en son alınan karar

tayin isteyip iktir olup ülkenin en doğusuna gitmek. kars'a gidecem valla. bu istanbul baydı artık. medeniyet fazla geldi. zehirlendim. tezek kokusu istiyorum artık. ineklere sarılmak istiyorum. karabaş ile oynaşmak istiyorum. bir de at alacam kendime, dıgıdık dıgıdık dıgıdık. medeniyeti batsın. kocaman bir ucebe karnavalı. hem de tutturulamamış bir karnaval. olmamış, olmuyor, olmaz. hala zorluyorlar ama. acınası.

köy kahvehanesine "selamınaleyküm" diyip girmek ve okeye dördüncü arıyonuz mu emmiler demek istiyorum. ihtiyarlarla okeye dönmek istiyorum. onlar bile buradaki gençlerden daha hayat dolu, daha canlı. bir de soba yakmayı bilen bir köylü kız alırım belki. soba yakmayı bilsin yeter. kışın sobanın üstüne mantar dizer, içine kartof atarım, bir şişe de şarap açtın mı, tamam. başka bir şeye gerek yok. hayat bu işte. yapacam valla.

soda açacağı elimde kırıldığı için penseyle soda açmaya karar verdim yaklaşık on dakika önce, limon da attım içine.

profilinin pembesinden utanır mısın;
hiç sanmam.

gereğinden fazla uyumamak.

sağlıklı beslenme programına yeniden başlamaya karar verdim. yakında meyveler, şeker ve karbonhidrata veda ediyorum.

tişörtler eskidiğinde üzerlerinde minik nakışlı parçaların/etiketlerin koleksiyonunu yapmak.

biraz önce içimden geldi.. sistemsel olmasa da kafamca takip ettiğim bütün yazar arkadaşların nick altlarına bişiler karalamak..

biraya son, kokteyl ve şaraptan devam.

sokak köpeklerinin öldürülmesi, toplanması hakkındaki katliam yasasına destek olan herkesle ilişkimi kesmek.

türkiye'de ısıtılan suya atılan kurbağalar gibiyiz ve ben insanların bu yasaya ağızlarından salyalar akarak destek vermesi ile artık o suyun kaynamaya başladığını hissettim.
buradan dönüş yok, katliama sevinen gözü dönmüşlerin olduğu bir yerde güzellik olmaz, olamaz. yapabileceğim tek şey de o katilleri hayatımdan uzak tutmak.

bundan sonra, bundan sonra demicem

bi saniye.. buralarda bi yerlerde olmalı.. yav hepside birbirine benziyor, bunlardan biri olduğuna eminim.. şey, ortalık için bağışlayın, biraz dağınığımdır, ha bire alıp alıp ortada bırakınca da malum.. !!

uyumalıyım

en güzel cümlesi son kararıma cuk oturdu.
*

istifa etmemek.

karar alamadığıma karar vermek. hayatla ilgili kritik kararlar vermek zaten zor biliyorum ama eskiden çok daha kolay verebiliyordum bu kararları. bir söz vardı "eskiden olgun bir çocuktum, şimdi çocuksu bir yetişkinim" diye, tamamen öyle hissediyorum. sanki hayatım bir yapboz tahtası ve ben sürekli son parçaların eksik olduğunu fark edip bütün yapbozu bozup tekrar tekrar yapıyorum. ama şuanda belki de bu yapbozu yapmak beni mutlu etmiyor, belki de sevdiğim şey bu değil, ait olduğum bu değil diye düşünmeye başladım.

insan yüz yıl bile yaşamaz ama bin yılın endişesini taşır ya aslında. ancak belki de endişe ettiğimiz gelecekte biz yokuzdur, kim bilir.

tüm dünyayı önümde diz çöktürmeye karar verdim.

şaka şaka.

bitki çayı mı kahve mi içsem diye düşünüp, su içtim.

az önce iştem ayrıldım, yrni yime yeniden.

kask vizörümü değiştireceğim. parlak siyah veya cıvıl cıvıl janjanlı bir şey bakacağım. *

her şey olacağına varır diyerek salmak. her şeyi ve herkesi!
siz kimsiniz lan!? siz kimsiniz oğlum?!

eve gittiğimde üşenmiyorum ve pizza pişiriyorum. yanına güzel bir film açıyorum. ya da üşeniyorum, youtube'da video açıp sandviç yiyorum. kararım üşenmemek yönünde. hadi hayırlısı.

artık iş yerimde sözlüğe girmeyeceğim.

beni özleyin.