221.
grisine aldanmayın, bu şehrin grisi bile birçok kentin yeşiline bedeldir. ulus'a düşer yolunuz bir iş için, memleketin kurtuluşuna kuruluşuna birinci elden tekrar şahit olursunuz, duygulanır zorlukları hatırlarsınız binersiniz metroya oradan ankaray'a tandoğan'da inersiniz(yeni adı anadolu) aşarsınız tepeyi kurucumuz oradadır yatar ebedi uykusunda, uykusunda bile ilham verir. griye aldanmayın bu şehirde, umutsuzluğu kırmak için ilham veren dağ gibi bir adam yatar bu topraklarda tam tepede ankara'nın kalbinde...
devamını gör...
222.
hazır konusu açılmışken güzel bir şarkı.
perdenin ardındakiler-ankara'yle bozuşuruz
perdenin ardındakiler-ankara'yle bozuşuruz
devamını gör...
223.
yarın benim için zindan olacak gibi duran şehir.
ikinci kez geldim buraya bir kere güldürmedi yüzümü.
bir buçuk günü var güldürürse hemen koşup editleyip özür dileyeceğim ama yok yapmaz.
ikinci kez geldim buraya bir kere güldürmedi yüzümü.
bir buçuk günü var güldürürse hemen koşup editleyip özür dileyeceğim ama yok yapmaz.
devamını gör...
224.
eve dönmek için arkadaşımla sağanak yağmur altında saatlerce köpek gibi ıslanarak çalıştığımı hatırladığım şehir.
devamını gör...
225.
anıları kara şehir ankara....
devamını gör...
226.
insanın, celladına aşık olması gibi bir şey.
devamını gör...
227.
19 yılımı verdiğim şehir. güzeldin ankara.
devamını gör...
228.
ankara'da doğmama rağmen içimin bir türlü ısınmadığı şehir
devamını gör...
229.
gözlerimi ilk kez açtığım ancak bana öyle geliyor ki, son kez kapatamayacağım şehirdir. şair der ya “hiç şikayet etmezler, doğdukları yerde ölenler.”
doğduk ama doyamamış olacağız ki, göçtük. göçmen kuşlar gibi. uzun bir süre ankara ile arama bir “es” girmişti. ancak bu dönemi kayıp olarak görmem. benim için kişiliğimin oluşmasında, dünyayı tanımamda büyük bir kazançtır.
döndüm. ankara ne de büyümüştü! ancak sonradan fark ettim ki, şehir büyüdükçe, insanları küçülmüş. ve artık öyle bir noktaya gelindi ki, nefes alınamaz oldu. ben bu duyguyu iyi bilirim. ama bu sefer farklıydı. sanki ankara beni değil, ben onu boğuyor gibiyim. iki elimle yapışmışım boğazına hiç bırakmıyorum. sanki bana yapılanların intikamını alırcasına. oysa yoktu şehrin bir suçu. talihsizlik, siz fizan’da bile olsanız gelir bulur.
ve sonunda anladım ki, ben gidersem ankara yeniden nefes almaya başlar.
uzun düşünceler, planlar, karar alma, gerekli görüşmeleri yapma... umarım uzun sürmez. çoğu bitti azı kaldı. ve size kısa bir süre sonra yazılarımı, martı sesleriyle açık bir denize bakarken yazarım.
doğduk ama doyamamış olacağız ki, göçtük. göçmen kuşlar gibi. uzun bir süre ankara ile arama bir “es” girmişti. ancak bu dönemi kayıp olarak görmem. benim için kişiliğimin oluşmasında, dünyayı tanımamda büyük bir kazançtır.
döndüm. ankara ne de büyümüştü! ancak sonradan fark ettim ki, şehir büyüdükçe, insanları küçülmüş. ve artık öyle bir noktaya gelindi ki, nefes alınamaz oldu. ben bu duyguyu iyi bilirim. ama bu sefer farklıydı. sanki ankara beni değil, ben onu boğuyor gibiyim. iki elimle yapışmışım boğazına hiç bırakmıyorum. sanki bana yapılanların intikamını alırcasına. oysa yoktu şehrin bir suçu. talihsizlik, siz fizan’da bile olsanız gelir bulur.
ve sonunda anladım ki, ben gidersem ankara yeniden nefes almaya başlar.
uzun düşünceler, planlar, karar alma, gerekli görüşmeleri yapma... umarım uzun sürmez. çoğu bitti azı kaldı. ve size kısa bir süre sonra yazılarımı, martı sesleriyle açık bir denize bakarken yazarım.
devamını gör...
230.
ankara, orda büyümeyen için gri bir şehirden ibarettir.. denizi olan bir şehirde yaşayan insanlar asla sevmezler ankara'yı.. ama orada doğup büyüyen için bir sevdadır.. deniz kenarında yaşasa bile bu gri şehir benliğindedir.. aklına geldikçe burnunun direği sızlar.. belki çocukluktur belki anlardır.. farklı bişey vardır bu kentte...
devamını gör...
232.
başlarda hiç sevemediğim, şimdilerde ise çok sevdiğim hatta kendisinden ayrılınca özlediğim şehir. insan her şeyi sevebiliyormuş.
devamını gör...
233.
ankaralı değilim ancak, beni kendine aşık eden şehirdir. her yeri betondur ancak bir çok güzelliği de içinde barındırır. yakında daha sık görüşmek dileğiyle ankara...
devamını gör...
