bir hükümetin yol yaptığı için kendisinin takdir edilmesini beklemesi

hukuk ve adalet reformu yapılmıyor, eğitim sistemi ideolojilerin kurbanı oluyor ise her iktidar kendi taraftarına yaptığı hastaneyi, yolu hatta askeri teçhizatları hizmet diye tanıtır. bu arada şuanda yapılan hastane,yol, köprü ise devlet tarafından değil özel sektör tarafından yapılmaktadır.

peki aslında ne olmalı; bana kalırsa olması gereken iktidar vatandaşları arasındaki ekonomik farklılıkları azaltması, kaliteli eğitim sistemi meydana getirmeli ve yerli, yabancı yatırımcılara güven sağlayıp istihdam sağlamalı ama unutmayın hizmet talep ile sağlanır ve ülkedeki insanlar yıllardır memnun ki bu sistem hep böyle davam ediyor.

kamu hizmeti algısından kaynaklanır. osmanlı’nın taşradaki örgütlenmesinin pek de iyi olmadığını düşünürsek ulaşımın ön plana çıkması işten bile değildir. 1980’lere kadar doğal karşılanması mümkündür ama sonrası için zaten yapması gereken bir şeyi yapmakla övünen kişi gibi kötü bir izlenim verir.

takdir eden toplum alıştırır bunu devlete. onlarda yaptıkları şeyleri görevlerinin bir parçası değilde bir lütuf bir sadaka olarak görmeye başlarlar. bu toplumun başına ne geliyorsa hep bu aşağılık kompleksleri ve kendi seçtikleri insanları bir tanrı niteliğinde görmelerinden geliyor. biz olmayız.

birkaç hafta önce kavşak reklamı gördüm.
kavşak.

hizmeti lütuf olarak lanse etmektir.

ülkede, zamanında giderilememiş bir yol ihtiyacı varsa gayet normal bir durumdur.

fazlasıyla komik bir durum. başkasından veya benden fazlasını alarak ortaya bir şey çıkarıyorsun laz müteahhitleri zengin ediyor sonra da bizden teşekkür bekliyorsun.

sen zaten bunları yapmak için o koltuktasın bu senin lütfun değil görevin. onu da düzgün yapsan yine gam yemem, hele teşekkür hiç etmem.

benim malımla bana ağalık yapamazsın.

lisedeyken türkçe dersinde hoca bir ödev vermişti. test kitabından. ve herkes cevap anahtarına bakıp sanki hepsini çözmüş gibi yaptılar. ben yetiştiremedim. ve dürüstçe söyledim yetişmedi dedim ama arkadan da bakmadım. çok sinirlendi köpürdü hatta. ' kitabı kafanda parçalatma bana, zaten yapmaman gereken bir şey için seni tebrik edemem 'dedi. ve yerin dibine girdim. yani demem o ki kitabı kafanda parçalatma bana.

tebrikler. nasıl ülke batırılırken yol yapılır gösterdiniz.

bir baba düşünün, maaşının bir kısmını ileride oğluna üniversiteye gidebilmesi ya da düğün yapabilmesi için her ay kenara ayırıyor.

diğer bir baba da bu parayı oğluna veriyor ve git oğlum gez toz arkadaşlarınla ye gençsin diyor.

şimdi bu çocuk hangi babayı daha çok sever hangi baba takdir bekler.

ilk baba takdir edilmek bir yana eleştiri bile alsa doğruyu yaptığını bilir ama diğer baba oğlundan sürekli takdir bekler. çünkü onun amacı çocuğu sürekli ona aslan babam canım babam yapmasıdır.

işte devlette böyle. sürekli görünen işlere kaynak ayıran devlet ikinci örnekteki baba.

devletin parasıyla hava atılması durumudur. kendi cebinden çıkmışçasına takdir bekler.

doğrusu bir hükümetin yol yaptığı için kendisinin takdir edilmesini beklemesidir.

devlet ve hükümet kavramları farklı şeylerdir.

(bkz: her gün bir yeni bilgi)

yol yapıyorsan gitmeyi de bileceksin..
sosyal devletler bunu yapmak zorunda zaten.

benden aldığın parayla yapıp lütufmuş gibi davranılması aşırı saçma.

aynısını pandemi ile alakası olmayan doktorların ek mesaiden ek para istemesinde görmüştüm. cildiyeci pandemi ile nasıl savaşmış olabilir.

herkes yapması gerekeni yaptığı için övgü hakettiğini düşünüyor.

yaptığı yoldan gitmeyi de bilirse ancak o zaman takdir ederim.

sosyal devletim diyorsan yapmak zorundasın zaten. aldığın vergiler bunu gerektiriyor.

o kadar geri kalmış bir ülkeyiz ki ve o kadar hiçbir şey yapılmamış ki zamanında e şimdi bunlar yapılınca övünülesi şeyler oluyor. bu evden çıkmayan uyuşuk asalak bir insanın bir gün evden çıkıp bir işe girip rutinleşmesine ve bununla övülmesine benziyor. yani meseleye nereden başladığın önemli. şimdi kalkıp 20 30 bin kilometre tren hattı kursalar tabi ki övünecekler çünkü yoktu. ama bunlarla övünme meselesi bizi imrendiğimiz avrupaya veya muasır medeniyetler seviyesine ne kadar yaklaştırır koca bir sıfır.

senin verginle ve senin sayende yaptığı, yapmak zorunda olduğu şeyleri kendi cebinden yapıyormuş gibi senin başına kakması ve milletin de bunları şakşaklaması kadar komik bir şey olamaz.

senin işin bu! sen bunları yapmak zorunda olduğun için oradasın zaten.
zaten yaptığının on katı kadarını yiyorsun.
düşün yemeseymişsin, adil bir paylaşım olsaymış, gerçekten vatandaşa hizmet aşkıyla dolu olsaymışsın şuan avrupa birliğindeki pek çok ülkeyi geri bırakmış olurdun. milletin ekonomik durumu muazzam olurdu. olay bu.
biz fakir bir ülke değiliz. bizim yiyicilerimiz çok. farkımiz bu

çok güzel yol yaparlar, önce yolunu yaparlar sonra yaptırmak istediklerini, inandırmak istediklerini tere yağından kıl çeker gibi yaparlar çünkü yol* yaptılar önden.

ama burada toplumsal bir durum da var. türk insanı yaptıgı her şey için takdir bekler, ona hiç yapılmadıgı için falan. bir de artık çok bağırır oldu herkes her şey için ses yükseltiliyor ya o bu siyasetçiler yüzünden oldu nasıl aşabiliriz onu bilmiyorum o teyzeler mikrofon gördü mü nasıl bağırıyor sakince konuşan bir tek kişi kalmadı ekranda zaten. benim için çok büyük sıkıntı bu. hani takdir etsek geçer mi bilmiyorum geçse her gün mektup yazarım her birine tek tek teşekkür ederim aman da aman benim tontişim yol yapmış ay ay ay hadi indirim de yap bakayım derim ama ses yüksek gaddarlık işlenmiş bir de artık paralı oldugu küstahlık bir snob tavırlar. geldiği yeri beğenmiyorlar bu ne hırs.
evet sonuç olarak derdiniz övülmekse seve seve överiz. lütfen övelim. ama siz de bir salın vatandaşı. kendi halkını bu kadar darlayan bir hükümet... tövbeler olsun düşman başına.