en son ağlanan şey

terkedildim hüüü..

şimdi buraya yazmak istemiyorum ama hata yapmadığım bir şey, eminim. ne kadar ağlasam da geçecek. vicdanım rahat.


son olarak geceye bir şarkı bırakalım

kafamda kurduklarım yüzünden bugün 2 kez ağladım. regl dönemi de değil. hafiften tırlatmaya başladım bence.

en son mart ayında okuduğum şeker portakalı kitabına ağlamıştım. daha doğrusu zeze'ye...

hoşlandığım kız deprem olduğu gece beni aramıştı iyi misiniz diye sonra kapatırken seni seviyorum demişti. şimdi kestik konuşmayı 2 ay olacak, dün bu anı hatırlayıp ağladım bi küçük. nr sevgili olabildik ne arkadaş kalabildik allah şifa versin ya.

adaletsizlik içinde çaresiz hissettiğim ve elimden hiçbir şey gelmediği için...

bitti gitti. ağlayacak birşey kalmadı. hayat dersi aldım, faturayı gözyaşıyla ödedim.

ben biriktiriyorum olayları sonra saçma sapan bir şeye oturup ağlıyorum. en son mesela bazı insanlar niye bu kadar gerizekalı deyip ağlamıştım. halbuki biliyorum kabullenmişim neye ağlıyorsun? :/

2017-18'de başka bir sözlükte 6 aylık dönemimi anlatmış olduğum yazı. bir aptallık yapıp okuyunca yine çok kötü hissettim. şansa bala yaşadığımı tekrar anımsamış oldum.

ay hangisiydi nerden bileyim. ben genelde ağlarım. ağladığımdan çok da gülerim. sabah ağladım sanki. yoksa dün akşam mıydı. düzenli olarak ağlıyorum ama sebeplere takılmamak lazım.

filenin sultanları şampiyon oldu. duygudan duyguya geçtik. gururlandım. sevindim filan.

bir kaç gün sonrasında ise bir anda ağlamaya başladım. alttan alta nasıl dolmuşsam artık.
o değil de italya maçı (yarı final) beni çok sarstı. final maçı da gelli gitli oldu ama o italya maçı neydi..

bir anda şampiyonanın hikayesi gözümün önüne geldi. süreci anımsadım. ve tutamadım göz yaşlarımı. çünkü bu başarı bir takımın değildi. bir milletindi.
bak şimdi yine ağlayacağım. ahh.
kızlar bir peçete bir şey getirin. ben bi fena oluyorum.

hastaneye gittim. annem evde değildi. arayıp "anne bir çorba yapar mısın?" diyemediğim için ağlamıştım.
aylardır görmedim, çorba bahaneydi. insan her yaşta annesine ihtiyaç duyuyormuş.

arkadaşım vefat etmişti. çocuğu babaa diye ağlayınca ağlamıştım. :(

e- kitap okurken hem sinirden hem de kendime ağladım. bazen insanın kendine acıması mı yoksa başkalarının acıması mı daha kötü karar veremiyorum...
çok değişik bir ruh hali. bir de evde olması ayrı bir şey. bir rahat rahat ağlamaya izin vermiyorlar. alt tarafı 1.30 saat yoktum "asra, niye kapı kilitli?",
"asra, bize çay yapacak mısın?"
"özel bir işim var! kendi işinizi kendiniz görün!" bağırmasam sesim beni ele verebilirdi. sonra ne derlerse cevap vermedim. burada sessiz sessiz ağlamaya çalışıyorum, nefesim tıkanırken bir de yastığı kafama basıyorum. buna da sinir oldum.
3-4 hafta olmuştur...

dilimi kestiğim için yemek yiyemedim ve buna ağladım yemek yemek ne güzel seymis canım allahım ve bir seyler icmek rahat rahat, su an bunu okuyan herkes yemek yiyebildiği icin sükretsin lütfen.

tek arkadasım da beni terk etti diye agladım:(

dun aksam erkenci kusta demet kabus goruyordu. can yanına yattı, sacını sevdi, ve ona bir karaftan su verdi. ona benzer karafı bir arkadasım yılbasında hediye etmisti. o yılbasındaki en samimi arkadasım vefat etti. dun aksam buna agladım:(

bi de bu sabah city of stars caldı radyoda. bir adam vardı. yakısıklı. mucadelecii gormus gecirmis. kulturlu. cok kitap okuyan. ben cok hayrandım ona. hatta bulustugumuz donemlerde dogru duzgun flort bile etmeyi beceremiyordum agırbaslılıgımdan odun vermemek adına. boyle saygı duydugum biriydi. sonra dediler ki senden daha zengin bir kadını tercih etti, sebebi bu mu degil mi bilmiyorum ama baska bir kadını tercih etti neticede bana. boyle cok guzel olabilecekken olduramadıgımız asklara agladım bu filmdeki gibi.

arkadasımın köpeği gelip bana sarılınc aglamaya baslamıstım... çok doldugumu o an hissettim

bugun de aglamadim, dun de aglamamistim, diger gun de aglamadim, ondan onceki gun aglamisimdir belki de hatirlamiyom.

bir dizinin duygusal sahnesine ağlar gibi oldum. ya kötü karakterlere bile acıyıp üzülüyorum. seni bu hale getirenler utansın, hü hü hü!