fotoğrafın hikayesi

george ve willie muse, iki albino afrikalı-amerikalı kardeş, 1920'lerin başlarında virginia'da tütünle geçimlerini sağladıkları çiftlikten sırf albino oldukları için james shelton adlı bir organizatör tarafından kaçırılıp sirk ucubesi olmaya zorlanmışlardı. onlara "eko ve iko", "koyun kafalı yamyamlar", "iki ekvadorlu beyaz vahşi" isimleri yakıştırılıyor hatta karanlık kıtadaki maymun soyundan geldikleri bile söyleniyordu.

george ve willie muse albino olarak doğmuşlardı, aynı zamanda görmeyi zayıflatan nistagmus adı verilen bir rahatsızlıkları da vardı. nistagmus, bir veya her iki gözün de, kontrol dışı hızla belirli yönlere doğru hareket etmesi hastalığıdır ve bulanık görmeye neden olur. george ve willie muse kardeşlerin gözleri ışığa öyle duyarlıydı ki altı ve dokuz yaşlarına geldiklerinde alınlarında derin kırışıklıklar oluşmuştu.

kesin olmamakla birlikte sirke alınma/kaçırılma hikayeleri şöyle; hem albino hem de siyahi oldukları için james shelton'a cazip görünen george ve willie kardeşler, 1899'da bir gün shelton'ın sirki 1914'te truevine'e geldiğinde şekerle kandırıldılar.

1917 yılına kadar muse kardeşler, karnavallarda ve ucuz müzelerde sergilendiler. onları izlemek için gelen insanların önünde yılan kafalarını ısırdılar, çiğ et yediler. etiyopya'dan, madagaskar'dan ve hatta ve mars'tan geldiler diye tanıtıldılar.

1927 yılında kardeşlere öldüğü söylenen anneleri harriett muse, şehre gelen bir sirkte oğullarını gördü. nihayet anne ve oğulları kavuşmuşlardı. anne ciddi bir adalet arayışına girişti, olay kamu oyunun ve basının ilgisini çekti, davalar peş peşe açıldı, 1927'de mahkemeler sonunda harriett muse lehine karar verdi ve george ve willie muse kardeşler sirk denen cehennemden ve zorba sahiplerinden böylece kurtuldular.

ama, 1928 yılında bu kez kendi iradeleri ve tercihleriyle sirk dünyasına yeniden döndüler. buckingham sarayı'ndan hawaii adalarına kadar birçok yerde gösterilere katıldılar. artık gayet iyi para kazanıyor ve annelerine bile para yollayabiliyorlardı. kendilerine küçük bir çiftlik bile almışlardı.

george muse 1972'de vefat etti ama , willie 2001 yılında 108 yaşına kadar yaşayabildi.




kaynak
kaynak

fotoğraf karakeçililer aşiretine ait.
karakeçililer aşireti bozokların kayı boyundır ve ulu yörük olarak bilinir.
karakeçilerileri atatürk dil kurultayına çağırıyor.
sebebi mi?
unutulan türkçe kelimeleri tespit etmek için.

cübbeli tam teşekküllü bir göz hastanesinde küçük bir operasyon geçirmiş.bu herkesin başına gelebilir ama buradaki olay kitabın yazarı ile yatanın aynı kişi olması...
alime sormuşlar "deve şiir okur mu?"
diye ...
alim cevap vermiş." dinleyecek eşek bulduktan sonra gazel bile okur"...

"asla yalnız yürümeyeceksin" liverpool futbol kulübü'nün bir parçası olmanın ne anlama geldiğini özetleyen en güzel fotoğraflardan biri.
anfield'ın dışındaki heykel, 29 nisan 1968'de tottenham'a karşı 1-1 berabere kalan, yaralı ve kanlı emlyn hughes'un o sırada fizikçi olan bob paisley tarafından götürüldüğünü gösteren ünlü fotoğrafa bir saygı duruşu niteliğindedir.

büyük dev lahana görünce çekeyim dedim, hikaye bitti.

operation babylift - nisan 1975, vietnam savaşında saygon düşünce yetimhanedeki 3.300 bebek ve çocuk başta ameriga olmak üzere batılı ülkelere uçakla götürülüp evlat edindirilmesi operasyonuna verilen ismidir.

