ateistlerin ahlakı temellendirememesi

dinci, iyi-kötüden haraç alan mafyadır.

ahlak ve vicdan konusunda iç sesini dinlemeyi beceremeyip de başvurduğu toplumsal ya da metafizik kalıplara uymaya çalışarak ahlaklı ve vicdanlı olduğunu öne süren kişi beyanı.

sen kul hakkı yemeyi, ensest ilişkiyi, çocuk evliliğini vs sadece dinin ya da yasalar öyle emrettiği için kötü görüyorsan ahlak ile uzaktan yakından ilişkin yok demektir zaten.

bu savla ortaya çıkan insanın felsefeye yetmeyen bir beyni vardır. felsefe bilgisi facebook'ta okuduğu 4 postan ibarettir. hadi o kadar da haksızlık etmeyelim 5 olsun. sonra ortaya "şimdiki maymunlar neden insan olmuyor" gibi dahice sorularla çıkarlar.

bu arada bir ateist olarak da çok ahlaklı bir insan olduğum savunusunda değilim. zaten bir kişi ahlakını savunmak zorunda kalıyorsa o bireyin ailesine ve dostlarına allah yardım etsin.
"ahlak" kavramının temeli dinde de değildir. ahlak bir toplumun daha işlevli ve ortak yaşam idealinin sürdürülebilmesi için uydurulmuş ezberler bütünüdür. peygamberler de bol bol bu hususta fikir dayamış ve dayatmışlardır.

tanrı taparların ahlaklarını üzerine temellendirdikleri şey de orta doğu toplumlarının beş bin yıllık, kimi pagan inançları, gelenek ve görenekleri. örneğin kuran'da verilmeye çalışılan ahlak bedevi, çöl halkının gelenek ve görenekleridir. yani tanrı varsa o da bu halkın yaşayışına, geleneklerine, aralarındaki hukuka bakmış ve "hah bu iyiymiş" diye kuran'ı yazdırmış. aynı tanrı (aynı tanrı olduğu iddia ediliyor, ben demiyorum) peygamber hezekiel'e, fethettiği şehirde canlı tavuk bile bırakmamasını emrederken, peygamber muhammed'e kadınları öldürmemelerini, ama cariye olarak koyunlarına alabileceklerini söylüyor. dolayısıyla tanrı bile ahlaki davranış konusunda emin değil ve toplumların ağızlarına bakıyor.
şimdi dindar arkadaşlar, kendi ahlaklarını, tanrının hangi bakışına göre şekillendiriyorlar?

bunun sebebi evrensel bir ahlak anlayışı olmamasıdır. hal böyleyken nasıl temellendireceksin. ahlâk dediğin şey nedir önce buna bakmak gerekir.*

ahlakı kutsal kitaplarla temellendirirsen, tam zıttı bir argümanı yine aynı kutsal kitapla kanıtlayan biri mutlaka çıkar. ateist ya da dindar farketmez. ahlakın temeli vicdandır. küçük kız çocuklarına tecavüzü sünnet diye yutturanlara ve buna inananlara bakınız.

ahlak, giyimle değil davranışla olur.

ahlak için dine ihtiyaç olmadığını bilmelerindendir.

ahlaklı olmak için cehennem gibi bir tehdit ve cennet gibi bir ödüle ihtiyacınız varsa ahlaksizin önde gidenisiniz demektir.

öyle ahlakın ben temelini seveyim diyerek sallamadığım beyan.

aşağıdaki yazı , lenin’in 3 ekim 1920’de genç komünist ligi’nin üçüncü tüm rusya kongresi’nde yaptığı konuşmadan alıntıdır.
komünist ahlakı diye bir şey var mıdır? elbette vardır. genellikle bizim herhangi bir ahlakımız olmadığı iddia ediliyor ve burjuvazi, biz komünistlerin tüm ahlaki değerleri reddettiği suçlamasında bulunuyor. bu, onların kafaları karıştırmak, işçilerin ve köylülerin gözlerini boyamak için kullandıkları yöntemlerden biridir.

hangi bağlamda ahlakı reddederiz?

insanlara burjuvazi tarafından öğretilen ve ahlaki ilkeleri tanrı’nın emirlerinden kaynaklanan bağlamdaki ahlakı. elbette ki tanrı’ya inanmadığımızı söylüyoruz. din adamları, toprak sahipleri ve burjuvazinin hepsinin, sömürücüler olarak kendi çıkarlarını korumak için tanrının adına konuştuklarını iddia ettiklerini çok iyi biliyoruz ya da bu kimselerin, etiklerini, ahlaki emirlerden ve tanrının emirlerinden değil, özünde kutsal emirlerle büyük benzerlik gösteren idealist ya da yarı idealist ifadelerden çıkardıklarını da biliyoruz.

