eğitim hayatı boyunca en sevilen ders

anlattığım bu masalda paralarını tahsillerinden dönen, paralarını ilimden çok eğlenmeye harcayan iki rahipten bahsediyorum…

bir köylünün evinde kalırlar. rahiplerden biri adamın karısına aşık olur ancak nasıl yaklaşacağını bilemez. hanım ufacıktır, zariftir ve gözleri elmas gibi ışıltılıdır. tüm gün rahipler kapı aralarından buldukları her fırsatta hanımı izlerler. diğer bir zarafet olan güzel kızı ise aşığın yoldaşının gözlerinden kaçmamıştır. yoldaşına göre daha iyi bir seçim yapmıştır çünkü kız sağlıklı ve güzeldir hatta diyebilirim ki bakir bir aşktır bu ve bakir bir aşk kendine yaraşan bir kalp olmadığından diğer tüm aşklardan daha asildir. tıpkı çakır kuşu gibi.

cesur kadın evinde beşikteki çocuğunu besliyordu. çocuğuyla meşgulken rahiplerden biri yaklaştı. tavanın kenarında duran yüzüğü alıp kimse fark etmeden kendi parmağına takıverdi. gombert biraderin azığı o gece konuklara sunuldu: kırsal kesimde olduğu gibi bolca sunulan sıcak süt, peynir ve komposto. tüm gece gille hanım rahiplerden biri tarafından süzüldü ve bundan bir türlü kurtulamadı.

köylünün aklında kötü bir düşünce yoktu, iyi hizmet ettiğinden emindi ve yatakları hazırlattı. soğuktan korunacaklarından ve iyi uyuyacaklarından emindi. sonrasında gombert efendi odun ateşinde ısınır ısınmaz uykuya daldı. kızı tek başına uyuyordu. tüm ev uykuya dalar dalmaz rahipler vakit kaybetmeden harekete geçtiler. tavadaki yüzüğü alan rahip kalbi atarak bakirenin yatağına gitti. fakat dinleyin neler geldi başına. yattı bakirenin yanına ve açtı çarşafı.

‘’kim açıyor üstümü?’’ dedi kız rahibin varlığını fark edince. ‘’efendi, tanrı aşkına ne işiniz var bu saatte burada?’’

‘’güzelim, yüce isa bana yardım et… korkmayın, üstünüze çıkayım ama sessiz olun, gürültü yapmayın, korkudan babanız uyanmasın, sizden sadece kendi isteğim doğrultusunda faydalandığımı sanmasın. ancak kabul ederseniz beni hoş etmeyi, size büyük bir mutluluk verecek bu hemencecik ve bu dört sikke değerinde altın yüzük sizin olacak. bakın, hissedin ne kadar ağır ve benim parmağım için ne kadar büyük.’’

kız ona yaklaşırken rahip yüzüğü kızın parmağının ilk boğumundan geçirdi, kız yüzüğü almayacağına dair yeminler ediyordu. öyle ya da böyle rahip ve kızın birbirlerine sundukları iyi niyetler coştu ve rahip o işi kızla yapıverdi. kıza sarılıp öptükçe seslerini duyan yoldaşı evin hanımına yanaşamadığı için kahroluyordu. yoldaşların biri cenneti yaşarken diğeri cehennemi tadıyordu.

o ara gombert efendi uyandı ve tamamen çıplak bir şekilde işemeye kalktı. rahip yatağın kenarına sindi ve çocuğun uyuduğu beşiği kendine doğru çekti. işte bu gombert efendiyi yanılttı çünkü efendi ne zaman işese dönüşte beşiğe bir göz atardı. alışkanlık hali, gombert efendi yatağa yaklaştı ancak beşik yerinde yoktu. tam bir aptal olduğunu düşündü ve yolunu değiştirdi.

‘’hay şeytan… şaşırttı beni. çünkü misafirlerin yatağı bu…’’

örtülü beşik oradaydı, rahip de duvarın dibinde olsa bile gombert efendi hiçbir şey fark etmedi. karısını bulamadığı için etrafına bakındı durdu, uyku hali kafasını karıştırdı. karısının da işemeye ve başka ihtiyaçlarını görmeye gittiğini düşündü. köylü sıcacık çarşafların rahatlığına kapıldı ve kendini yatağa bırakıverdi.

rahip hiç vakit kaybetmedi, evin hanımıyla yatmaya gitti. nefes almasına bile izin vermeden kadının üstüne atlayıverdi.

‘’efendi gombert…dedi gille hanım. sizin gibi bir eski toprak için fazla ateşlisiniz bu gece. ne düşündünüz bilemem ama bayadır böyle değildiniz. sizce memnun muyum? son gecenizmiş gibi yaptınız efendi… çok iş yaptınız, hiç boş durmadınız…’’

rahip çok karşı çıkmadı bu duruma. keyfine bakmayı tercih etti, ihtiyaç duymadığı kelimelerle zaman kaybetmeyerek. o esnada kızla yatan rahip iyice tatmin olduktan sonra gün doğmadan yatağına dönmesi gerektiğini düşündü. ona evini açan gombert efendinin yatmakta olduğu yatağına döndü. dürtüverdi boynundan. uyanmadı.

‘’zavallı herif…dedi rahip. iyi tuttun yatağı. çimdiğe ihtiyacın yok ama gitmeden bir tane vereyim sana.’’

sıçradı gombert efendi. hemen anladı alay edildiğini ve rahipler tarafından kandırıldığını.

‘’nerden geliyorsun, söyle hele.’’ dedi.

‘’nereden mi?’’ diye cevapladı beriki. ‘’hay aksi, sikişten. bil bakalım kimi? ev sahibimizin kızını. duvardan duvara vurdum, kaseyi patlattım sonra da ateşteki tavanın yüzüğünü verdim ona.’’

‘’cehennemde yanasın o halde!’’ diye bağırdı gombert efendi. ‘’binlerce şeytan tarafından yakılasın!’’

tuttu omuzlarından bir yumruk attı tam gözüne. beriki şimşek gibi bir tokatla cevap verdi. yapıştılar birbirlerinin saçlarına(nasıl desek?) biri diğerini başka bir köye, öbürü başka bir dağa kaldırmaya çalışır gibi.

‘’efendi gombert…’’ dedi gille hanım. ‘’galiba bu rahipler kavga ediyorlar. kim durduracak bunları bilmem ki?’’

‘’ben ayırırım onları hanımefendi.’’dedi beriki.

vardığında çok geç olmuştu. yoldaşı yerdeydi. yaklaştığında gombert efendi diğer rahibi de altına alıverdi. birini yumruklarken öbürünü tekmeliyordu. birini diğerine öyle sert fırlattı ki sanırım midesi ezilmiştir. rahipler bir saniyelik boşluk buldukları anda açık kapıdan kaçıverdiler.

bu masaldan öğreneceğimiz odur ki güzel karısı olan bir adam hiçbir dua için evine rahipleri alıp ona bu tür oyunlar oynamasına izin vermemelidir. gombert’in masalından çıkarılacak ders bu tür insanlara iyilik yaparsanız kaybedeceğinizdir.

jean bodel