birçok yazarın siyasi başlıklara değinmemesi

artık ülkenin çivisinin çıkmasından ve de açık konuşalım en hafif tabiriyle hapis korkusundandır.
bir yere kadar eleştiriyorsun; bir yerden sonra da lan bir mal ben miyim dert edecek diyorsun.

en son yazacağım başlıklardır. siyaseti sevmiyorum ve ilgilenmiyorum. ayrıca konuşarak bir şeylerin çözüleceğine dair gram umudum yok.

bu ülkede karşıt görüşlü insanların düzgünce tartışıp bir tarafın ikna olduğunu görmedim. bu durum siyasete özgü de değil. din, futbol, ilişkiler, ideolojiler, hatta dizi-film, telefon markası kıyaslamalarına kadar her tartışma faydasız sonuçlanıyor.

üniversitede seçmeli bir ders almıştım. eleştirel düşünme ve problem çözme becerisi. aslında çok basit çözümler var ama ülkemizde bunları aşmak inanılmaz derecede zor.

bir konu tek bir alt başlık ile değerlendirilmemeli. konular sırayla masaya yatırılmalı. karşıdaki insana saygı gösterilmeli. karşı taraf konuşurken sıra bana gelsin diye beklenmemeli, söylediklerine kulak verilmeli.

ayrıca insan savunduğu fikrin yanlış olduğunu fark ediyorsa dünyanın sonu değil. bunu kabullenmek bir erdemdir. inada bağlamaya veya fanatiklik yapmaya gerek yok.

son olarak ülkedeki sorunların çözümü için yapılacaklar diye bir liste olsa, şahsen siyaseti ilk 5'e bile sokmazdım. öğrenmemiz gereken çok ama çok şey var.

siyaset diye bir şey yok ülkemizde. neyine değineceğim ki? insan birbirinden farksız, çok az fark var insanlar arasında ülkemizde hangi kesimden olursa olsun. bu ülkede holiganlık bitse çok güzel şeyler olacak, bizi futbol bozdu galiba. kanımıza işledi bu mevzular.

siyasetten ve ülke gündeminden nefret eder hale geldik de ondan. apolitik oldum resmen. böylesi daha iyi bence. her şey güzel, hava sıcak, çiçekler mis gibi kokuyor. ülkenin durumu da iyi.

çünkü çoğu kişi insankarı siyasi görüşü yüzünden linç ediyor. biri solcu bir kesim linç ediyor. biri sağcı bir kesim linç ediyor. birinin siyasi görüşü yok linç. burada sevmediğim bu.

insan kime söveceğini şaşırıyor hâl böyleyken neyi konuşacağız ki? zerre umut vadeden bir oluşum veya kişi yok, ölmüşüz haberimiz yok.

çünkü başlıklarda sadece 2 grup olur. bir kafası çalışanlar bir de sığırlar. sigira da laf anlatilmayacagi için boşuna yazmaya gerek yok.

ben bu 28 mayıs seçimlerinden sonra siyaset konuşmayı tamamen bıraktım. bu ülke artık esprisini kaybetti bence.

