birinin önceliği olmaktan, daha güzel bir mevki bilmiyorum.

cemal süreya

durun durun dağıttığım gibi toplamasını da bilirim!
geçenlerde çocuklarla aramızda geçen zenginlik temalı bir konuşmayı paylaşmak istiyorum sizinle.
çocuklara "sizce zengin olmak ne demektir? ne olursa zengin olur insan?" şeklinde bir soru sordum. soruyu sorduğum esnada cevapları not aldığım için gelen cevaplara asla müdahale etmeden aşağıya yazıyorum;
öğrencim: "zengin olursak, hizmetçiler yatağımıza kahvaltımızı getirir öğretmenim."
ben: "hımm, peki sen bunu nereden biliyorsun kuzum?"
öğrencim: "çünkü televizyonda zenginlerin dizilerini videolarını izliyorum, ayağımıza terliklerimizi de getirirlerdi zengin olsak."
ben: "evet, anlıyorum. peki başka fikri olan var mı?"
başka bir öğrencim: "zengin olsak hiçbir şeycik olmaz öğretmenim."
ben: "neden peki? değişmez mi hiçbir şey?"
öğrencim: "yooo değişmez öğretmenim, bizim gönlümüz zengin." (size yemin ederim bu cümleyi kuran 5 yaşında bir çocuk, ay ben şok)
ben: "yaaaa, ne kadar tatlı bir cevap. bu çok güzel bir fikir kuzum. başka fikri olan var mı?"
başka bir öğrencim: "öğretmenim zengin olsak, fakirlere para verirdik, onlar da zengin olurdu."
yukarıda benim gönlüm zengin diyen öğrencimin bu çocuğa verdiği cevap: "evet, mesela biz fakiriz. bize verebilirsiniz."*

evet gördüğünüz gibi 5 yaşındaki çocukların bile zenginliğe dair dişe dokunur fikirleri var. peki benim için zenginlik gösteren hareket ne?
bence buz parmak yemek yerine magnum yemek zenginlik belirtisi. evet biliyorum, haklısınız. ben de seviyorum vizyonumu.*

uyandım.

kaçak diyor ebru gündeş kafamın içinde, dur gözünü seveyim bağırma, dur!

annem de bağırdı gece, rüya idi, yani sanırım rüyaydı, umarım rüyaydı. kim olduğum konusunda kesin ve yıkılmaz bilgilere sahip ilk kadındı hayatımda annem ve hiçbir bok bilmiyordu benim hakkımda.
o bile böyleyse, siz kimsiniz?
bana nasıl bu kadar yük taşıtıyorsunuz?
siz kimsiniz?
doğduğum andan beri beni benden iyi bilen sizler kimsiniz?
kendimi seve seve ellerine bıraktığım, aynı ellerle beni boğan siz kimsiniz?
niye her sabah sizin ağırlığınızla uyanıyorum ben?
dün - kayıtlara geçilsin lütfen - 25 haziran 2021 cuma günü, buradaki en huzurlu günümdü!
ve bunun tek sebebi de beynimi oyan kimsemin olmamasıydı.
ilk defa lan, ilk defa?
ilk defa bu kadar hafiftim burada.
sevginize sokayım, sevgi değil bu.
lütfen beni rahat bırakın artık, salın benim iplerimi.
lütfen.

açlık kitabının yazarıdır. küçüklüğünden beri okumayı ve yazılar yazmayı çok seven, sürekli bir şeyler ortaya çıkarmak için çabalayan ve bunu da açlık ve yoklukla başarmaya çalışan bir genci anlatıyor. ödünç bir battaniye ile yaşamını idame ettirmesi kazandığını da yazılar yazmak için harcaması, bunca yokluğa rağmen gururlu bir yardımsever olması hayranlık uyandırıyor. bana bir bakıma bu okuma yazma aşkı (bkz: martin eden)karaktareni anımsatıyor.

hayatımda pek özel bir yeri olan eylem.

çay demlemek öncelikle güzel şeylerin başlangıcıdır. çayla yapılacak içten bir sohbetin, eve gelen misafirin beraberinde getirdiği keyfin, hayvan gibi yemeğe abanıp yayıla yayıla sindirme sürecinin, soğuk havayı bünyeye yiyip yiyip birazdan içime yayılacak sıcaklığın, yanına ne koysak şimdi telaşının, sabahları habercisi olduğu güzel bir kahvaltının, beyni yumuşatacak tek dal sigaranın, hizmet etme-hizmet edilme savaşının yaşanmadığı durumların, en çok da iki kişi için kaçınılmaz olarak sohbetin başlangıcıdır çay demlemek...

ne bir bardak "kola koy" gibi hazırcı ve geçiştiricidir, ne de bir bardak su gibi o anlık ve ferahlatıcı... o nedenle genelde çayı sevdiğim bir dostum varken demlerim ya da gerçekten bir şeyler paylaşacağım insanlar olduğu zaman. yoksa hiç olayı dolandırmadan bir tane sallama çayla geçiştiririm ortamı…

tarihin gelmiş geçmiş en kötü filmleri arasında yerini alabilir. o kadar kötü bir filmdir ki, üzerinden 10 sene geçtiği için bildiğin çöp tenekesi hale gelen film. filmdeki temel mantık hatası, aslında filmde mantık ile ilgili en ufak bir bölüm bile yok, bu filmi sevenler neresini sevdi?

