baba

fuat güner'in lakabı. lakabı takan da mazhar alanson.

çocukken ağladığımda hep baba diyerek ağlardım ah ah gerçi hâlâ değişmedi bu hayatımda ne olursa olsun hep babama sığınırım.
bugüne kadar hiçbir isteğimi iki etmemiş bir adam. aldığım tüm radikal kararlarımı bile sorgulamayan her daim hep destek tam destek modunda. bende de aklıma koyduğumu o an yapmazsam ölücem hastalığı var. istediğim şey hemen olmalı. bir keresinde bir akşam yeni cep telefonu istiyorum diye tutturdum mesela; mağazanın kapanmasına 10 dakika kala aldık çıktık. hiç tamam sus yarın alırız bile demedi.
ben burdan taşınıyorum başka şehire gidip dükkan açıcam para lazım dedim tamam ne kadar lazımsa halledelim dedi. evlenicem dediğimde bi itiraz eder gibi oldu sonra yine kıyamadı. boşanıcam dedim sen bilirsin biz arkandayız dedi.
herkesin bu kıza bu kadar yüz verme demesine rağmen o hep benim kızım şımarmaz o ne yapacağını bilir dedi.
hiç babama layık bir evlat olduğumu düşünmüyorum ama o hep benimle gurur duyuyor.

ara sıra bazı konularda ters düşsek de bizim yolumuzu aydınlatan deniz feneri gibidir,sığınılan bir liman gibidir evimizin,ailenin direğidir ve hayatını bize adamıştır hep bizim iyiliğimiz için didinir.

var olsun canım.

biyolojik olarak "baba" olmaktan fazlasıdır.

sırtını yaslayabilecek bir baban varsa çok şanslısın dostum, kıymetini bil.

sonsuza kadar kızların ilk aşkı

komutanım, aslan babam, 34 yıllık hayatım boyunca bana öğrettikleri için minnettarım.

bir insan oğlunun her derdi , her olayı için mi koşturur?

o hep bunu yaptı,
hastalığının üzerinden 8 ay geçti
elimden ne gerekiyorsa yaptım
bu onun bana yaptıklarının yanında 1/1000000 bile değildir.

şu an gözünü açamıyor
benimle konuşamıyor olabilirsin
ama ben senin bana yaptığın babalığı asla unutmayacağım
seni çok seviyorum canım babam
inşallah bir mucize olur da o yoğun bakımdan çıkarsın.

seni çok seviyorum iyi ki varsın iyi ki babam oldun.

şu hayatta hem en çok sevdiğim hem de en çok özlediğim kişidir.
kısmette mezarına gidip konuşmak varmış yıllar sonra. çok tuhaftır ki inanılmaz iyi geldi bana. yaşayanlarla konuşunca bir şey değişmiyor ama babamla konuşunca rahatlıyorum sanki.

derler ki baba çınar ağacı gibidir, meyvesi yoksa bile gölgesi yeter.

ben de çok iyi bir babaya sahip olan bir çocuktum, hamurumu o yoğurdu doğruyu eksiği fazlayı hepsini ondan öğrendim.

tekrar hayata geleceğimi bilsem tekrar onun oğlu olmak isterdim hiç şüphesiz.

ama zaman rolleri değiştiriyor, o zamanlar evlat idim şimdiyse baba oldum. ben de ondan gördüğüm gibi çok iyi bir baba olmaya gayret ediyorum. babadan oğula, oğuldan oğluna taşınan dev bir miras bu. tabi idrakten yoksun olmayanlar için.

75 yaşında hala rakısında rokasinda. yeter da, bırak da biraz biz içek.

yarın ölür, içine batar. git sev....

hatırlıyorum da…
karanlık bir odada ağlıyordum sessizce. kimse uğramıyor yanıma.
nasıl dökülmüştü yaşlar?
ben altmışımı görmem, demiştin.
sıradan bir söz değildi küçük bir kız çocuğu için.
kafasında tekrar tekrar kuruyor, bildiği ölümler nasıldı, ya sonrası?
tutamıyor damlaları.

şimdi senin hiç görmediğin yaşlara yaklaşırken baba,içimde seni tanıma isteği gitgide artıyor.siyah beyaz fotoğraftaki o gencecik insan yok artık.neler gizlemiştin o andaki gülüşüne?

portakal kız’da bir soru sorar:
“eğer sana seçme şansı verselerdi, kısacık hayatın ardından öleceğini bile bile yaşamayı kabul eder miydin? “ #1119958

peki sen baba, nasıl cevaplardın bunu ?

üzmeye kıyamadığım değerli varlığım.

baba dedim neden biralarım saklanıyor?
-oğlum dedi ortada kalmasın, günah...

eve girer girmez sarılmayı teklif ettim, tamam işareti yaptı ve sarıldım.

çok seviyorum.

özlenen.

bu sene 6 sene oldu. 6 sene! ulan nasıl yahu? babam mükemmel bir adamdı ama bir kusuru vardı işte; ölümlü olmak.

değeri genelde ölünce anlaşılan ailenin temeli.

karısını çocuklarını ele güne muhtaç etmeden kendi ihtiyaçlarından feragat edip gece gündüz çalışıp evine ekmek götürmeye çabalayan adam.

hele de kız çocuğu varsa; "babammm!.."

kuarejma....

spor güzel şeydir. sadece işte taraftarlık fanatiklik falan beni yoruyor, ama sporun kendisini seviyorum.

babam manyak fenerlidir. evde salonda cam kapaklı büfeler olur ya, onlardan var, çocukluğum zamanlarında bir katını kendisine ayırdı, gasp etti annemden resmen.

full fener köşesi. sarı lacivert.

bi ara efes, takımlı biralar satıyordu, işte bira kutusu fb gs bjk konseptinde, takımın logosu ve renkleri var üzerinde.

bi tane boş fener birasının kutusunu 30 senedir orada tutuyor

buna 10 sene önce fener logolu zippo aldım, jelatinini açmadan saklıyor. diyorum ki; "kullansana? çakma zippo zaten."

"yok olmaz" diyor.

lisede fenere laf etti diye öğretmeniyle kavga ediyor ve özür dilemeyi reddediyor.

"disiplin cezası veririz" diyorlar.

"verin" diyor.

öyle bi deli.

eskiden fener kaybettiğinde evin içinde bomba gibi gezerdi. babaanemle, halamla ne kavgalar etti. şimdi yaşlı tabi, eski ateşi kalmadı.

ama hala fenerin su topu maçını bile izliyor.

beni arıyor mesela sesi güzel geliyor. "noldu?" diyorum, "su topunda gs'ye koyduk" diyor hahhah.

özletti kendini. yarın arayayım adamı bari. zamanımız daralıyor artık.

bursa'da döner kavşaklara verilen isim.
(bkz: babadan dön, ilk solda)