biz, insanüstü ya da sınıf bilinçsiz kavramlardan kaynaklanan tüm ahlaki ilkeleri reddetmekteyiz. biz bunların, toprak sahipleri ve kapitalistlerin yararı adına işçilerin ve köylülerin kandırılması, aldatılması ve akıllarının bulandırılması olduğunu söylüyoruz. ahlaki ilkelerimizin, tamamen proletaryanın sınıf mücadelesi çıkarlarıyla ilişkili olduğunu söylüyoruz. ahlaki ilkelerimizin kaynağı, proletaryanın sınıf mücadelesi gerçekleri ve ihtiyaçlarıdır.

eski toplum, köylülerin ve işçilerin toprak sahipleri ve kapitalistler tarafından baskı altına alınmasına dayalıydı. bu toplumu ortadan kaldırmak zorundaydık. bu toprak sahiplerini ve kapitalistleri alaşağı etmek zorundaydık. ancak bunu yapabilmek için, örgütlenmek gerekliydi. tanrı ise böylesi bir örgütlenmeyi gerçekleştiremezdi.

insanların birçoğu birçok şeyi anlamlandıramadıkları için dinden vazgeçemiyorlar. burada sorun ateistlerde değil aslında ahlakın üzerine din dışında getirilen yorumlara insanoğlunca yeterince düşülememesindendir. insanlar genelde düşünmediklerini için dinlerini getirdikleri yorumlara uyarak yaşıyorlar. insan kendi için doğru olana düşünebilse aslında çoğu uyduğumuz normların ne kadar asılsız olduğunun farkında olacaklar.

biz bunu geri zekalılara çeşitli yazılarımızda anlattık. amacımız da bu geri zekalıların anlamasını beklemek değil sözün uçması ve yazının kalmasıdır. ahlak, din ile bağlantılı bir şey değil, dinin de düzeltmek istediği bir şeydir. malum dersin adının din kültürü-ahlak bilgisi değil din kültürü ve ahlak bilgisi olma sebebi din ve ahlakın ayrı şeyler olmasıdır. yani din eğitimi aldığınızda güzel ahlak hedeflenmez, öyle olsaydı bazı dinlerde cinayet günah iken bazılarında cinayet legal olurdu. hz. ibrahim'in bütün dinlerde olma sebebi her dinin sevdiği peygamber olması değil ahlak anlamında ortak bir derse sahip olmasıdır; kaldı ki hz. ibrahim'in aslında yaşamayan bir insan olması ve inançların birçoğunda olması tanrının varlığının belki değil ama dinlerin yalan olduğunun kanıtlarından yalnızca birisidir. sanıyorum ülkemizde beyinsiz insan sayısı 80 milyonda yaklaşık 60-65milyon olduğu için, her seferinde aynı tartışmaları açıp "ateistlerin ahlaki dayanağı nedir?" sorusu sorulur.

oysa din ve ahlak, birbirinden tamamen ayrı şeylerdir. din, ahlak eğitimi vermeyi arzular, yani başka bir kavrama da dokunmak ister. ve anlattığı şeyler sadece dinde anlatılan şeyler değil, insanoğlunun ortaya çıkması itibariyle dinlerin öncesinde de iyi ve kötü ayrımının yapıldığı şeyler. örtünmek denilen şey dine özgü bir şey midir? hayır. örtünmek ilk yaprağın cinsel organa temsilen koyulması ile başlamıştır yani ibrahimi dinlerin çoğundan binlerce yıl önce. daha da komiği, hatta daha da trajikomiği bu sitedeki islam inancına sahip insanların yüzde 95'inin de bilmediği üzere baş örtüsü sorunudur; islamiyet'te örtünme vardır fakat özellikle baş örtüsü ve baş örtüsünün bağlanma, saçın örtünme şekli üzerine sürekli bir tartışma vardır. tartışmanın adı da "baş örtüsü gerçekten islamiyet'te zorunlu mudur?"

aslında başlığı şöyle düzeltmeli:

"ahlaksızlıklarını nasıl temellendirdikleri..."

bir başka ifadeyle, kendinden menkul hevasından , işkembeden hadsizce ahlak inşa etme - öznel- taslamanlığı

ateizm31'ciler niye ağlıyor anlamıyorum. ya kardeşim delikanlı gibi ben genel kabul göreni benimsiyorum ama temellendiremiyorum de geç, bu "olgunun" aksini ispatlamak için tezler öne süreceğine*, yok teistler böyle yok tarikat... ad hominem yapma p*z****k, adam gibi cevap vereceksen ver. sanki "tarikat" evrensel kabul görmüş tanrının adı da*, ona laf atınca bu "olgu" ortadan kalkıyor. npc misiniz abicim?