filmde yer alan hasan kaçan'a dolaylı yoldan verdirdiğin (darbe) mesajı seni silmemize yol açtı. darbeler kimseyi geriye götürmez, bundan sıkıntı çeken hasan kaçan gibiler değil, bildiğin bu ülkenin yurtsever gençleridir. hasan kaçan yurtsever değildir, bildiğin tersidir. ayrıca bütün film boyunca medeniyet vurgusu yapmışsın, orada yapmak istediğin saçmalığın adı uygarlıktır, medeniyet bir yaşam biçimidir aslında. senin anladığın gibi sakal traşı olmak gibi 'gerginlikleri' içerir. bir de üzeri kapalı evrim tartışması yapmaya çalışmışsın ama hasan kaçan'ın ve özkan uğurlu'nun ne işi var. film bilimsel bir bakış aslında (yapmak istediğin) ama yöntemi (methodu) bilimsel değil. bunu da diğer postlarımda yazdım. tarihe dışarıdan böyle müdahale edip değil ilerletmek, yerinden oynatamazsın bile. tarihin kendi dinamikleri değil , doğal bir gelişimi vardır. söz konusu ateşin icat edilmesinin mümkün olmadığı bir döneme gelmişsen karşılaşacağın tek şey kafana büyücü baltası yemektir. sevgiler.

yıllar önce ülkemizde hayat kadınına tecavüz eden kimse için üçte iki oranında indirim öngören bir yasa vardı. (bkz: tck 438) bu maddenin kaldırılması için epey eylemler yapılmıştı.

başrollerinde gülşen bubikoğlu ve berhan şimşek olan 1990 yapımı madde 438 isimli film bu konuyu işlemektedir.


not: müge anlı'yı dinlemedim. sözleri çarpıtılmış olabilir. kendisinden bağımsız olarak söylemeliyim ki hukuka ve insanlığa aykırı, hastalıklı bir düşünce yapısıdır.

hayır demeyi ne zaman öğreneceksin?

orijinalinde bir (bkz: jimmie davis) şarkısıdır. aynı zamanda johnny cash tarafından güzel bir şekilde coverlanmıştır.
şarkının melodisi her ne kadar mutlu gibi anlaşılsa da sözlerinin oldukça derin ve depresif olduğunu söylemek hiç zor değil.
link de bırakayım şuraya.

sürekli kırılan ve arandığında bulunması (bkz: kutsal kase) den daha zor olan uçtur. 1999 kişilik okulda ortalama 3 yada 5 kişi kullanıyordur. genelde bu ucu kullananlar egoist ve (bkz: narsist) dir.

cindir denebilir.
mesela siz nasıl çay kahve içiyorsunuz?
yemekten sonra hiç mi canınız birşeyler çekmiyor?
peki ya birşeyi beklerken sıkılıp da mı yakmıyorsunuz?
düşündürücüdür.

gerçekten anlamak isteyerek ve tüm algıları açık bir şekilde, dikkatle dinlemek anlamında kullanılan bir deyim.

sözlük yazarlarında mevcudiyeti olan cevherleri gün yüzüne çıkarmaya ve sözlüğü daha işlevli hale getirmeye teşvik eden, çok yerinde bulduğum etkinliktir.

sözlük yazarlarını ve moderatörleri, kategorilendirme makamında muhattap olmamasını sağlayacak bir güncelleme de gelse çok güzel olurdu. çok bir şey istemiyoruz yahu, gündem haricinde kalan diğer kategorilerin yetkisi yazarlara verilsin. yoldaş duy sesimizi, öptüm cınım.

sadece ölen şahıslara üzülüyorum, allah rahmet eylesin.
diğeri ? yok! yok! o çıkar çatışması idi darbe en son 1980 yılında olmuştu.

“saçmalamayın a dostlar hepimizle nasıl baş etsinler tek tek hoşgeldini nasıl yetiştirsinler” diye teselli ediyorum kendimi amma ve lakin ki küsmeye meyilliyim.

edit: 2 msj geldi sağolsunlar teşekkür ediyorum ve küsmediğimi belirtmek istiyorum peace out.

hiç içki içmedim, denemeden bilemem.

seni şu an en çok ne mutlu eder?

zoru başarmaktır.

at hırsızı çıkmanızın garanti olduğu foto.

hayatımın geri kalanını yaşamak istediğim, çoluğa çocuğa karışmayı arzuladığım güzel insanların yaşadığı uzak çok uzak, seküler, çoğulcu ve gerçekten de demokratik bir ülke. camiiye yapılan terör saldırısı sonrasında meclislerinde kur'an tilaveti yapılmıştı, ülkede çapında mevlüt okutmuşlardı; varın siz düşünün çoğulculuğunu. bizim ülkemizde de sinagoga saldırı düzenleniyor, onlarca türk vatandaşı musevi hayatını kaybediyor; milletçe ''oh olsun!'' demediğimiz kalıyor.

coğrafi olarak dünyanın izole bir köşesinde bulunan bir ada ülkesi oldukları için de ülkeyi dış dünyaya tümden kapatarak covid-19 ile mücadeleye beş sıfır önde başlamışlardı.

ağrıdan bayılıp, merdivenlerden yuvarlanmıştım. resmen kâbustu.