biz müslüman bir ülkeyiz ey kılışdaroğlu !

bilmediğim ve haliyle ihtiyaç duymadığım için kullanmadığım için, içinde olduğum durum.
ne ki o, kötü bir şey değil inşallah.
edit: aydınlatıldım,elhamdülillah.

ben posta kutularını açar, herkesin faturalarını, evraklarını birbirine karıştırırdım. birinci kattaki teyzenin göz büyütmelerine rağmen defalarca ve korkusuzca balkonuna top kaçırır, düşme pahasına balkonuna çıkardık. iki apartman arasına ip bağlar, yol ortasında araba kornalarına inat voleybol oynardık. mahalle bizimdi sanki. teyzeler amcalar bize kızar, yeter kafa bırakmadınız derdi ama dizimi yaralayıp bir ağlamaya başlasam hepsi telaşlanır, ah yavrum deyip başıma gelirlerdi. ben süslendim deyip bütün boncukları kulağıma tıkıştırdığımda, beni ilk hastaneye götüren komşumuz vesile teyzeydi. dedem beni gördüğünde 'vay eşşek sıpası, yine ne yapmış bizim kız' diye gülerek, o anki korkumun yönünü değiştirmişti.
hava karardığında annem adımla mahalleyi inletirdi. her gün aynı korkuyla dalga geçerdim. basamakları inşallah bugün çok azar işitmem diyerek titreyerek çıkar,bir yandan da mahalledeki köpek için yaptığım besteyi söylerdim. bazen babamı bekler ona annemi şikayet edip mağdur rolü oynardım. bakkala gidip, kaç defa şeker zehirlenmesi yaşadığımı ayrıntılarıyla anlatmak istemem.
şimdi ne mi değişti? geri dönüşüm oluyor. o mahalledeki binalar teker teker yıkılıyor. en son önünden geçtim sitenin bizim binada yıkılmaya başlamış. ağlamadım ama bir hüzünlendim. dönüşüyoruz artık dedim bir de ben galiba, o çocukluğumdaki umursamazlığı özledim. korkak oldum ben gün geçtikçe. zamanımı keyfince yaşamamaya başladım. kendimi bir kutunun içine aldım. oysa eskiden koca mahalle benimdi ve ben istediğimi oynardım. oyun bitti, heves gitti... keşke dönüşmeseydik...

benim için kesinlikle sinirli olmak.

tüm günün en hafif öğünü olması gerekirken, çoğunlukla en ağır yemeklerin yendiği öğündür. yemesi zevkli olsa da, vücudumuza ve kendimize eziyet etmekten başka bir şey değildir.

gelmiş geçmiş en uyuz tenisçidir, ingiliz olduğu için, zamanında bolca abartıya uğramıştır.
overrated kelimesinin vücut bulmuş hali diyebiliriz bu arkadaşa.

sözlükler insanların rahatça fikirlerini paylaştığı yerlerdir, şu veya bu düşünceyi savunanların az olması temennisi ise çok saçmadır. rahatsız oluyorsanız ya karşı tarafın fikrini çürütürsünüz ( bilginiz varsa eğer) ya da engeller görmezsiniz!

bazen olur öyle.

kendi sesinden dinlenmelidir. güldümü cenazeye benzerdi cümlesini gerçekten hissederek okur şair.

öğrencilik zamanlarımda bir ev arkadaşım vardı. bunu yapamıyordu. *
odtü fizikteydi kendisi, annesiyle bile konuşmaz, o bilgisayarın başından da hiç kalkmazdı.*
sonra amerika’ya yerleşti.

duş almak
tek bir şeye daha gerek yok
çarşafları da değiştik mi tüy gibi hafiflenir.

korkmayın gençler anksiyeteye de gerek yok, bırakmam kolay kolay buralardayım!(bkz: sısısısı)

eksik hissetmek dedi...
nasıl eksik hisseder insan?
neyi eksik hisseder?

mesela kuşların ötüşünü duymasam bir sabah, eksik hissederim ben.

o, günlerce aramaz... bir gece arar. ve eksik hissediyorum der.

kuşlar diyordum değil mi? 'sabahın körü' derler. ben 'sabahın şeni' derim. şen olur, şenlik olur...

çok zaman oldu sahi. ne zaman eksik hissedersin takriben?

yine sövüp kapatacağım kabul. yine bağırıp çağıracağım sana. yine sesin sessizliğime karışacak anlıkta olsa.

kime neyi itiraf edeyim ki ben şimdi? eksiklerimi kime anlatayım?

uzun zaman oldu küfür de etmiyorum. özledim...

eksik hissediyorum...
eksiğim çok...
sessim çok kısık bu ara,
sözüm çok sakin,
eksiğim hissedilmiyor...
eksiğim çok fazla tam...
eksiğim...

ismini ilk olarak kimin koyduğunu merak ettiğim kuştur. insanlık olarak güzel varlıklara garip isim koymak gibi huylarımız var. bu güzelim kuşa neden böyle bir isim konmuş anlamıyorum. hadi türkçesi farklı çevrilmiş olur, bizim çok severek yaptığımız şey derdim de, birebir çevirdiğimizde bildiğimiz sekreter kuşu.

"çok eski tarihlerden
bütün insanlık günahlarını
işlemişim, hala işliyorum
kopara kopara canımı" dizleriyle kalbimden vuran sezen şarkısı. *~~
bak gözüme gör kendini

göçük altında kalarak hayatını kaybeden madencilere "güzel öldüler" demek.

komşudan gelen börek tabağı gibidir. boş göndermek olmaz illa ki bir şeyler koymak gerekir içine.

aldırma söylenen o sözlere
sen dağıt etrafa mis kokunu
umudu, sevgiyi, özlemlerini ve hasretleri

farsça kökenli kelimedir. rind olarakta bilinmektedir. dünyevi olan her şeyi boşveren, yaşanan her durumu kendi içinde sorgulayan kendi iç dünyasında karar veren kalp gözü ile gören, gönül eri olan kişilerdir.