"kendine yapılmasını istemediğin bir davranışı başkasına yapma." e tamam, bu söz bile temellendiremeyeceğini kanıtlıyor. insanların kendisine yapılmasından hoşlanıp hoşlanmayacakları şeyler bölgeden bölgeye, bireyden bireye değişir. "kendine yapılmasını istemediğin bir davranışı başkasına yapma" o kadar çekiştirilebilir ki, hatta şu ekstrem örnek bile rahatlıkla verilebilir; bir kişi kendisine tecavüz edilmesinden hoşlanıyor olabilir, ki böyle fetişler olduğu biliniyor. bir ülkede aynı ortamda göz teması kurmak ahlaksızlıktır, başka bir ülkede göz teması kurmazsan saygısızlık olarak alırlar vs. bazı toplumlarda bekar olmak iyidir ve aksi ahlaksızlıktır, bazı toplumlarda ise ne kadar kişiyle yatmışsan o kadar itibar görürsün. doğada ahlak yoktur, kibarlık yoktur, iyilik yada kötülük yoktur; saf çıkar vardır.

dinci de babandır.

#2339172
dinci kof(uduk) ayıların bilmediği şey iyiliğin de kötülüğün de kaynağının doğa olduğudur. dinsel veya ideolojik ‘insani’ ön yargılarımızın aksine, doğada pek çok hayvan doğal seçilimdeki ‘bencil gen’ teorisinin dayattığı menfaatçilikte davranmazlar.

doğada savaş kadar merhamet ve vefa, kötülük kadar iyilik ve yardımlaşma, bencillik kadar özgecilik de vardır. hayvanlar, emek, enerji, zaman kaybı pahasına; dahası bazen kendi yaşamlarını tehlikeye atarak, kendi türlerinden olsun ya da olmasın; başka hayvanlara yardım ederler. üstelik karşılıklı özgecilik beklemeden.

hayvanların felçli-engelli-hasta bireylerine yardım etme eylemi belki grup dayanışması olarak görülebilir. ancak, bir leoparın elinden ceylanı kurtaran babunlar; yaralı bir kuşu gölde boğulmaktan kurtaran ayı (buradaki dinci ayıoğlu ayılardan değil); minik bir kuş yavrusunu göletten çıkaran orangutan; ırmakta sürüklenen bir oğlağı kurtaran domuz; timsahın ağzından zorla impalayı, ya da zebrayı alan su aygırları; yarı ölü arkadaşını kalabalık bir otoyolda sürükleyerek hayatını riske atan köpek; bir yavruyu balçıktan çekip çıkaran filler, bir hayvanat bahçesinde buz gibi havuzun dibinde solunumu duran dalgıcı kurtaran beyaz balinalar ve daha binlercesi neyin göstergesi?

ahlaka gelince; davranışlarında hayvanlardan daha kontrollü olan, görece iradesine sahip ve özsaygısı oluşmuş insan türünün, vicdan, merhamet, karşıdaki bireye saygı, her bireyin karşıdaki kişilerin vücut ve yaşam bütünlüğüne, haklarına saygı çerçevesinde kendi etik değerlerini oluşturması gayet olağan bir durumdur.

insanın en büyük sorumluluğu kendi vicdanınadır. bunun için sizi dikizleyen bir tanrıya, ya da ensestten, pedofiliye, hırsızlıktan kamuyu dolandırmaya kadar, her b.ku yemiş sakallı dümbüklerin sizi yargılamasına gerek yoktur.
dinlerin bütün emirlerini, birbirleriyle ve kendi içlerinde çelişkiler içeren kazuistik kurallarını çöpe atın. etik değerlerin altın kuralı çok basittir:
kendine yapılmasını istemediğin bir davranışı başkasına yapma.

hava cıvanın üstüne temellendirmekten iyidir.

ahlakin temeli sevgidir, sevgi olmalidir.

sevgi dolu bir ateistin ahlaki, ahlakini sirf cehennem korkusu uzerine insa etmis !sozde! inancli bir insanin ahlakindan cok daha ustundur.

inancli olun ya da olmayin sevdiginiz birine ya da bir seye kotuluk yapmazsiniz. bu aile, arkadas, es, toplum, tum insanlar hatta tum canlilar icin gecerli. ahlak ateist olup olmamakla degil, sevgi ile alakalidir. ahlaki cehennem korkusu temelli bir sey zannedenler gercekte neye inandiklarini bir sorgulasalar iyi olur.

ahlak da akıl da insan olmanın temelleri. biz onların esası değiliz onlar bizim esasımız. biz insan olduğumuz için akıllı ve ahlaklı değiliz, akıllı ve ahlaklı olduğumuz için ve o kadar insanız. o nedenle "aslında" her insanın aklı ve ahlakı eşittir, aradaki fark sadece bir olgunlaşma sürecidir, kimisinde daha hızlı, kimisinde daha yavaş gelişir, bazısında hiç gelişmez en çiğ haliyle durur. beni temellendiren aklımın marifetiyle aklımın temelini aramam ne kadar saçmaysa benim iç dünyamın hali olan ahlakımı ahlak hakkındaki görüşlerimde arayıp bulmaya çalışmam da o derece saçmadır.

herkese iyi günler ve daha eşit ve adil bir dünya için fas galibiyeti diliyorum..

mustafa kemal atatürk