birçok şey zor bu hayatta. gülerken birden bir film misali akla gelen insanların, acı çekmis insanların, düşünceler kutusunda yer edinmesi. dünyada bir yerlerde zorlanan hayatlarin oldugunu bilmek zor. alışmak duygusunu yaşattıran insanı hayatınızdan çıkarmak zor mesela. beklenti oluşturmamak, hayal kırıklıliğina uğramamak en zoru hayatı çırkinleştiren insanların karşısında.

otobüsün içinden çektim.

lisede insan anca birinden hoşlanır, onu gözetler, ömrünün sonuna kadar o insanla beraber olacağını hayal edip rüyalara dalar, hormonların etkisiyle beyaz atlı prensini veya güzellik tanrıçanı falan bulduğunu sanar. pembe rüyalar görülür, pamuk şekerden bulutlar üzerinde hop hop hoplar. bu süre içinde kendini birinin sana “aşık” olduğu düşüncesine o kadar kaptırmış olursun ki, karşındakinin gösterdiği kırmızı bayrakları fark etmezsin bile. yok görülsen de, yerin dibine gömülsen de ama o beni seviyoor diye kendini avutursun, zaten o da öyle demiştir, yalan mı söyleyecek, ahahahaha, öyle bir imkan yok. sonra bir şekil karşındaki ergenden kurtulursun ve ayılırsın. tabii bu senaryo benim gibi ailesiyle çoğu şeyi konuşamayan insanların başına gelir genelde; bu tip evlerde aşktan, sevgiden konuşmak bile tabudur. ne kadar acı değil mi, aslında ne kadar güzel şeyler bunlar... sitemlerimi bir kenara koyayım da başka senaryoları ele alayım, aslında gerek de yok ama konuşmak istedim bu konuda.
bir başka senaryo da sevgililik meselelerinden daha haberdar insanların yaşayacağı lise hoşlantısı, ki muhtemelen üstteki senaryomdan çok daha güzel olur, bir gün biteceğini bilirsin, belki de inanmak istemezsin ama götürebildiğin kadar götürürsün. ilklerini yaşarsın, kelebekler uçuşur, daha masumsundur bu nedenle her şey ileride yaşayacaklarına nazaran çok çok daha tatlıdır. o güzel anılar hep akılda kalır, en azından öyle gözlemledim ben.
bir de ilişkilerini gerçekten inandıkları gibi sürdürebilen, yıllarca beraber kalan, evli mutlu çocuklu moduna girebilen lise aşıkları var ki takdire şayan. onlara da helal olsun demekten başka bir şey diyemiyorum açıkçası.
her halükarda güzel bir tecrübe olacağına inanıyorum lise hoşlantılarının, sevmek kadar masum ne var ki zaten, doğru kişi bulunduğu sürece nesi kötü olabilir ki?

hemen hemen her insanın belli dönemlerden geçtiği durum , bu ara bende böyle dönemden geçiyorum o kadar.

sahile gitmek ve özgürce, istediğim kadar orada denizi koklayıp izlemek.

radikal feminist yazar valerie solanas'ın yazdığı, özgün adı "scum (society for cutting-up men) manifest" olan çılgın kitap. kitabın arkasında da yazdığı gibi sadece politik bir metin olarak bakmamak, bir sanat eseri, o yılların amerikan toplumunun ve kültürünün eleştirisi olarak okumak gerekir. ayrıca türkçeye çeviren ayşe düzkan'a da hakkını vermek lazımdır. türkçe baskıdaki solanas'ın hayatını anlatan kısım sayesinde manifesto daha anlaşılır bir hale gelmiştir.

mesai sonrası yorgunluğumu ne yapsam da atsam dediğim anda kendimi burda buluyorum. işte ankara'nın en sevdiğim yanlarından biri. bu aralar dondurmalı irmik helvasına da fena sardım. şimdi de irish coffee deniyorum, hoşuma gitti gibi oldu. kendime küçük mutluluklar..

ben de buradayım dedim dedim noldu şimdi?
evet sevgili yazarlar çaylak kardeşler, evet sen sen burası nere diyen yeni gelen kardeşim!
4 ay kadar önce entel paratoneri olarak kurduğumuz bu grubumuzdan çoğunuzun haberi hala yok! evet şok olma seslerini duyar gibiyim!
karantina canınıza tak etmedi mi?
tam uber mikemmel kapanmada darlanmıyon mu?
sevgilinle kavga ettin engeli mi yedin?
internete sörf yapmaktan dopaminlerin deforme mi oldu?
çaresiz değilsin, çare kafa sözlük okuma ve edebiyat kulübü! son güncelleme ile filmleri de ekledik. nezih saygılı hedefine yönelik bir grup, en az club house kadar vip bir ortam! (bkz: sısısısı)
ortak seçtiğimiz kitapları okuyup filmleri izleyip brain focuslarımızı çarpıştırdığımız bu telegram grubuna iştahı olan herkesi bekliyoruz. iletişim bir turuncu uzağınızda.
not: aile salonumuz vardır.

dakikalar içerisinde onlarca şarkı entrysi giren yazar. sayesinde yeni şarkılar keşfettim özellikle şu zhu - faded bi harika.

yaptıkları müzik genre'ını glam rock olarak tanıtan 80'lerin efsanevi rock grubudur. kostümleri, yüz makyajlarıyla unutulmaz yere sahiptirler.

en beğenilmiş şarkısı i was made for lovin' you'dur.

