baba

babamız bizi sevmedi çirkiniz... baba zula

yaşlı başlı bilge adam kutsal ruh.

merhaba baba, ben bugün yine seni sevmeden uyuyacağım ve bunun için çok üzgünüm. bana iyi gelmiyorsun, gitmen için rüşvet teklif etmeyi düşünüyorum tanrıya, sence kabul eder mi?

ölü olması tahmin edemeyeceğiniz sonuçlar yaratıyor. öleli 25 sene olsa bile.

benim babam kafa dengi bu yaşıma kadar sıkıntı yaşamadım. adamın ham maddesi be.

(ba)^2

kendisiyle aramın, pek iyi olmadığı akrabam.

her evime geldiğinde bu güzelmiş teğmen ver sen bana bunu deyip dünyanın parasını verip aldığım ayakkabılarımdan götüren insan lol.

çoğu kişi için hayatının kahramanı, sığınabileceği tek liman ama benim için kaçmak istediğim bir tuzak.

varlığında sıkça zıtlıklar silsilesiyle bir çatışmanın tarafı olan, yokluğuyla derin bir boşluğa düşüldüğünde varlığının anlamlı olduğunun farkedildiği insan.

yaşadığımız sürece belki onlarca insan ölüyor yakın çevremizde ve hatta bazılarının ölümüne gözlerimizle şahit oluyoruz ama hiçbiri, evimizin içinden olan kayıp kadar etkilemiyor bizi.

hemen kendini “ayrıcalıklı insan” statüsüne ekliyorsun. toplum senden hızlı davranıp yetim etiketini yapıştırıveriyor. anne veya babanın kaybıyla karşılaştığında yaşın ne kadar büyükse o kadar şanslısın, acıyan gözlerin kapsama alanından uzak kaldığın veya maruz kalmadığın için.

artık eksikliğin ne olduğunu bildiğin bir döneme girmiş bulunuyorsun.
(elbette bu dönemi sadece babanın kaybı açmaz, anne ve kardeş de bu döneme kapı açan kayıp olabilir, konu baba olduğu için onun üzerinden ilerliyorum.)
bu dönemin hemen ortalarına geldiğinde ise “kıyas” yapmaya başlıyorsun. bunu aslında kaybı ilk yaşadığında da yapmıştın ama isteyerek olmadığı için farkında olamadın. hatırla; “neden ben, neden benim babam?” sorusunu sormuştun.
senden sonra babasının kaybını yaşayan herkesle bir düello yaşıyorsun. tabi bu düellolarda herzaman kazanmanın imkansız olduğunu sen de biliyorsun ama yine de yapmaktan alıkoyamıyorsun kendini.

- benim babam öldüğünde ben 20 yaşımdaydım. o en azından babasıyla 50 yaşına kadar yaşadı, şanslıymış.


- benim babam öldüğünde ben 20 yaşımdaydım. o babasıyla 7 yaşına kadar yaşayabildi, ben daha şanslıymışım.

çok geçmeden bu yaptığının saçmalık olduğunu düşünmeye başlıyorsun. çünkü artık kabullenme dönemine giriyorsun. yaşamanın sonu olan bir eylem olduğunu, kaybettiklerine yanmak, isyan etmek yerine; yaşamaya devam etmeyi, geçmişle yaşamak yerine geçmişe rağmen yaşamayı öğreniyorsun.

bu serüvenin ne kadar süreceği sana bağlı, ne kadar hızlı öğrenirsen; hayat o kadar yaşanır hale geliyor.

babanız hayatta ise gölgesi yeter düştüğünüz yerden kalmanıza, hala çocuksunuzdur 'bu da gecer' dediği an azalır yaralarımız.ama ne zaman ecel gelir onu kaybedersiniz işte o gün büyümek zorunda kalırsınız. yalnızsınızdır hayatta , tek başına mücadele etmeniz gerekir. yaralarımızı saran kimseniz kalmamıştır.

amcanın 2 katı olan insan kişisi.

iskele ve şam çeşidi bulunan biyolojik bağ, gen havuzu süzgeci. ekseriyetle kadınlar için kalp erkekler için karın ağrısıdır.

uzun bir hikâye. heybetli ve uzun hikâye. gecenin sükunetini bozmama adına kısa keselim.

varlığını yokluğunda en derinden hissettiren aile bireyi.

aklıma istemsizce "buba,babey,baboli,babba,papa,dad,peder" gibi kelimeleri getiren kelimedir.

allah başımdan eksik etmesin. gölgesi yeter.

bazıları için baba diye yazılır yara diye okunur.

bir bireydir. bazılarımız için varlığıyla yokluğu birdir.

koca bir hayalkirikligi yara.

allah rahmet eylesin nur içinde yatsın.