acaba sadece bana mı oluyor diye düşünülen şeyler

aslında gerçekte özürlüyüm de çevremdeki herkes ben üzülmeyeyim diye benim durumumu anlamış yardımcı olmak isteyen kişiler, ben de sözde bir hayat yaşıyorum.

anormal insanları kendine çekmek. yani şu son günlerde ciddi ciddi düşünüyorum. bence hiç normal insanlarla bir arada değilim.

deja vu.

bi kaza geçirsem.. yoğun bakıma girsem ama ölmesem.. canım da hiç acımasa.. kimler ziyaretime gelir? bir nevi kim beni seviyor kontrolü.

kalabalık ortamda düşüncelere dalmışken bir anda “ya ne düşündüğümü duyuyorlarsa” diye gelen his.

kendi kendime düşündüğüm şeylerin hacmi ve hiç azalmayacak oluşu ile meşgul iken hoşuma giden bir şeyle karşılaşınca adeta ıslanmış bir pamuk şeker gibi küçülebiliyor çoğu zaman

öğrenciyken derste hoca bir şey anlattığı esnada birden bağırarak küfür edeceğimi düşünüp kendimi kontrol etmeye çalışmak.

sevişememek.*

(bkz: herkes sevişiyor da bir ben sevişemiyorum hissi)

uykum çok ancak kendisini sindiriyor ve yok oluyor. bu sadece bana mı oluyor?

herkesin her rezil halimi hatırladığını düşünmek
dur ya gerçekten hatırlıyor benimkiler
ben rezil olduğumdan belki
o zaman şey diyelim
herkesin rezil hallerimi hatırlaması

bu zamana,olaylara,insanlara,düzene, fikirlere ait değilmişim gibi ben bu zamanda son nefesimi vermem gerekiyordu.

(bkz: gece uyanık kalmak zorunda olmak)

kendini zamanın dışında hissetmek. hiç bir yere ait olamama hissi.

tam derin uykuya geçecekken, beynim bir anda uyanıyor, sanki 1 saat uyumuşum gibi.

duygulardan emin olamama. sevgiden, nefretten, sinirden, mutluluktan hiç birinden emin olamıyorum kesin seviyorum veya kesin nefret ediyorum asla diyemiyorum.

kaldırımda yürürken son anda fark edip çekilemesem arkamdan gelen kocaman bir kamyonun bana çarpacak olması, bisikletle yolun kaldırıma en yakın kenarında beklerken belediye başkanının önüne bakmadığı için volvo s60'la bana çarpması, sağ şeritte yani olması gereken yerde araba kullanırken sollama yapan volvo s60'lı birinin kendi şeridimde bana çarpıp %100 haklı çıkması diyeceğim başlıktır. haklı olmama rağmen azar işitmem, hakkımı savununca da bu sefer insanlardan kendinden yaşça çok büyük insanlara çemkiren biri olarak terbiyesiz damgası yemem falan normal değil. gerçekten merak ediyorum böyle olaylar yalnız benim mi başıma geliyor, böyle insanlara yalnızca ben mi denk geliyorum?

dipnot: araç modelini vurguladım çünkü iki kazada da aynı modele denk gelip o modelden nefret ettim.

bütün gün bir sürü dangalağa denk geliyorum.bu kadar çok m.la sadece bn mi denk geliyorum neden böyle oluyor hala anlayabilmis değilim.adam bim'e otobüs sormak icin giriyor , bir digeri pazar yerine kamyonla girmeye calisiyor.tuvalete para vermemek icin yalan söylüyor (temiz mi die bakmaya girdim s.cmadim para vermem diyeni gördüm) . kasaptan sucuk aliyor yarisini yiyip begenmedim deyip iade etmeye calisiyor. a101den aski aliyor ama 10 liralik askiya dilsiz usak olarak kullanip kiriyor sonra iadeye geliyor.bimden aldiği tuvalet kagidini migrosa iade etmek icin kavga eden adam gördüm.neymis 3 katli olacakmis yanlislikla 2 katli almis.

herkes birbirini düdüklemeye calisan sark kurnazi.

sanırım herkes hayatının bir yerinde ve anında farketmiş ya da yaşamıştır bunu. belki tanıdık, belki de ilk kez biraraya gelinmiş bir kaç kişili bir ortamdır, sıradan akışı sürmektedir hayatın.. ki şunu hissedersiniz: sanki o andan önceki zamanlarda orada değildiniz de, o an adeta konuverdiniz oraya ve siz orada yokmuşçasına akıyor zaman ve şimdi orda bulunanlardan biri tamı tamına şunu diyecek ve o bitirmek üzereyken daha, işte şu tamı tamına bunu diyecek, işte şu şimdi dokunacak ve düzeltecek gözlüğünü hemde şu parmağıyla, şu kalkacak şimdi açık pencereden dışarı bakarak derin biçimde soluyacak havayı. dışarda bir sokak satıcısı geçecek arabası ve anlaşılmaz gürültülü anonsu giderek uzaklaşacak, yanıbaşınızda oturan ve hayatınızda ilk kez gördüğünüz biri izin nezaketiyle gülümseyerek bir sigara alacak paketinizden... (her şeyi ama her şeyi biliyorsunuz.! hemde gerçekleşmeye başlamadan bir iki saniye önceki zamanda..) sanki böyle akıyor zaman.. ve sanki siz bir uykudan uyanır gibi de bitiyor.. bittiğini farkediyorsunuz. ne kadar sürmüştü bu olağandışılık, beş on saniye mi daha mı uzun. hayatınızda ilk kez bulunduğunuza, tanıştığınıza emin olduğunuz bu ortam kişiler ve olacakları nasıl bilebiliyor oluşunuzun tedirgin suskunluğu ürpertir sizi..zihinsel bir algı gecikmesi mi, beyninizin, bilincinizin bir senkronizasyon sorunu mu. ne.. şaşırtır düşündürür sizi..
bunu sadece ben yaşamış olamam değil mi..

uzun süre mutlu olunca istemsizce "kesin kötü bir şey olacak" diye düşünmek.

içimden şarkı söylerken yanımdakinin o şarkıyı birden sesli söylemeye başlaması.

çok düşündüğüm biriyle olmadık yerlerde karşılaşmam, bazen aklımdan geçen birinin aniden araması.

uykuyla uyanıklık arası anlarda bazen vücudumun yatağın kenarından yere su gibi aktığını hissetmem.

başka bir insanın bedeninde olsan nasıl olurdum diye çok merak ediyorum. böyle arada bana musallat oluyor bu düşünce düşünmeden duramıyorum.