çocuk ağlarken yalnız bırakmayın, kucağınıza alın, o güveni ve ilgiyi hissetsin. bence şarkıyı telefondan açmak yerine başka bir yerden açın ki bu telefon olayını biraz unutsun, telefonu da öyle tabii. çocuğunuzu ödüllendirmek istediğinizde de bu telefonla ya da herhangi bir eşyayla değil de daha manevi olsun; kucaklamak, dışarı çıkartmak ya da onunla oynamak gibi.

hiç çocuk yetiştirmedim fakat bu dönem en ilgili olduğum yaşam boyu gelişim dersinde birçok şey öğrendim. işe yarayacağına eminim, kolay gelsin.

lise sonda ingilizce hocamız, sınavda birinci olana ödül var dediğinde birinci olup kasedini aldırdığım, ellerim bomboş şarkısını söyleyen, hala zevkle dinlediğim sanatçı.

alakası bile yok hatta tam tersi. özellikle yeni nesilde deist/ateist çok fazla. misal benim çevremde müslüman olan 1-2 arkadaşım var sadece.

adım atmanın 50 liraya denk geldiği ülkede tarçınlı havuçlu kekin dilimine 15 lira vermek başı çeker.

“inanma istersen yıldızların yandığına
güneşin döndüğüne inanma
doğrunun ta kendisini yalan bil
ama seni sevdiğime inan” hamlet
çok basit ama bir o kadar da naif

yargı yolunu kapatıp sadece bir kişinin ağzından çıkacak söz ile o kişiye yargı dağıtabilme hakkı tanımış yeni yasamızdır. hayırlı olsundur. zaten bu beklenirdi, ne diyeyim ki?

oturdum düşündüm aklıma sevdiğim yazarlardan birçok söz geldi. ben de buraya bazılarını bırakmak istedim.

"sen bu karanlık ömrümün içine bir sevinç ışığı gibi, kurumaya yüz tutan ekinlere can veren bir nisan yağmuru gibi birdenbire geldin."*

"öylesine güzel
seviyorum ki seni,
öylesine saf.
öylesine temiz.
öylesine derin,
ve 'öylesine' değil!.."*

"küçük bir çocuğun yokuş aşağı koşması gibi seni düşünmek... biraz heyecan, biraz da düşecekmiş korkusu..."*

"ayağını bastın odama
kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi."*

"rüzgar yine kokunu getirdi. anlayacağın yine canım burnumda."*

"gel beraber alalım
nefesimizi sevdiğim.
sensiz boğazımdan geçmiyor."*

"hep seni düşünmek için kimsenin yüzüne bakmadım."*

"sen oradan bir söz söylersin, ben burada bir şiir yazarım."*

ben en güzeli hangisi seçemedim. siz seçebildiniz mi?

tüm gün bilgisayar başında oturup vize, final ödevi yapmaktan, sadece slayt okuyup geçen hocanın online sınavda patır patır beni tokatlamasından, gece 3’e kadar ders tekrarı izlemekten cidden sıkıldım.
etek giyip otobüse bindiğimde 60 yaşındaki adamın dik dik bana bakmasından, elinin hamuruyla karışma bu işe diyenlerden, ne işin var bu saate dışarıda yürünür mü diyen komşularımdan, üstümde hiçbir emeği olmamasına rağmen yaranmak zorunda bırakıldığım akrabalarımdan, siyasal görüşümü belirtince sen ne anlarsın denilmesinden ben artık çok sıkıldım.
daha gençsin elbet gezersin diyip iş bulamıyorum diyince sen beğenmiyorsundur diyen teyzelerden, çok yakın arkadaşım kürt kökenli olduğu için uzak durmamı söyleyen amcalardan, maddi sıkıntı çekmekten, istediğim kitabı alamamaktan, tartışmaya kapalı olan ve kendini süper zeka sanan yaşıtlarımdan gerçekten çok sıkıldım. sorun bende mi bilmiyorum ama sağa sola saldırmama çok ufak bir ramak kaldı.

ilkokul 3. sınıftaydım. arkadaşlarımla pet şişeden veya kola kutusundan yaptığımız toplar ile futbol oynuyorduk.


tanım: 10 yıl önce bu zamanlar yaptığımız şeyleri paylaştığımız başlıktır.

pixies'in surfer rosa albümünden bir şarkı, bu şarkı aynı zamanda fight club'ın film müziğidir.