geçen gün ingilizce'den türkçe'ye edebiyat çevirisi yapan bir grup arkadaş olarak toplanmışken "necip fazıl'ın hangi sözünü beğenirsem beğeneyim asla paylaşmıyorum, sağcı sanmasınlar diye" dedi bir arkadaş. üstelik kendisi de edebiyatla ilgili, çevirmen bir birey, açık görüşlü falan...
"sırf senin bakış açınla sağcılar bu insanı kendilerine malzeme ediyorlar ya da bu insan inanan biri diye mi sanatını göz ardı ediyorsun, sen bu musun sâhiden?" dedim.
necip de bizim nazım da. sağ da bizim sol da.
edebiyattan tutun sanattan, futbola dek ayrışıyoruz. kutuplaşıyoruz. birimizin diğerimize tahammülü sıfırlanmış.
insanlık bu mu? insaniyet bu mu? hoşgörü yok. kalmamış, bitmiş.
hiç mi yok? hiç yok.
a desen neden b değil derler. her şeyde kutuplaşıyoruz. kabullenemiyoruz birbirimizi.
siyaset, siyasi partiler, siyasi insanlar da değişebilen unsurlardır. fikirler değişebilir, düzenlenebilir. siyaset konusunda da holiganlık yapmadan bir yeri desteklemek her insanın yapabileceği bir şeydir. fakat holiganlık, savurganlık, kutuplaşma fazlasıyla revaçta ülkemizde. bu bağlamda da siyasete, sağa sola ait bir şey geçtiği anda insanlar birbirlerinden uzaklaşabiliyor.
ülkeyi içten yıkıyorlar sürekli de 'biz gözü açıklarız' diyenler en çok bu yolda mahvolanlar oluyor. kutuplaşma seli, en kötü savaş ve bölünmeyi doğurur.

kafa dağıtmak için gelinen sözlük ortamında da bu tarz konulara karışmak istemeyebiliyor insanlar.

insanların ilgi alanları farklı olabilir, bir yazarla konuşurken illa ki siyasetten bahsetmek istiyorsanız o yazarla konuşmak yerine siyaset hakkında ilgili bir yazarla konuşabilirsiniz

(bkz: korku)
aman tutuklanmayayım, aman başıma bir şey gelmesin..

biz zaten ülkede cesur insan olmadığı için bu haldeyiz.

"evrende en büyük ziyan, sorgulama yeteneğini yitirmiş bir beyindir. " der albert einstein, durum tam da bu... ülkemin durumu içler acısı iken ve aldığımız nefesi bile siyaset belirlerken sessiz kalmak tam da iktidarın istediği durum.

ben her zaman söylüyorum yine söyleyeceğim; devlet, her zaman kendi çıkarları doğrultusunda yalan söyleyen politikacılara asla emanet edilemez!

çünkü bir insan sırf siyasi görüşü yüzünden linçleniyor. benden hiç bir şekilde siyasi düşüncemi paylaşmıyorum. konusu açılsa bile başka konuya geçiyorum. sağcı yada solcu olduğum için değil sırf ben olduğum için benim yanımda olsunlar istiyorum. aynı şey benim için degeçerli. başkası sşyadi görüşünü belirtirse benim için sorun teşkil etmez. sadece fanatik olmadın yeter.

kılıçdaroğlu suriye gitsin!

siyaset dört tarafı b*k olan tuzaklı adadır
basittir siyaset yapmak, hemen seç bir taraf salça ol diğer tarafa, halbuki hepsi birbirinden iğrenç ideolojilerle doludur.
seçer bir ideocuk sonra toplar etrafına ideocukcular sonra yaptığını sanar ideoculuk önderliği.

hepsi ama hepsi vatansever ama kimse vatana gram fayda sağlamaz çoğunun kökünde darbe ile gelen komutanlar yatıyor. halkın seçimini beğenmeyen bir kaç güç sahibinin ülkedeki cumhurbaşkanlarını ve başbakanları sorgulayacak yetkiyi kendinde bulması kadar saçma bir şey olamaz. hata yapmak insana mahsustur ama ben size basit bir örnek vereyim.

ortaya bir kitap koyalım ve sadece göz kararı insanlardan tahmin istesek gelen tahminlerden doğruyu bulmamız emin olun gerçek sayfa sayısına çok yakın olacak tahmin sayısı artıkça tam olarak kaç sayfa olduğunu da buluruz eminim bunun bilimsel bir adı da var ama ben sizi bilgiye boğmak istemiyorum

hadi ortada olmayan bir şey üzerine iddiaya girelim.

