geçmişe özlem duymak

"tam bir şimdiki zaman düşmanı; beş dakika öncesini bile özlüyor."bu cümleyi okuduğumdan beri ara ara zihnimde tekrar ederim. benimdir.

gözlerim yaşarıyor burnum direği eskiler için sızladıkça ...

yarın da bugüne özlem duyacak mıdır acaba

gözünüzün önünden bir anılar yıgını geçer ya. böyle çok özlersiniz ama bir daha gelmez geri.
en kötüsü de o zaman ki sen başkadır karşı taraf bambaşka.
kondurmak istemesen de gerçek barizdir.
yediremezsin kendine. zaman bu denli acımasız olamazdı.
ama oldu. ve yine yendi..

10 dakka fazla icy tower oynamak için bilişim sınıfı kapısına kamp kurmaktır.

hayatımızın bazı dönemlerinde geçmişe özlem duyuyoruz. ama tuhaf bir şekilde ileride bu zaman, geçmiş olunca da bu zamana özlem duyuyoruz. bence bunun nedeni o zamanki acılarımızın zamanla bize olan etkisinin azalması ve belirgin olarak hatıralarımızda geçmişin iyi taraflarının kalması. geçmiş hiçbir zaman özlediğimiz ve arzuladığımız kadar mükemmel olmadı. ayrıca geçmişde bir belirsizlik olmaması, tüm olayların iyi ya da kötü çözüme kavuştuğunu görmüş olmamızdan dolayı da güvenilir bir liman olarak görüyor olabiliriz, aklımızda bir soru işareti kalmıyor ve hayatımızdaki bazı değişiklere alışamadığımızda geçmişi şüphelerden arınmış olarak görüp özlüyor olabiliriz.

acilarimi özlemiyorum hayir

şu genç yaşımda bu denli özlem çok fazla. o zamanlar büyümek isterdim şimdi geriye dönmek istiyorum. peşimi bırakmıyor bu hisler... gele gele ülkenin en kötü dönemine denk gelmek içler acısı.

her yeni anda bir öncekine duyulan ıyiki ve keşkelerle dolu hisler....

öylece otururken küçücük bir eşya çarpar gözüne, buruk bir his kaplar içini. her şey film şeridi gibi geçer gözünün önünden. sonra bi bakmışsın saatler geçmiş ve sen hâlâ aynı eşyayla bakışıyosun.

insan zihnini kısır döngüre sokabilen duygu.geçmişe özlem duydukça hüzünlenirim, hüzünlendikçe geçmişe özlem duyarım...

bugününüzden memnun olmadığınız anlamına gelir. bir şeyler yapın.

bir daha hiç yaşayamayacağımızı bildiğimiz zamanları, üzüleceğimizi bile bile zihnimizde canlandırıp durmak. ve tabi bu olanların arasına biraz da keşke böyle yapsaydım, şöyle söyleseydim dediğimiz şeyleri de ekleyip kendi kafamızda olayı değiştirmek istemek.

bütün mutlulukları geçmişte kalan ve o mutluluğu bir daha yaşamayacak olanların yaşadığı özlemdir.

az önceyi bile geri alamıyor insan. çok da artistlik yapmamalıdır.*

nerde okudum insan geleceğini çok iyi görmedikçe geçmişe özlem duyarmış. hatta mutsuzken sonunu bildiği filmleri dizileri izlermis.
yeni bir film izleyince sonu kötü çıkarsa daha kötü olurum diye.

(bkz: sabahlatan şeyler)

nerdeyse hep yaptığım aşırı üzüldüğüm halde kendimi dusunmekten alikoyamadigim bı şey

o kadar özlersin ki geriye dönüp de tekrar yaşayarak bir şeyleri değiştireceğini düşünürsün ama hayat o kadar acımasızdır ki bu düşüncen bile saniyeler sonra geçmişte kalmıştır.

bazen hayattan sıkıldığım zaman eski günleri hatırlıyorum.
şu olduğunda şunu yapmıştık, gibi cümleler kuruyorum. anılarımızın olması güzel bir şey. tabii ki hayat ilerliyor geçmişe dönemeyiz. hayatın içindeysek biz de hayata ayak uydurmalıyız.
ama güzel bir geçmişimizin olması bizi daha mutlu bir insan yapar. geriye dönüp ne güzel şeyler yaşamışım demek...
evet geçmişi özlüyorum. ama takılıp kalmamak önemli!