en son ağlanan şey

ağlamak gülmenin kardeşidir derler. bence ağlamak da gülmek kadar gereklidir. gözyaşlarınızı tutmayın arkadaşlar salın gitsin zaten akacak gözyaşı gözde durmaz derler. (bkz: öyle bir şey yok ben uydurdum)

ben en son fiziksel bir ağrı yüzünden ağladım. sabaha kadar uyutmadı sağ olsun. 20'lik diş ağrısı,çeken bilir.

tırnağım kırıldı (!)
edit: yanlış anlamalar olmuş yaptığım bir ironi sadece, keşke sadece tırnağımız kırıldığı için ağlasak.

acılarım,ağrılarım,yaşaadıklarım

o'ndan gelmeyen, belki de hiç gelmeyecek habere.

çok sık gittim bir kafenin sahibinin covidten ötürü vefat etmesi.

sezen aksu küçügüm şarkısı dinlerken gerçekten küçük oldugumu çok yoruldum hissettigim için kendimi tutamadım. bu aralar hazırda bekleyen gözyaşları bahane arıyo zaten sagolsunlar.

sebepsiz yere bomboş ağlamıştım. bunaldığım konular üst üste geldi sanırım.

merdumlar baskında radyo yayını na dakikalar kalmış, belki bir saat belki daha az var başlamasına. kaybetme korkusu, istenmeyen ayrılıklar, birikmiş şeyler hepsi üst üste gelmiş...

normalde ağlamayı bile beceremeyecek kadar beceriksiz biriyim ama bir ağlama isteği var içimde. kendimi olabildiğince halsiz ve bitkin hissediyorum. ama yayın var biliyorum aynı zamanda da garip bir şekilde heyecanlıyım. heyecanımı yatıştırmak için duşa girmeye karar veriyorum. suyu açmamla ağlama krizine girmem bir oluyor. ondan önce en son ne zaman ağladım hatırlamıyorum bile. dakikalarca ağlıyorum. göz yaşlarım mı vücudumu ıslatan yoksa başımdan aşağı akan sular mı? karar veremiyorum. yayına son 15 dakika var. toparlanmam lazım. hala ağlıyorum, 10 dakika. ağlamaya devam ediyorum. en sonunda, nasıl oldu bilmiyorum, çıkıyorum banyodan bir şekilde. ve kaldığım yerden devam ediyorum.

grave of the fireflies ( hotaru no haka). yıllar sonra eşek kadar adamın gözlerini terletmiştir. istemeden oldu hakim bey/hanım.

yavruma yeterince iyi bakmadığım sanrısı içinde ölümüne sebep olacağımı düşünmek. sanırım yine ağlayacağım.

yav bihterin ölümünün 11.yil dönümü degilmiydi geçen... sen ben agla agla öldüm yine.... ah bihter!!! ölüp te kenan ile gömülmek yakışmadı sana....

overstimulation yani aşırı uyarılma hali yüzünden yaklaşık 3 saat önce ağladım. zavallı anneciğim olay yerinde masum masum durdu. nörotipik olmayan tanıdıkları olanlar için çok zor bir durum bu. böyle anlarda o kişiye su peçete gibi ihtiyacı olabilecek şeyler verip onu rahat bırakmak yapılacak en doğru şey olacaktır.

akrabalarım aradığı için ağlamıştım haysiyetsizler bi rahat bırakmadılar

hayatta vazgeçemem denilen üç insanın arka arkaya küt diye gidivermesi. onların yanına gitme isteği ile yaşam güdüsü arasındaki bitmeyen kavga.
böyle içinden bağırta bağırta ağlatır seni.
kaldı ki ağlamak güzeldir

bugün girdiğim analiz sınavında sorular çok uzun diye ağladım.

öğrenci evinin dağıtılmasından bir gün önce masada son kez yemek yerken ev arkadaşıyla tatlı-acı bütün hatıraları konuşup 5 senenin geçtiği o güzel şehri terk edecek olmanın acısına ağlanılmıştır

çaresizliğim...

kendimi aptal gibi hissettiğim için tam şu an yaşlı gözlerle bu cümleleri yazıyorum.

babama onun için endiselendigimi anlatmaya calisirken kalbini kırmam ve bunun hicbir seye yaramamasi.

babaannemin ölümü.