bir tanrıya inanmadan kutsal kitapları okumak

azcık okuyim bakiim inancam mı , tedirginliği yaşandığına emin olduğum durum.

fıtrattaki bir yaratıcıya inanma ihtiyacının göstergesidir.

ya inanırsam umuduyla bi okuma olabilir.

bitirdikten sonra "aziz nesin gerçekten haklıymış." dedirten eylem.

eğer bir arayış içindeyse çok güzel bir eylem, şahsen tüm kutsal kitapları okuyup tarafsız bir şekilde hakikate ulaşmak gerçek hakikat yolculuğu değil midir ?

zaten olması gereken bu önce kutsal kitapları okuyup araştırıp tahlil yapmak sonra bir tanrıya inanıp inanmamaya karar vermek mantıklı olan

acaba başlık bir peygambere inanmadan kutsal kitaplari okumak şeklinde mi olsaydı.

benim. kutsal olduğuna inanılan kitapları okudum. sebebi entelektüel merak ve masallara olan tutkum.

inanma için daha etkili olacağını düşünüyorum.

kutsal olduğu kabul edilen kitapları okumak, o kitabın kutsal olduğu için okunduğuna anlamına gelmez, herkese masal okumayı sever.

yazıldığı dönemin yaşayışı ile ilgili bilgi almak için okunabilir.

eğer bir inanç arayışıyla yapılıyorsa havanda su dövmektir. hangi dinin kitabı olursa olsun o kitabı anlayabilmek için önce bir sabit lazım. önce bir tanım lazım. o sabitin veya o tanımın karşılığı da o dindeki tanrı kavramıdır. dinlerdeki tanrı tanımı; diğer tüm kuralların, diğer tüm kavramların ve diğer tüm şeyler arasındaki ilişkinin biçimlendiricisi olacaktır. her dinin ilk ayrımı o dinin tanrısının vasıflarındadır.

insan zihni, bilinmezlerin bolca olduğu bu inanç mevzusunda tereddütsüz kabul edeceği yani inanacağı bir tanıma ihtiyaç duyar. mesela matematikteki sıfır gibi bir şey aslında tanrı inancı dediğin. ne olduğu konusunda pek az fikrin var ama yine de sıfır vardır diyerek başlıyorsun konuya. çünkü sıfır; yerine göre yutan eleman oluşuyla, etkisiz eleman oluşuyla yahut yazıldığı basamağa göre değiştiriyor tüm anlamı ve kavramı. sıfırı yani hiçliği bilmesen de kabul etmeden varlığı veya diğer var olanları neye göre tanımlayabilirsin ki.

çeşitli dinlere inandığını söyleyen kişilerin de o dine özgü yaratıcı/tanrı kavramını es geçerek emir/yasakları yahut bazı prensipleri ezberlemesi inancın özünü anlamalarının önündeki en büyük engeldir. herhangi bir dindeki tanrı kavramını yeterince anlamadan o dinle alakalı yapılan diğer eleştiriler de boşunadır. sabitin yok çünkü.

inanmaya gerek yok ki. merak bence yeterlidir.

bunda bir sakınca görmüyorum. sonuçta bir şeye inanmak için önce onunla ilgili bilgi sahibi olup mantığımıza uydurmamız gerekiyor.

bence asıl sıkıntı tam tersini yapmakta, körü körüne inanmamızı bence tanrının kendisi bile istemezdi diye düşünüyorum.

olabilir neden olmasın ki? belki okuduktan sonra fikri değişip inanmaya başlıcak? belki de araştırarak inanmaya başlıcak belki de hiç inanmayacak hayat ne getirir bilinmez.

inancı tetiklemeye bir kitap yetiyorsa okusun, kendi bilir.
okumak için inanç gerekmez, tıpkı her okuduğumuza inanmak zorunda olmadığımız gibi...

neden inanmadığını daha iyi görmek için yapıyorsa veya bu alanda yetkin ve bilgili biri olma amacı taşıyorsa gayet doğaldır.

ergence çelişki yakalama sevdasını da anlarım. bu da bir heyecandır. ama içinde dine saldırma heyecanı olan insanların aceleciliğini sevmiyorum. sen hem o kadar altyapısız ol ve henüz yeterli olgunluğa erişmemiş aklınla herkesi küçümseme ve aptal görme yoluna git.
hayır bu işler böyle yürümez ve bu yolla bir şeyler değiştirilemez. değiştirilebilseydi inanan kimse kalmazdı herhalde.

muhteşem. aynen böyle yapın. körü körüne inanmayın her şeye!
allah var ya da yok sen oku kardeşim.

bir edebi metin gibi okumaktır. zaten özellikle incil net bir edebi metindir. ayrıca dinler tarihi ile ilgili bilgi edinmek için de okuma yapılıyor olabilir. yine ayrıca neye inanmadığını bilmek için de okunuyor olabilir. okuyan yazar arkadaşlarımı da tebrik ediyorum.

akla dayalı bir yaklaşım olduğu için dinler açısından caiz değildir.
dinlerde, akıl işlemleri, üyeler için zorunlu tutulmaz, biat esastır. dinler, sorgulamalar yerine öğretilen şeylere inanılmasını talep ederler. sorulara cevap verilerek, olması zorunlu görülen inancın pekiştirilmeye çalışılması kafa karıştırıcı olabilir ancak din öğretmeni ya da eğitmeni öğrencilerine cevapları sorgulamak, onlara inanmamak veya sürüncemede bırakmak hakkı tanımaz.

teoloji okumadan bir tanrı inancına sahip olmak yaklaşımı biraz irdelenirse eğer, bu tür sorunsalların çözümlemelerinde kolaylık sağlanabilir.