geçmişe özlem duymak

değil eski özlemi; benimki bir tutunmadır
yeni veya eski, bahsi geçmez zamanda saflığın

22 yaşımda olmak ve aşkı taze yaşamak...
nasıl bir özlemdir anlatamam.

eski şarkıları dinlerken hissettiğim duygu.

şimdiki andan keyif almayıp ve gelecek için de umutlu değilseniz eğer geçmişe tutunmak istiyoruz maalesef. keşke yaşandı bitti ve artık daha güzel günler göreceğiz diyebilsek hep beraber.

dünyanın daha güzel bir yer olduğu zamanlara özlem duymaktır.

geçmişten belli başlı güzel anıların cımbızlanıp sanki geçmiş anıların hepsi güzelmiş hissi uyandıran, insanı uyuşturan bir çeşit yanılsama.

sürekli yaşadığım bir lanettir.

insanı içten içe bataklığa sürükleyen ve kurtulması her gün zorlaşan belki de bir his ya da yanılsama?
özlemek en insani duygulardan biridir. yaşanılan bir anıya, bir olaya özlem duymak ise kişinin kendini o an teselli etme çabasıyla ilgilidir. insan özler, orada olan birini, bir eşyayı, canlıyı ya da orada hissettiği duyguları. beyin de bir süre sonra bunu bir ihtiyaç haline getirir. bence insanlar bu yüzden geçmişe özlem duyar. geçmişte olduğu kişiye, geçmişte yanında olan kişiye içten içe özlem duyar. ve buna bir kalıp bulur.
"ben onu özlemedim ki" demenin en basit yoludur bence bu. kaçmaktır. şimdi hissedilen yalnızlığı geçmişle telafi etme arzusudur.

ben eski saf halime özlem duyuyorum.
ulan biri önüme kırmızı bir hap koymuş onu içene kadar aptalmışım ama içtikten sonra akıllanmışım gibi...

pek bir akıllanma durumu söz konusu değil sözlük yanlış anlama. neyse sen beni biliyorsun işte.
geçmişim pişmanlıklarla doluyken onu özlemem saçma olurdu.

o yüzden ben saf halime özlem duyuyorum.
ben böyle olmayı istemedim.
tek bildiğim bu...
bazen öyle olması gerekiyor.

evet sözlük dehşet bir laf cambazıyımdır. deliyimdir aynı zamanda çok doluyumdur.
lakin kelimelerim boştur. ulan ben başkasının işinde çalışmamak adına bir sürü site gezmiş insanım.
buldum. güzel bir site buldum.
güzel para kazanıyorum...

hayalim gerçek oldu sözlük! kendi işimde ve kendi yolumdayım.
ama ben geçmişimi özlüyorum...

hep farkındalık diyorum ya işte sözlük!
geçmişimizi özleten şeyin sadece bu olduğunu düşünüyorum.

son zamanlarda sık sık bu duygunun içindeyim. gelecekten ne kadar çok kaygı duyarsam kaygılarımla beraber geçmişe olan özlemim de o denli depreşiyor sanırım.

anksiyete bozukluğu belirtisidir. aynı filmi tekrar izler gibi aynı hayatı tekrar yaşamak güvenli alanda kalmak demektir ve geçmişe özlem, o güvenli alanın dışına çıkma korkusundan kaynaklanır. fakat hayat devam ediyor, etmeli.

dünyanın daha güzel bir yer olduğu zamanlara özlem duyan insandır.

çok özlediğim doğrudur. ama ne ben dönebilirim ne o.bazen bilirsin hicbisey eskisi gibi olmayacak.

ıcimizde kalan şeyler samimi itirafları duymamış olmak. belki ömrümüz birinin yapmadıklarında takılı kalmıştır. geçmişte tanıdığım insanlara ara ara bakıyorum herkes devam etmiş ben aynı yerdeyim gibi geliyor. araya zaman girince hepsiyle mesafeler artmış sanki. çevre yaşam her şey çok değişiyor. özlem o anlara duyulan özlem olarak kalıyor.*

bunun en büyük sebebi şu an yaşadığımız anların ve yarınların geçmişe dair olan özlemi bastırıp, o günleri unutturacak güzellikte bir şeyler yaşatmamasından dolayıdır. geçmişe özlem hep olacak bugünlerimiz böyle geçtiği sürece.

geçmişteki bana özlem duyuyorum sadece. belki de özlem de değil merhamet duyuyorum. o saf duygularıma, yalnızlığıma, sevgiye… onun dışında geçmişe dair hiçbir şeyi özlemiyorum. iyi ki geçmiş ve bitmiş.

geçmişi ve seni çok özlüyorum. sen bir dönsen ben sendeyim zaten. her şey eskisinden bile güzel olabilir.

ne güzel bir duygudur.

(bkz: nostalji)

geçmiş geçmişte kaldığı için geleceğe odaklanmak gerekiyor.

araf durumdur. iki arada bir derede kalmak gibi. bu durumu genelde işlerimiz iyi gitmediğinde hissederiz.