, marx'ta sıçramalıdır.

bu neden önemli; 20yy bilim felsefesi oluşurken hegel diyalektiği bizi doğrulanabilirlik iilkesine götürürken, marx diyalektiği önce ''paradigma'' kavramına, (t.kuhn) arkasından yanlışlanabilirlik ilkesine götürür.

ıyilik yapar, ne yapıp edip kötülük bulurum. bu beni ben yapan yegane özelliğim.

bu haberin kaynağı maynağı yok.
şimdi dinlediğim haber. ( fox tv)

sanki çok eğitim yapılmış gibi,
yarıyıl tatili sebebiyle kayak merkezleri doluluk oranı %90 olmuş.

şehirlerde, köylerde garibana sokağa çıkma yasağı,
kayak merkezlerinde zengine yarıyıl tatili.
görüntülerde insanlar neredeyse üst üste vaziyette...

söylenecek çok şeyin olduğu durum.

edit: sen kuru fasulyeciyi, pideciyi, çaycıyı kısaca tüm halka hizmet veren sektörleri kapat, 5 yıldızlı kayak merkezleriyle camileri açık tut, buna da ilim , bilim de.

bu ilim , şehirde avm'ye, resmi daireye, otobüse binerken, burada olduğu gibi 5 yıldızlı otele girerken sana ait olan 'hes' koduna inanıyor güveniyor, ama iş kıt kanaat geçim derdi veren esnafa, lokantaya, kafe'ye, çay ocağına, berbere gelince güvenmiyor, hes bir b..ka yaramıyor.
vuruyorlar kapıya kilidi.
bu adam ne yer ne içer, bu kadar çalışan ne yapar diye soran yok.

bunun neresini nasıl savunur bir insan anlamak gerçekten güç.

paraya tapar bir yönetim ve yine maddeye tapar bir destekleyici profili olan mevcut hükümet, özellikle son 10 yılda attığı her adımda zenginin, belli bir ayrıcalıklı kesimin yanında olduğunu her firsatta ortaya koymuş bir hükümettir.

- hiç gitmeyi düşündün mü? - sadece bir milyon kez....!

arizona dreams, 1992

(bkz: recep tayyip erdoğan'ın müslüman olması)

genelde dinsel yapıda,küçük,isteğe bağlı ve ideolojik yanı olan bir gruptur. çoğunlukla kendilerinden olmayanları dışlarlar.

kitap cesare pavese'nin ilk romanı. yazar kırk iki yaşındayken bir otel odasında intihar ediyor. tezer özlü okuyanların aşina olacağı bir yazar. kitaba gelecek olursak hapisten çıkan iki adam var. berto ve talino. talino makine ustası olan koğuş arkadaşına kendisiyle köye gelmesini ve iş yapmasını önerir. aslında pek istekli olmayan makine ustası kendini köyde bulur. kitabın ilk yarısı durağan bir köy, köylüler, köylülük üzerine inceleme gibi ilerliyor. kitaptaki o sıcak ve boğucu havayı hissediyorsunuz okurken. ama aniden olaylar değişiyor ve bu sefer kitabı elinizden bırakamadan bitirmiş oluyorsunuz. makine ustasının köyde önceden yaşananlarla ilgili öğrendiği gerçekler onu allak bullak ediyor. herkesin her şeyi bildiği halde hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam etmesi onu sarsıyor. üstüne bir de ortaya kan dökülünce. az daha çıldıracaktı karakter. yazar köylülerin psikolojik ve sosyolojik tahlilini çok iyi yapmış bana göre. kitabın arkasında italyan yeni gerçekçiliğinin ilk örneklerinden biri olarak kabul edildiği yazıyor. bence de öyle, hatta biraz fazla gerçek. son olarak kitapta en uyuz olduğum karakter köylü ailenin reisi, evin babası vinverra. bunlar ülkemizde de çokça bulunur. köyde felaketler kopar ama onlar hâlâ ekin derdinde, tarla derdindedir. olanların da hep üstünü kapatır ya da görmezden gelir ki tarlada çalışacak kollar azalmasın. tüü senin gibilerin de kalıbına, pis adam. talino sen de gün yüzü görme e mi. ilk roman için başarılı bir kitap. aferin pavese. sevdim seni.

arkadaşlar aranızda ülker çikolatalı gofret sevmiyen var mı? ne itici reklamdı.
ama hedefine ulaştı.

hak yemeyiz biz anca kafayı yeriz
hafız bir önce bak kendine bu nasıl giriz
önce bir selam ver
sonra birbirimize gireriz.

zaman

lazım değil, bir şey almasın yeter dedirten başlık.
herkes kendine yetsin.

türlü oyunlarla hak talep edilmesi kelimenin tam anlamıyla kendine güvensizlik.
kimsenin ismi için sözlüğe geldiğini düşünmüyorum. geldikten sonra belli bir çizgide ilerlendiği için yazarlar genel olarak keyifli vakit geçirdi ve sözlüğe bağlandı. bu birilerini aşırı rahatsız edip kıskandırmış olsa gerek. bu da beni aşırı keyiflendirdi.

hırslı bir insan hiç değilimdir, sözlüğün de hırslı olmaması rahat etmemi sağlıyordu lakin haksızlığa hiiç gelemem. yeni ismimizle daha da büyüyelim de kendilerini zeki sanıp oyundan başkasını bilmeyenler izlemekle kalsın.
yeni ismi sabırsızlıkla bekliyorum yoldaş.

baba oğul kapanma günlerinde kapanmayan kedileri izlerken *

(bkz: oo kaos alırım bir dal)
kaosların içinde aktif bulunmayı sevmesem de, çekirdek çitleyip, çay içerek gelişmeleri takip etmeyi severim. bu da bir renktir hayatta. alarmı kurdum bekliyorum akşamı.
biraz kan, biraz göz yaşı, yer yer kahkahalı bir program olacağını tahmin edip, an itibariyle kuruyemişçiye gidiyorum. çekirdek isteyen var mı?

kendilerinden sonraki yüzlerce gruba direkt olarak etki etmiş grup. şahsımca tarihin en iyi debut albümlerinden birini yapmışlardır.(velvet underground and nico)

''how in the world were they making that sound?
velvet underground..''

egzersiz hareketleriyle atlatılacağını bilseniz dahi sizi psikolojik olarak oldukça yıpratan kötü huylu bir hastalık türü.