operasyon daha sonra drama dönüşmüş, kalkan ilk uçak, kalkıştan sonra açılan arka kapağı nedeni ile düşmüş ve 78 bebek ve çocuğun tamamı ölmüştür. bir başka dram ise, savaştan dönen anne ve babalar yetimhaneye emanet ettikleri çocuklarını bulamamıştır. *

ırkçılığın en bariz dışa vurumu olan bu fotoğraf abd'de 1950 yılında çekildi. beyazlar ve siyahlar şeklinde ayrılan iki ayrı çeşme tarihin utanç tablolarından biridir. günümüzde sadece abd'de değil dünyanın bir çok yerinde ve türkiye'de de ırkçılık şekil değiştirerek yeni utanç tabloları yaratmaya devam ediyor.

yürek nasıl dayanır bilmem. ben. sevecen ve iyi huylu luci.

dört şair bir kadın...
turgut uyar, cemal süreya, edip cansever. üçü de şiir dünyasının efsane isimleri...bu üç arkadaşın ortak tutkuları ise tomris uyar'a aşık olmaları.
tomris, ikinci yeni akımının gözde şairlerinin ilham kaynağı oldu. tomris uyar için “bir akımın ilham kadını” denir.
tomris uyar, öykülere yöneldi. tomris, ilk eşi ülkü tamer'den ayrıldıktan sonra, yolu cemal süreya ile kesişti. cemal süreya da aynı dönemde eşinden ayrılmıştı! ikili 3 yıl fırtınalı bir aşk yaşadı. sonra ayrıldılar.
tomris ve turgut uyar 1969’da evlendiler. ne olursa olsun bu aşk da fırtınalı geçti. 1985’de turgut uyar, yaşamını yitirdi.
tomris uyar'ın hayranlarından biri de edip cansever’di.cansever'in deyimiyle tomris rakıyı severdi, edip de onu.yıllarca sessizliğini koruyan tomris, ölümünden kısa bir süre önce edip’in kendisini daha çok etkilediğini itiraf ediyordu. yine de eleştirmen tavrını bir kenara bırakamadan, “daha çok anlatan, daha süslü ve imgesi bol. tekrarı seven bir şair" olarak tanımlayacaktı cansever’i.
tomris, 62 yaşında 2003 yılında yaşamını yitirdi.uyar'a cemal'e ve edip'e ve ülkü tamer'e kavuştu.

bu saatte niye ayakta bu ya fdsfdsfs

annem, misafire göstermek için doğal yaşam alanıma (odama) aniden girince benim sıfatül eşgal

istanbul boğazında buz üzerinde nargile keyfi.


ya torunlara şöyle bir fotoğraf bırakmak, zevk-i sefa adamıydı rahmetli dedirtmek var.
benim ki nargile değil de çilingir olurdu. buz da hazır.

1923 seçimleri, galatasaray lisesinin bahçesi.
kürsüde dua okuyan bülent ecevit'in dedesi mustafa şükrü efendi. *

ankara’da 1968 yılının soğuk bir gecesinde bir avuç odtü’lü öğrenci hüseyin inan, taylan özgür, alpaslan özdoğan, mustafa yalçıner, mete ertekin ve bir arkadaşları- gece yarısı saat 00.00 civarı odtü stadyumu’nda buluştular.
50 metrelik halatları, japon malı trafik yol boyaları, cam asitleri ve yüreklerinde devrim ateşi vardı. sonraları asla çıkarılamayacak bir boya olduğunu söyleyen efsanelere konu olacak olan karışımı birkaç denemeden sonra cam asidiyle yol boyasının oranını tutturup hazırladılar ve işe koyuldular. getirdikleri halatı şablon olarak kullandılar. büyük spor salonu’nun çatısına çıkan arkadaşlarının yardımıyla yazıyı sabaha karşı bitirmişler, odtü stadyumu’na 33 metre yüksekliğindeki harflerle “devrim” yazmışlardı. yazıyı yatay bir şekilde yazmışlardı ve yazı yukarıdan görünmüyordu.
devrim ...

