apartmanda hissedilen yemek kokusu

ne hikmetse hep tavuk sulu çorba kokusudur...

uzun ve yorucu bir günün ardından işten eve dönülmektedir. mahalleye varıldığında otobüsten inip yavaş adımlarla sokağın köşesinden eve biraz daha yaklaşırsınız. içinizden, ohh şimdi ayaklarımı uzatıp bir güzel yatar dinlenirim diye geçirirsiniz. apartman kapısı yavaşça açılır, ama o da ne? ayşe teyzenin yaptığı bol soğanlı yemeğin kokusu burun deliklerinizden girerek tüm vucüdunuzu ele geçirir. işte o an, o hayalini kurduğunuz sıcak yuvanızdaki dinlenme fantazisi, yerini yaa bi gidip baştan aşağı yıkanayım da dezenfekte olayım hissine bırakır.
kısaca, komşu terörü de denebilir.

yağda kavrulan soğan ve salça kokusudur zaten türk yemeklerinin oluşumu bu üç maddeden başlar soğan salça ve yağ sabittir diğer giren maddeler değişkendir.

karnın aç bi şekilde eve gelmişsindir. apartman burcu burcu yemek kokuyordur annenin yemek yaptığını düşünerek bi heyecanla kapıyı çalarsın. ama koku komşudan gelmektedir. işte bu bir dramdır arkadaşlar

inşallah bizim evden geliyordur diye dua ettiğim koku.

koklayarak hangi yemeğin yapıldığını tahmin etmeye çalışarak mini bir oyunu yapılabilir. belki akşama yemek fikri çıkar*.

koku iyiyse bizim evden gelsin diye dua ettiğim kokudur

bazen çok aç eğer sizin evden gelmiyorsa imrenirsin bazen de aşırı ağır kokar canın yemek yemek istemez bu gibi durumlar kişiye de bağlıdır. bazen o kadar ağir yağ kullanıyorlar ki yemek yemek istemiyorum. fakat yeri geliyor kızaran patates dolma yemeği kokusu mangal kokusu aşırı etkiliyor.

bazen çok güzel kokuyor. bazen ise dayanamıyorum kokuya.

her şekilde rahatsız eder. güzel kokuyorsa canınız çekecektir cama ekmek banan kemal sunal gibi hissedeceksinizdir, kötü kokuyorsa zaten başlı başına işkence.

aile evindeysem kesin bizden geliyordur diye düşünerek hoplaya zıplaya çıkartıyor merdivenleri. ankara'da ise ulan komşuluk ölmüş kimse kimseye bir kap yemek vermiyor diye söylene söylene çıkartıyor merdivenleri.

o pişirilen balık kokusu...

çok açsanız ve hiçbir şey yapacak haliniz yoksa işkence gibidir.

bir komşum var, her gece 12-1 sularında hamur işi yapıyor. pencereyi açayım bana da fırlat diyesim geliyor. sonra canım çekiyor ben de gidip bir şeyler yiyorum. insaf be komşu...

kızartma kokusu geliyorsa canımın çektiğidir.

genelde hiç iç açıcı bulamadığım kokulardır. damak tadımın zaten çok hassas dengelerde olduğunu düşünürsek aslında bu kokuların bana sevimsiz gelmesi çok normal. aşırı yağ eklenmiş hatta yağ içinde gezmeye çıkartılmış yemekleri kokularından tanıyorum. ve hatta gelişigüzel hani tabir-i caizse içine sevgi katılmamış yemekleri bile anlıyorum. -mış gibi duygular olamayacağı gibi -mış gibi yemekler de bir o kadar tatsız tutsuz ve ruhsuz oluyor.
bugüne kadar uzun süreli olarak kokusunu duyduğum ve her defasında "üfff yine mükemmel şeyler pişiriyor" dediğim 1 eve rastladım,penceresinin önünden her ama her geçişte karavana atmadan o kokular sarardı beni... sonra bir baktım kokular gitmiş, nasıl olur falan derken meğerse taşınmışlar, şimdi gittikleri yeni mekanlarında nefis kokuları anlayan kişilerle sevgi katılmış yemeklerin kıymeti bilinerek karşılaşmışlardır belki de..

edit : imla

işten gelip kendi katınıza çıkarken kapılardan gelen o yemek kokuları sizin kapınızın önünde zınk diye kesildiğinde, hissettiğiniz o garip hüzün en kötü yemek kokusundan bile daha kötü oluyor.

kızartma kokusu ise umarım bizim evden geliyordur diyip, sonra saçmalama lan yemeği sen yapıyorsun diye kendime geldiğim kokudur.
yan komşumun yaptığı et yemekleri ise * kedi maması fabrikasının yanından geçiyormuş gibi kokar, yan komşum ise benim yaptığım ramen için aynı şeyi düşünüyor olabilir, olsundur.

eğer yukarı çıkmak için merdivenleri kullanıyorsan her evde ne piştiğini tahmin etmeye çalışıyorsun aile ortamı hissi veriyor

bence en güzeli çocukken dışardan eve gelişlerdeki o koku. lan acaba bizden mi geliyor diye meraklandıran, umutlandıran hoş bir duygu değişim zamanıydı. karar anı gibi kapıda beklerken edilen noooooluuuur olsun/olmasın lar. tatlı heyecanlardı.