234.
adını her gördüğümde kalbimin sıkışmasına neden olan başkent.*
devamını gör...
235.
sevmeyenin ılık olduğunu düşündüğüm şehir. gerisini sevmeyen düşünsün.
devamını gör...
236.
çocuk gözlerimle gördüğüm ilk şehir.
literatürde ankara'nın karşılığı gri şehirdir. ister kış ayında gidin, ister yaz ayında; aklınızda kalan tek görüntü gri bulutlar olur. üstelik bonusudur ki o grilik insanın içini ürpertmez. nefret edeni de vardır fakat bir girdiniz mi, daha çıkamazsınız.
şahsen bana öyle oldu. 2 bilemediniz 3 yıldır falan görmüyorum; resmen hasretiyle yanıp tutuşmaktayım. üniversite ve ilerisi için tek hayalimdir kendisi.
bana doğduğum şehir bile bu denli tesir edemedi. dikmen'i özlüyorum, başı boş gezen sokak köpeklerini. ankara'nın sokak köpeği bile ruhsuz olur. bilgece tavırla havlar ve yürürler. asildirler. herhalde yaşadıkları yere uyum sağlıyorlar, yoksa nereden gelsin bu asillik?
velhasıl aşığım ankara'ya. kalbimdeki dört odacığın birinde dolu dolu ankara var.
not: entrynin bazı kısımlarında mübalağa yapılmıştır. diğerleri gerçekten hayattan alıntıdır.
literatürde ankara'nın karşılığı gri şehirdir. ister kış ayında gidin, ister yaz ayında; aklınızda kalan tek görüntü gri bulutlar olur. üstelik bonusudur ki o grilik insanın içini ürpertmez. nefret edeni de vardır fakat bir girdiniz mi, daha çıkamazsınız.
şahsen bana öyle oldu. 2 bilemediniz 3 yıldır falan görmüyorum; resmen hasretiyle yanıp tutuşmaktayım. üniversite ve ilerisi için tek hayalimdir kendisi.
bana doğduğum şehir bile bu denli tesir edemedi. dikmen'i özlüyorum, başı boş gezen sokak köpeklerini. ankara'nın sokak köpeği bile ruhsuz olur. bilgece tavırla havlar ve yürürler. asildirler. herhalde yaşadıkları yere uyum sağlıyorlar, yoksa nereden gelsin bu asillik?
velhasıl aşığım ankara'ya. kalbimdeki dört odacığın birinde dolu dolu ankara var.
not: entrynin bazı kısımlarında mübalağa yapılmıştır. diğerleri gerçekten hayattan alıntıdır.
devamını gör...
237.
uzaktan eğitimi saymazsak hâlen okumakta olduğum ayazıyla meşhur olan bir şehir. evet gri kent ve soğuğu da "acaba burnum/kulağım düştü mü?" diye zaman zaman sorgulatacak cinsten ama bir başkadır ankara benim gözümde. okuldan önce bir-iki kez gitmiştim, sevmiştim de. okurkense daha bir ayrı güzelliği var. artık şehri benimsiyorsunuz, ikinci memleketinizmiş gibi gelebiliyor mesela. kendinizi geliştirmek istiyorsanız da fırsatlar açısından çok iyi bir şehir olduğu kanaatindeyim. yaşadığım ilçeye ankara'yı bilen çoğu tanıdığım mahrumiyet bölgesi deyip orayı sevmiyor ama ben çok seviyorum, kızılay ve diğer büyük yerlere uzak olmasını değil tabii ki. sessiz sakin ve kendinizi dinlemek için bolca fırsat bulabileceğiniz güzel bir ilçedir kendisi. yakındığım yanları da var tabii ki. mesela birbiriyle yarış hâlinde olan ego şoförleri ve deniz kokusuyla büyüyen benim için denizi olmaması. bir de başkentte neden tramvay yok diye düşünüyorum bazen. ankaray yerin altından gittiği için korkmama sebep oluyor ve bundan ötürü isterdim tramvay olmasını..
devamını gör...
238.
mustafa kemal atatürk, anıtkabir, odtü ve nice köklü üniversitelerin yeri, ülkemizin başkenti.
mansur yavaş (mansur 'cuğum diyorum) güzel bir detay.(ankaralı değilim o halde gülüşüyle, hareketiyle güven veriyor, cb olsun lütfen, bu ülkenin ona ihtiyacı var)
mansur yavaş (mansur 'cuğum diyorum) güzel bir detay.(ankaralı değilim o halde gülüşüyle, hareketiyle güven veriyor, cb olsun lütfen, bu ülkenin ona ihtiyacı var)
devamını gör...
239.
okumak isteyip de ailemin izin vermedigi sehir diyebilirim ne yazik ki yasadigim sehir dısında baska bir yere izin vermediler. aklım hep ankara'da olacak. yüksek lisansımı belki orada yaparım kim bilir
devamını gör...
240.
beş yıldır yaşadığım şehir.
deniz seven bir insan için, iyi yaşamışım diyorum.
ankara, seni bırakıp üç vakte kadar istanbul'a gidesim var. denizsizlik zor gülüm.
deniz seven bir insan için, iyi yaşamışım diyorum.
ankara, seni bırakıp üç vakte kadar istanbul'a gidesim var. denizsizlik zor gülüm.
devamını gör...