hayal kırıklığı

doğal bir durumdur gerçeğin aksine hayal kırılgandır beklentiler insanı kırılgan yapar

bir şeylerin değişeceğini sandığınız her gecenin ardından gözlerinizi aynı sabaha açıp, aynı şeyleri yaşamaktır.

olayların beklendiği gibi olmamasından kaynaklanan durum.

beklenti iptali.

acıtır.

ingilizcesi"disappointment" dir. ingilizler de hayal kırıklığı yaşıyorsa demek ki.

insanın canını yakar. acı verir.

onca neden olabilir ama belki de bir insanın hayal kırıklığı olmamak için farkında olmak gerekir. farkında olan insanlar hep ince düşünürler, ince düşündükleri için bunun olduğunu düşünürler. ama hiçbir ilgisi yoktur konunun bununla. sadece biraz empati gerekir aslında. yiyin, için, sevin ve sevilin veya sevilmeyin ama kimsenin hayal kırıklığı olmayın. günün sonunda karma herkesi bulur. kalbinizi kıranlara karşı bile sevgiyle yaklaşırsanız karma sizi de bulacaktır.

tanrının etimi cimcirişini hissetmem hayal kırıklığıdır

kimileri için olduk kimileri bizim için oldu..

her zaman istediğimiz şekilde olmuyor veya olamıyoruz istedikleri şekilde..

son 2 yıldır sürekli maruz kaldığım duygu. bu duyguyu her yaşadığında ilk kez yaşıyormuşçasına bir hisle canın yanıyor, sonra bir öncekine göre daha hızlı atlatıyorsun, bağışıklık kazandığını sansan da aslında bir sonrakinde yine aynı şekilde dumur oluyorsun.
hayal kırıklığı yaşayıp durduğum konu ise, hayatıma birini almaya çalıştığım durumda gerçekleşiyor. uzun zaman önce çok yara aldığım bir ilişki akabinde, onun bana yaşattıklarını başkalarından çıkarmamak için kendimi yeniden hazır hissettiğimde, gelen kişilere şans verdim. hepsinde aynı sonuç hepsinde aynı hüsran.
önce her şey çok güzel önce çok ilgililer, değerli hissettirip seni mutlu ediyorlar. sonra ise ya sebepsiz yere ortadan yok oluyorlar ya da sen istemediğin durumda yapışıp rahatsız edip rahat bırakmıyorlar. umudum tükendi, ya ben yanlış kişileri seçiyorum ya da şans vermeyi bırakıp kendi kabuğuma çekilip tek başıma olmayı kabullenmeliyim. insanın hayatında illa biri olacak diye bir şey tabiki yok. çoğunlukla da yalnızım ama yine de arayışta olmasam bile bir insanı tanıma fırsatı bulduğumda değerlendirmek istemiştim. hepsi farklı bir tecrübe ve hayal kırıklığı oldu. belki de bende bir sorun var.

sevdiğim adam sen benim hayal kırıklığım mi olacaksın yoksa eşim mi olacaksın. hayat gösterecek bunu.

iyi tarafından bakılırsa, ikinci bir hayal kırıklığı yaşamamak için ilk hayal kırıklığı referans alınır. artık olaylara ve insanlara daha farklı bakarsınız. hiç kimseyi hayal kırıklığı yaşatacak mesafeye yaklaştırmamış olursunuz. en azından ben öyle yapıyorum.

1 kalp kirikligi degildir.

umutla gerçeğin çarpıştığı anda oluşur.sonra içsel sorgulama,monolog konuşma süreci falan. sonrasında da sağ çıkarsan bir şey öğrenmiş olursun. hayatına devam edersin.

bir olayın ummadığın şekilde gerçekleşip bütün hevesini kaçırması durumudur.
sylvia plath

"yarın çok güzel bir gün olacak!" diye düşünürken olmaması.

sessiz ve derinden, öyle güzel kırılır ki alçı ile tutturulmaz, yapıştırıcı kabul etmez, zibilyon düğüm atsan yetmez... muz kabuğu ile mutsuz kazalarda başrolü paylaşan kırılgan düşler, her hatırlayışta daha bir keskinleşir, batar, keser ve deler geçer. kanın akmaz da içinde derinlerde ateş kazanına dolar; kazan kaynadıkça taşar, değdiği yeri tekrar tekrar yakar. yanar kor olur da küllerinden tekrar doğar. darbelere direnen güçlü bir irade ister. ister de en fazla sağlam duvarlarla ahbap olur.

en buyuk hayal kirikligi, hz. muhammed'in, amcasi ebu talib vefat ederken, ona sehadet getir ki sana sefaat edebileyim dedigi zaman ebu talib'in, atalarimin dinini birakamam dedigi an yasanmistir.

