baba

gurban olduğumdur. herkesin babası muhakkak değerlidir, biriciktir ama tarafsız bakınca bile çok kıymetli bir adam. küçükken eski kafalı bulduğum yönleri yüzünden aramızda uçurumlar var zannederdim. büyüdükçe, hayatla ilgili ilkelerini, duruşunu algılamaya çalıştım. son birkaç senedir de tamamen hak vermeye başladım.

bizi büyütürken, yaptığı işle evi geçindirirken, bize daha rahat bir gelecek sağlamak için hafta sonları, iki arkadaşıyla gizlice seyyar tezgah açıyordu. bir gün bile annemin, bir başka insanın bir lirasını istediğini görmedim. zaman içerisinde batsak da çıksak da bize hep dik durmamızı o öğretti. yetmedi yaptığımız işlerde bizi maddi ve manevi olarak her zaman destekledi. çok uzun zamandır babamın maddi desteğine ihtiyacım olmadı ama herhangi bir bayramda yine de bize para yollamaktan mutlu oluyor.*

onun adı, hayata, çevresine bıraktığı sözünün eri, dürüst duruşu sayesinde yaşadığım muhitte insanlar x bey ise senet yapmaya, teminata, sözleşmeye gerek yok diyebiliyor. insanın kızına, evladına bırakabileceği en büyük miras temiz bir ad ve şerefmiş ki sayesinde büyük bir gururla bunu anladım. evlatlarına etiketi değil ruhu, paranın miktarını değil kendi kazandığının önemini yaşayarak gösterdiğin için seninle gurur duyuyorum.

fuat güner'in lakabı. lakabı takan da mazhar alanson.

çocukken ağladığımda hep baba diyerek ağlardım ah ah gerçi hâlâ değişmedi bu hayatımda ne olursa olsun hep babama sığınırım.
bugüne kadar hiçbir isteğimi iki etmemiş bir adam. aldığım tüm radikal kararlarımı bile sorgulamayan her daim hep destek tam destek modunda. bende de aklıma koyduğumu o an yapmazsam ölücem hastalığı var. istediğim şey hemen olmalı. bir keresinde bir akşam yeni cep telefonu istiyorum diye tutturdum mesela; mağazanın kapanmasına 10 dakika kala aldık çıktık. hiç tamam sus yarın alırız bile demedi.
ben burdan taşınıyorum başka şehire gidip dükkan açıcam para lazım dedim tamam ne kadar lazımsa halledelim dedi. evlenicem dediğimde bi itiraz eder gibi oldu sonra yine kıyamadı. boşanıcam dedim sen bilirsin biz arkandayız dedi.
herkesin bu kıza bu kadar yüz verme demesine rağmen o hep benim kızım şımarmaz o ne yapacağını bilir dedi.
hiç babama layık bir evlat olduğumu düşünmüyorum ama o hep benimle gurur duyuyor.

ara sıra bazı konularda ters düşsek de bizim yolumuzu aydınlatan deniz feneri gibidir,sığınılan bir liman gibidir evimizin,ailenin direğidir ve hayatını bize adamıştır hep bizim iyiliğimiz için didinir.

var olsun canım.

biyolojik olarak "baba" olmaktan fazlasıdır.

sırtını yaslayabilecek bir baban varsa çok şanslısın dostum, kıymetini bil.

sonsuza kadar kızların ilk aşkı

komutanım, aslan babam, 34 yıllık hayatım boyunca bana öğrettikleri için minnettarım.

bir insan oğlunun her derdi , her olayı için mi koşturur?

o hep bunu yaptı,
hastalığının üzerinden 8 ay geçti
elimden ne gerekiyorsa yaptım
bu onun bana yaptıklarının yanında 1/1000000 bile değildir.

şu an gözünü açamıyor
benimle konuşamıyor olabilirsin
ama ben senin bana yaptığın babalığı asla unutmayacağım
seni çok seviyorum canım babam
inşallah bir mucize olur da o yoğun bakımdan çıkarsın.

seni çok seviyorum iyi ki varsın iyi ki babam oldun.

şu hayatta hem en çok sevdiğim hem de en çok özlediğim kişidir.
kısmette mezarına gidip konuşmak varmış yıllar sonra. çok tuhaftır ki inanılmaz iyi geldi bana. yaşayanlarla konuşunca bir şey değişmiyor ama babamla konuşunca rahatlıyorum sanki.

derler ki baba çınar ağacı gibidir, meyvesi yoksa bile gölgesi yeter.

ben de çok iyi bir babaya sahip olan bir çocuktum, hamurumu o yoğurdu doğruyu eksiği fazlayı hepsini ondan öğrendim.

tekrar hayata geleceğimi bilsem tekrar onun oğlu olmak isterdim hiç şüphesiz.

ama zaman rolleri değiştiriyor, o zamanlar evlat idim şimdiyse baba oldum. ben de ondan gördüğüm gibi çok iyi bir baba olmaya gayret ediyorum. babadan oğula, oğuldan oğluna taşınan dev bir miras bu. tabi idrakten yoksun olmayanlar için.

75 yaşında hala rakısında rokasinda. yeter da, bırak da biraz biz içek.

yarın ölür, içine batar. git sev....

hatırlıyorum da…
karanlık bir odada ağlıyordum sessizce. kimse uğramıyor yanıma.
nasıl dökülmüştü yaşlar?
ben altmışımı görmem, demiştin.
sıradan bir söz değildi küçük bir kız çocuğu için.
kafasında tekrar tekrar kuruyor, bildiği ölümler nasıldı, ya sonrası?
tutamıyor damlaları.

şimdi senin hiç görmediğin yaşlara yaklaşırken baba,içimde seni tanıma isteği gitgide artıyor.siyah beyaz fotoğraftaki o gencecik insan yok artık.neler gizlemiştin o andaki gülüşüne?

portakal kız’da bir soru sorar:
“eğer sana seçme şansı verselerdi, kısacık hayatın ardından öleceğini bile bile yaşamayı kabul eder miydin? “ #1119958

peki sen baba, nasıl cevaplardın bunu ?