birine geç kalmak

ne güzel ilişkiler yaşıyorsunuz ya.

tamam çoğunuz sonunda ayrılmışsınız, çok üzülmüşsünüz ama bir şeyler yaşamışsınız en azından.

benim şimdiye kadarki ilişkilerimin hepsi çok vasattı. hiçbirinden hiçbir şey anlamadım desem yeridir.

yok canım ne geç kalması.
sadece dört çocuğu var.

geç kalmışsam hiç gitmem. ne gerek var.

farkedildiği an insanın içine taş gibi oturan durumdur. ah o zamanlama hatası... ama bu kimsenin suçu değildir tabii. ne geç kalana bir şey denilebilir ne de geç kalınana. geç kalan, bazen ağzıyla kuş da tutsa, sokak lambalarının altında g..ü de donsa, şiirler de yazsa işe yaramaz.

geç kalınana gelince... onun da bir suçu yoktur. hayat onu o kadar yormuştur ki onu yoranlara gösterdiği sabrın binde birini gösterecek hali kalmamıştır. mutlu olmaya korkuyordur çünkü. tekrar güven duymaya çekiniyordur. mutlu olabileceğine inanmıyordur belki de. ya da tekrar yarı yolda bırakılacağına emindir. öyle ya o yaşına kadar hep aynı şeyleri yaşamıştır. şimdiki neden istisna olsundur ki? son bir hayal kırıklığı ya da yıkımın kendisini gömeceğini bildiği için bırakın yoğurdu üfleyerek yemeyi, yoğurdu gördüğü anda koşarak uzaklaşası gelir.

bilmiyorum, belki de geç kalan kişi onu kolundan tutup şöyle iyice bir sarsarak ''bitti artık, mutsuzluk, ihanet, yarı yolda bırakma bitti. hadi gel, seni el üstünde tutayım'' demeli. işe yarar mı? kim bilir?

yakaladım ben onu...affetmem.

bir daha kimse için acele etmezsiniz.

bırakın bu işleri sayın romalılar.
ergen kafasından çıkamamış insanların hissidir.
kimse kimseye geç kalmaz.
zaten evren uygun görmüşse bir şekilde yollarınız kesişir.
adına ne derseniz deyin; evrenin yüce mimarı, karma, the god, derr gott, bon dieu, manitu, tanrı, allah, jah... vs... vs... bize büyük gelen ve hiçbir zaman anlayamayacağımız planına göre programlamıştır her şeyi.

bir daha kimse için acele etmezsin.

çok acıymış.

biri "bir gun kapıyı acacak kimsen olmadıgında ve anahtarı delige sokup cevirirken o soguk evde fark edersin: gec kalmıssındır." yazmıstı bundan 20 sene evvel. o zaman ben 20 yasındaydım. paris te bir studio dairede tek yasıyordum. canımı acıtmıstı o yazısı. su an mı? takmıyorum:) baslamısım her seye, bana bi sey olmasın:)

trajikomik durumlardan biri.

insan öncelikle kendine geç kalmamalı. siz varsanız her şey ve herkes var.

(bkz: doğru kişi yanlış zaman)

hiç gelmeyebilirdi de...

"sen bana geç kaldın, ben sana erken
soyunsun gün, sarsın geceler, vaktimiz varken.
hoş geldin"

allah rahmet eylesin, üstadın bu sözü üstüne şimdi biz ne desek havagazı.

şu incir çekirdeğini doldurmayacak ilişkilerinize anlam yüklemeyi bırakın.
diğer ilişkileriniz gibi o geç kaldığınız insanla sevgili olsanız bile %99 ihtimalle ayrılacaktınız.
*

erken gitmek kadar kötüdür.

(bkz: some zamanlama problems)

belki siz zamanı tutturmuşsunuzdur ama o erken gelmiştir.

millette ne gönüller var ne zihinler var ne laflar var arkadaş ya. birine geç kalmak, peh. ben de işe geç kalmamak için yarım saat erken gidiyorum ya la.

saate bakmayı unutup, mahcubiyetini felsefe ile makyajlama sözü.