hayal kırıklığı hissiyatına kapılıyor olmaya sebebiyet verebilecek onlarca faktör mevcutken bunlardan yalnızca bir tanesi olan beklenti kavramı üzerinde duracağım. insanoğlunun geleceğe dönük projeksiyonlar üretmeye meyilli yapısı gereği mevcut verileri idealize ederek gelecek senaryolar oluşturma konusunda üstüne başka hiçbir canlı yok, beklenti olarak adlandırılan kavram da bir önceki yaptığım tanıma çok yakın aslında. ikisini birbirinden ayıran o ince çizgi birisini yalın ve saf haliyle “beklenti” olarak adlandırabiliyorken diğeriniyse “bireyin ürettiği senaryolara dayalı olan beklentiler” olarak adlandırmamız gerekliliğinden geçiyor. belki hayatta kalmak, belki hayatı anlamlandırmak, belki de hayata karşı adaptasyonumuzu sağlayabilmek adına beynimiz; bizim bilgimiz dahilinde olmadan duygularımızla başa çıkabilmek adına bazı stratejiler geliştiriyor. savunma mekanizmaları, içgüdüsel mekanizmalar, algısal filtreleme mekanizmaları gibi beynimizin geliştirmekte olduğu bir sürü mekanizma ve strateji varken “beklenti” oluşturma gerekliliğini bize hissettiren mekanizma aslında temelde bir tahmin mekanizması olmuş oluyor. bizden habersiz seyralan bu mekanizma mevcut verileri kullanarak gelecek durumları öngörmek adına sürekli olarak tahlillerde bulunuyor lakin geleceği öngörmeye çalışıyor olmak her ne kadar güzel bir şeymiş gibi gözükse de insan zihni kontrol edemeyeceği değişkenleri kontrol edebileceğini varsaydığı için “ideal olmayan” ve “gerçek olan” durumla yüzleşmek durumunda kaldığında kaçınılmaz bir iç çatışma haliyle baş başa kalıyor. en basitinden, yapılması gereken bir işin bile ne kadar süreceği hakkında tahminlerde bulunulurken karşılaşılabilecek potansiyel engeller ve gecikmeler sistematik bir şekilde göz ardı ediliyor. maalesef ki insan beyni sürekli olarak belirsizliği minimuma indirme eğiliminde ve bu eğilim kompleks gerçekliği basitleştirirken aynı zamanda ideal olana yakınlaştırma ihtiyacından kaynaklanıyor. “kompleks” ve “gerçek” olan durum, “kompleks” ve “gerçek” olmayan bir duruma yaklaşmış oluyor, neticede beklentilerimiz gerçekliğin karmaşık doğasını kapsamakta yetersiz kalıyor, beklentilerimiz karşılanmamış bir şekilde yarım kalıyor, sadece beklentiler değil birey de kendisini yarım hissediyor, nihayetinde hayal kırıklığı kaçınılmaz oluyor.. bu bağlamda hayal kırıklığını bir öğrenme mekanizması olarak değerlendiriyor olmak, hayal kırıklığının uğrattığı o büyük hüsranı yapıcı bir şekilde ele alma konusunda doğru bir yaklaşım olur zira bu mekanizma gerçek olan durum ile beklenti arasındaki sapmayı tespit ederek kendisini kalibre ediyor, beynimiz negatif deneyimleri pozitif deneyimlerden daha güçlü bir şekilde kodladığından dolayı ortaya çıkan bu asimetrik kodlama gelecek beklentilerimizin oluşumunu şekillendirmiş oluyor. ufak bir matematiksel formülle bu yazımı taçlandırmak istiyorum:

h = b x (1-r),
h = hayal kırıklığı seviyesi | h ∈ [0,100]
b = beklentinin büyüklüğü | b ∈ [0,100]
r = gerçekleşme oranı | r ∈ [0,1]

kişi gecesini gündüzüne katarak uğraştığı hayali bir işten güzel sonuçlar almayı ümit ediyor.
h= 90x(1-0,2)= 72.
h=72.

kişi rutin olarak görüştüğü bir arkadaşıyla kahve içmek üzere sözleşiyor.
h= 20x(1-0,9)= 2.
h=2.

bu kadar basit aslında. olaylara karşı olan beklentin arttıkça potansiyel hayal kırıklığının etkisi de artıyor, gerçekleşme ihtimali arttığı zamanlarda da yaşayabileceğin hayal kırıklığının etkisi azalıyor. fark etmesek de hayatın her yerinde karşımıza çıkan idealizm-realizm çatışması burada da karşımıza çıkıyor..