+18


bolşevikler'in esir aldığı bir rus yüzbaşı - alfred poznanski (1918)

yıl 1971.sivas'ta çekilmiş bir fotoğraf....
deniz gezmiş,yusuf aslan ve hüseyin inan
küçücük bir oda, daracık bir kanape,kuru bir çay,belki de aç mideler ve sadece vatanını düşünen devrimci yiğitler...
bu yiğitleri terörist ilan ettiler..
gençlik hareketinin önde gelenleriydi.devrimciydiler.sisteme baş kaldırmışlardı. başka bir dünya yaratmak için yola çıkmış,ancak 12 mart rejimi terörist ilan etmişti.
6 mayıs'a çok az kaldı.
bu yiğitleri ıdam ettiler.
unutmadık,
unutturmayacağız...

lionel messi ve antonela roccuzzo, yaş 5.


lionel messi ve antonela roccuzzo seneler seneleeeer sonra 3 çocuklarıyla beraber.

23 eylül 1988'de ernest ve anneke robinson, oğulları matthew stanford robinson'un doğumunu memnuniyetle karşıladılar.

matthew ciddi engellerle doğdu. oksijen yetersizliğinden dolayı kör oldu ve boynundan aşağısı felçliydi.

doktorlar matthew'un yalnızca birkaç saat yaşayacağını söyledi ama bir şekilde matthew 10 buçuk yaşına kadar yaşadı.

1999'da matthew'un veda zamanı geldiğinde ailesi mezar taşının güzel ve benzersiz olması, matthew'u en gerçek haliyle tasvir etmesi ve kederden ziyade umudu simgelemesi gerektiğine karar verdi.

ardında geçmişe ait bir öyküsü olduğundan değil, kim bilir belki de öznel bir hikayesi vardır da sıradan ve gündelik anlatımla sihri bozmamak için anlatılmamış ve bilmeyi tercih etmediğim bir fotoğrafı seçtim başlığa. jakarta'da yaşayan fikri amanda abubakar'a * ait.

ütopyaların fotoğrafçısı diyebiliriz ona. bunu açık pencerelerden aynalara, boş odalara sızan gün doğumu/gün batımı/ güneş ışığı ya da bulut imgelerini kullanarak yapıyor. rüya bir referans onun fotoğraflarında. ihtimaller üzerine, durağanlıkla ve dramatik bir kurguyla kah özlemi, kah yalnızlığı, kah hüznü işliyor; varoluşun sınırında, uç noktalarda, kırılgan köşelerde dolaşıyor ya da ben böyle okuyorum fotoğraflarını.

doğrudur ya da yanlıştır bilemem ama bana göre yalnızlığa öyle bir göndermesi var ki aşağıdaki fotoğrafın, buna benzer bir etkiyi edward hopper'ın birçok resminden alırım tamam da esas vilhelm hammershøi'nin gri zenginliği içinde resmettiği iç mekan resimlerinden alırım.

biri, bir günümüz fotoğrafçısına ait az elemanlı bir kompozisyon; bir pencere, dışarıdan pencerenin izin verdiği kadarıyla içeri sızan gün/güneş ışığı ve bir plastik sandalye... müthiş bir etki, derinlik, yalın bir yerleştirme/kompozisyon ve dramatik bir anlatım.
diğeri, 1903 yılında yapılmış bir hammershøi resmi. aynı yalınlık, aynı durağanlık, aynı dramatik etki; az eleman, yalın bir düzenleme, armonik olarak ekonomik, azla çok etki yaratılmış. görmediğimiz ama varlığını bildiğimiz bir pencere, onun izin verdiği kadar içinden geçmiş ve duvara yansımış gün ışığı, geniş ve az elemanlı bir mekan, büyük boş alanlar vs.

pek lüzumsuz bir tanım oldu bu; zırva tanım tabir ediyorlar böylelerini ama buraya kadar okuyan da çıktıysa şayet şu bir fotoğrafa ve bir resme bir göz atın derim. çok ortak yönleri var. bambaşka dillerden aynı şeyi anlatıyorlar; yalnızlık.

fikri amanda abubakar,

vilhelm hammershøi, "sunshine in the drawing room lll", 1903.