şimdi ben 0 ile 100 arasında bir sayı tutsam aklımda bunu tek bir kişinin bilmesine imkan yoktur ama 100 kişiden tahmin istesek ortalamasını alsak ben inanıyorum ki aklımdaki sayıyı bulmaya çok yaklaşırız hatta belki de buluruz ve yeni bir bilimsel olay ortaya koyarız. ulan siyasetten buraya nasıl geldik derseniz çoğunluğun verdiği kararlardan geldik yani söylemek istediğim azınlıkta kalanlar sırf istedikleri olmuyor diye sesini yükseltmemeli her şeyin bir zamanı var ve eğer bir şey yapmak istiyorsanız aklınızı burada boş konuşmaya harcamayın derim gidin hakkımızı yiyenlerin elinden alın o yetkileri eğer siyaset yapmaya gelmedim sadece ülkeme faydalı olmak istiyorum deseniz bile ardınızdan gelenler olur fakat o zehirli koltuğa geçtikten sonra burada olan o adalet timsalinden gram hakkaniyet kalır mı bilemem.

neyse boş konuşturdunuz yine beni. en sevmediğim konuda bu kadar uzun konuşmayı hiç sevmem hatta şeytan diyor sil boş ver ama kalsın bakalım kim ne anlayacak ya da buraya kadar acaba kim okuyacak.

(bkz: ben bu vatanı bir kiraz ağacı ve bir kadın memesine satarım)

emek ve cesaret gerektirmesinden ötürüdür. kimi yazarlar sözlük tarzı ortamlara siyasi tartışmaları yakıştıramıyor da olabilirler. bu da gerekçelerine göre ayrıca tartışılabilir bir tercihtir.
siyaset bir titreşim bir eko havuzu gibi dünyaya yayılır ve sonra da anavatanına geri döner. siyaset yapmak, konuşmak, tartışmak kapasite de gerektirir bu sebeple. göz korkutması doğaldır. önemli yargılar, tespitler, kararlar fırlatıp orta yere ve sonra da kestirip atıp goy goy muhabbetlere dönemezsiniz. rezil olur, utanırsınız. ya da özgüveniniz zedelenir kendinizi yetersiz hissedersiniz.
siyaset yapmak, konuşmak, kalabalığın ortalama kararlarından bir kaçının altına imzayı basıp geçmek şekliyle karşımıza çıkar sosyal medya ortamlarında genellikle. kurnazca bir tutum. ama bir dünya tilki oldukça sırıtıyor karşımızda tabi. yanlış olan bir şeyler var gibi. sahte, yapay, taklit gibi bir şeyler var hissiyatı oluşuyor insanda.
hem siyaset bazılarının işi değil! herkes siyaset yapacak, herkes siyasetten anlayacak diye bir şey yok hem!
böyle böyle antik yunan demokrasisi dönemine geri döndü meclislerimiz. meclislerde yapılan şey siyaset olsa bile artık halkı ilgilendirmeyen bir şey olarak yapılıyor.

burası da halk meclisi. biraz entelektüel bir yer. dövmeseler bile siyaset konuşanı yalnız bırakabilirler. kim kafası şişsin isteyecek şimdi, yaşamın yorgunluğunu atmak için kurulmuş sitede?!?

çünkü koskoca muhalefet gözlerindeki son ışığı söndürdü.
makus tarih kabullenme dönemi aşılmış olup, artık daha ne göreceğiz dönemine gireceğiz.
bununla beraber de daha ne göreceğiz derken bu da olur tabi ki de isyanında bulunup alışmaya çalışacağız.

başarısız muhalif siyasetçiler insanları siyasetten uzaklaştırdı.

siyaseti tanımadığım insanlarla tartışmayı gereksiz buluyorum. burada kendi kendime yazıyorum, insanlar ne düşündüğümü bilse nolur bilmese nolur! kitlelere hitap etmiyorum ki.

bıkkınlık da var. gün içerisinde zaten yeteri kadar siyasete maruz kalıyorum. korkudan değil bu yazmamazlık. artık 3. veya 4. sınıf dünya vatandaşı olmak istemiyorum. düşünmeyelim siyaseti!
felsefe,matematik, edebiyata yorayım kafayı! * geleceği düşüneyim. yeterli bana.